ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1727

เย่ฉางโคงได้ยินคำพูดของชายชรา พูดอย่างลำบากใจ:"พ่อ ครั้งก่อนพ่อบอกว่าอยากให้แต่งงานกับตระกูลซู ให้ซูจือหยูเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเย่ แต่ไม่มีคนที่เหมาะสม!"

เย่โจงฉวนพูดเบาๆ :"ครั้งก่อนบอกแล้วไม่ใช่เหรอ? ฉางอิงลูกชายคนโตเป็นคนที่เหมาะสม"

เย่ฉางโคงพูดว่า:"แต่ตอนนั้นถังซื่อไห่ก็บอกแล้วนี่ ที่ฉางอิงลูกชายคนโตไม่เต็มใจที่จะกลับมาระลึกถึงบรรพบุรุษ บางทีเด็กคนนี้อาจจะยังเกลียดเราอยู่ในใจ!"

เย่โจงฉวนปัดมือ: "เขาจะเกลียดเราไหม นายพูดแล้วไม่นับ ฉันพูดก็ไม่นับ ต้องให้เขาพูดถึงจะนับ"

น้องสามเย่ฉางหยุนรีบถามว่า:"พ่อ พ่อหมายความว่า จะตามหาลูกชายคนโตฉางอิงกลับมาระลึกถึงบรรพบุรุษเหรอ?"

เย่โจงฉวนพยักหน้า:"ฉันมีความคิดนี้จริงๆ แค่ยังไม่รู้ว่าจะใช้วิธีไหน"

เย่ฉางโคงรู้สึกกดดันและการคุกคามอย่างมาก รีบพูดว่า:"พ่อ ลูกชายคนโตฉางอิงออกจากบ้านมาหลายปีแล้ว

มันควบคุมไม่ได้เลย! โปรดคิดให้ดี!"

เย่โจงฉวนปัดมือ:"พวกนายไม่ต้องมาพูดโน้มน้าวฉันอีก ตอนนั้นที่ฉันให้ถังซื่อไห่ซื้อตี้เหากรุ๊ปแล้วเอาให้เขา อันที่จริงก็ได้ตัดสินใจแล้ว ว่าไม่ช้าก็เร็วก็จะให้เขากลับมาเพื่อระลึกถึงบรรพบุรุษ ตระกูลเย่ไม่ได้มีทายาทมากมาย มันเทียบไม่ได้กับกิ่งก้านที่อุดมสมบูรณ์ของตระกูลซู และเราไม่สามารถปล่อยให้ผู้ชายที่โตแล้วเร่ร่อนอยู่ข้างนอกได้ "

เย่ฉางโคงหงุดหงิด แต่ก็ยังถามอย่างใจเย็น:"พ่อ งั้นถ้าสมมุติลูกชายคนโตฉางอิงไม่ยอมกลับมาล่ะ?"

เย่ฉางควนพูดอย่างจริงจังว่า:"คนมันเปลี่ยนได้ วันนี้ไม่ยอมกลับมา บางทีพรุ่งนี้อาจจะยอมกลับ ถ้าพรุ่งนี้ยังไม่ยอมกลับ หนึ่งปี สองปี สามปีหรือสิบปี ยังไงก็ต้องมีสักวันที่เขาจะเปลี่ยนใจและการตัดสินใจเปลี่ยนได้!"

เย่ฉางโคง เย่ฉางหยุนแล้วก็น้องสี่เย่ฉางเทียนที่ไม่ได้พูดตลอดเวลา แอบด่าอยู่ในใจ

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับทรัพย์สินของตระกูลคือการตัด