ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1719
เมื่อเห็นเย่เฉินปฏิเสธข้อเสนอของเขาชั่วคราว นางาฮิโกะ อิโตะก็ถอนหายใจด้วยความเสียดาย
เขาหวังเป็นอย่างยิ่งจริงๆว่า เย่เฉินจะสามารถทำให้การขนส่งทางทะเลได้จัดตั้งยืนขึ้นมาได้
นั่นเพราะในตอนนี้ ตลาดการขนส่งทางทะเลของเอเชียส่วนใหญ่อยู่ในประเทศจีน
ท่าเรือที่พลุกพล่านที่สุด 10 อันดับแรกของโลกมากกว่าครึ่งเป็นท่าเรือของจีน มีเพียงการนำเข้าและส่งออกขนาดใหญ่แบบนี้เท่านั้น ที่จะสามารถสนับสนุนอุตสาหกรรมการขนส่งทางทะเลขนาดใหญ่ได้
จุดนี่ อยู่ไกลเกินเอื้อมจากญี่ปุ่น
ดังนั้น แม้ว่าตระกูลอิโตะอยากจะทำมันเอง แต่ก็ไม่มีตลาดและการสนับสนุนที่มากเพียงพอ เรียกได้ว่าหากขาดปัจจัยสนับสนุนก็ไม่อาจสำเร็จขึ้นมาได้
ดังนั้น เขาจึงพูดกับเย่เฉินว่า "คุณเย่ ในอนาคตตระกูลอิโตะจะค่อยๆ ส่งมอบต่อให้กับนานาโกะเป็นคนดำเนินการและจัดการ หากคุณเปลี่ยนใจ คุณสามารถติดต่อเธอได้ทุกเมื่อ ผมเชื่อว่าพวกคุณจะต้องสร้างรากฐานในการร่วมมือที่ดีอย่างยิ่งได้แน่"
เย่เฉินพยักหน้าเบา ๆ และพูดอย่างจริงจัง "ถ้าหากผมมีความคิดนี้ ผมจะต้องติดต่อคุณหนูนานาโกะแน่"
นางาฮิโกะ อิโตะยิ้มแล้วพูดว่า "นานาโกะเป็นเด็กดี ผมกล้าพูดได้ว่า ด้วยคุณสมบัติที่ครอบคลุมของเธอ ทั่วทั้งญี่ปุ่นก็อาจไม่สามารถหาผู้หญิงที่ดีไปกว่าเธอได้อีกแล้ว ใครก็ตามที่แต่งงานกับเธอ ก็คือการแต่งงานกับยามาโตะนาเดชิโกะที่ดีที่สุดในญี่ปุ่นและจะต้องเป็นที่อิจฉาของชายหนุ่มทั่วโลกอย่างแน่นอน”
เย่เฉินยิ้มอย่างความปรารถนาดีและไม่ได้ตอบอะไร
นางาฮิโกะ อิโตะรู้ว่ากรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จภายในวันเดียว ดังนั้นจึงเอ่ยปากว่า "คุณเย่ คุณกับลูกสาวผมเดินทางมาตลอดทั้งคืนยังไม่ได้พักผ่อน ให้ผมสั่งคนไปส่งพวกคุณที่บ้านและพักผ่อนสักหน่อยดีไหม"
เย่เฉินโบกมือ "ไม่เป็นไรครับคุณอิโตะ ผมยังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำ ต้องรีบกลับไปที่โอซาก้า ไม่รบกวนมากแล้ว"
“จะทำอย่างนั้นได้ยังไงกัน” นางาฮิโกะ อิโตะพูดอย่างจริงจังว่า "คุณเย่ คุณขับรถมาที่นี่ทั้งคืน ไม่ได้พักผ่อน อีกทั้งยังอาจถึงขั้นไม่ได้ทานอาหาร ถ้าคุณไปแบบนี้ การต้อนรับที่บรรพบุรุษของตระกูลอิโตะของเราถ่ายทอดกันมา จะไม่กลายเป็นเรื่องน่าหัวเราะไปหรอกหรือ"
ทั้งสองคนขับรถหลังเที่ยงคืนรถมาโตเกียวนานกว่าสามชั่วโมง ตอนนี้เพิ่งจะเป็นเวลาตีสี่กว่าๆเท่าเอง
อีกทั้งตอนนี้ก็เป็นฤดูหนาว แต่เดิมท้องฟ้าก็สว่างช้าอยู่แล้ว อย่างน้อยๆก็ยังมีเวลากว่าสองชั่วโมงก่อนรุ่งสาง
เมื่อเห็นว่าทั้งพ่อและลูกสาวต่างเกรงใจอย่างยิ่ง เย่เฉินจึงได้แต่ต้องตอบปากรับคำและกล่าวว่า "ในเมื่อเป็นแบบรี้ อย่างนั้นผมก็ได้แต่ต้องเคารพเชื่อฟังแล้ว"
เมื่อได้ยินดังนั้น เอมิ อีโตะก็รีบพูดว่า "อย่างนั้นฉันจะจัดการขบวนรถ ตอนนี้คนจากกรมตำรวจก็มากันเยอะมากแล้ว ให้คนคุ้มกันไปตลอดทาง สามารถรับประกันความปลอดภัยได้"
นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้าและเอ่ยกำชับว่า “จะต้องรับรองคุณเย่ให้ดีๆ”
...
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...