ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1721
เมื่อได้ยินสิ่งที่นานาโกะพูด เย่เฉินก็พูดขึ้นทันทีว่า:"ว่ามาสิ ถ้าผมมีความสามารถพอที่จะทำได้ ผมจะตอบตกลง"
อิโตะ นานาโกะลังเลอยู่ครู่หนึ่ง มองเขาอย่างมีความหวัง และพูดอย่างจริงจังว่า:"ฉันอยากจะขอให้เย่เฉินซังกลับช้าหน่อย......"
"ช้าหน่อย?"
เย่เฉินประหลาดใจเล็กน้อย และถามโดยไม่รู้ตัวว่า:"ช้าแค่ไหนล่ะ? บอกตามตรงผมวางแผนจะกลับจีนคืนนี้ และเครื่องบินยังรออยู่ที่โอซาก้า"
เปลือกตาของอิโตะ นานาโกะร้อน เปลือกตาของเธอหย่อนลงเล็กน้อย พูดเบาๆว่า:"คือ......ที่สำคัญมันต้องขึ้นอยู่กับตารางเวลาของเย่เฉินซังด้วย ถ้าเวลามีน้อย สองสามชั่วโมงก็ได้….."
อิโตะ นานาโกะก็รีบพูดเสริมว่า:"อย่าเข้าใจฉันผิดนะ เย่เฉินซัง เพราะตอนนี้พ่อของฉันทานากะซังได้รับบาดเจ็บสาหัสและเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล และป้าของฉันไม่เพียงแต่ยุ่งกับงานภายนอกของตระกูลเท่านั้น แต่ยังยุ่งกับการดูแลพวกเขา...... "
"และตอนนี้สมองของฉันก็สับสนเล็กน้อย ฉันไม่รู้ว่าควรจะเริ่มจากตรงไหนดี ฉันอยากให้เย่เฉินซังอยู่กับฉันอีกสองสามชั่วโมง……"
เย่เฉินครุ่นคิดครู่หนึ่ง และพยักหน้า:"งั้นผมจะอยู่จนถึงบ่ายโมง เพราะกลับโอซาก้าต้องใช้เวลาสี่ชั่วโมง"
อิโตะ นานาโกะถามว่า:"เย่เฉินซังจองเที่ยวบินจากโอซาก้าแล้วเหรอ?"
"เปล่า"เย่เฉินพูดตามความจริง:"เพื่อนของผมช่วยหาเครื่องบินส่วนตัว ซึ่งตอนนี้จอดอยู่ที่สนามบินโอซาก้า"
อิโตะ นานาโกะถามอย่างลองเชิง:"เย่เฉินซัง งั้นให้คนที่คุณเดินทางด้วย บินมาโตเกียวก่อน จากนั้นคุณไปเจอกับพวกเขาที่สนามบินโตเกียว และบินกลับประเทศจีนด้วยกัน ถ้าเป็นเช่นนี้ คุณจะได้ประหยัดเวลาเดินทางไปสี่ชั่วโมง ได้ไหม?"
อิโตะ นานาโกะกำหมัดอย่างตื่นเต้น และพูดอย่างมีความสุข "เยี่ยมมากเลย!"
อิโตะ นานาโกะที่ร่าเริง เชิญเย่เฉินไปที่ร้านอาหารของเธออย่างรวดเร็ว
บอกว่าร้านอาหารที่บ้าน แต่อันที่จริงมันมีขนาดใหญ่กว่าร้านอาหารขนาดกลางภายนอก
เย่เฉินรู้สึกเหมือนเข้าไปในร้านอาหารบุฟเฟ่ต์สไตล์ญี่ปุ่น ที่มีเชฟที่ยุ่งหลายคน และพวกเขากำลังทำอาหารสไตล์ญี่ปุ่นทุกประเภท
อิโตะ นานาโกะถามเย่เฉินอย่างคาดหวัง:"เย่เฉินซัง คุณชอบอาหารเหล่านี้ไหม? ถ้าชอบก็บอกมาได้เลย พวกเชฟจะเตรียมให้คุณทันที"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...