ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1728

เย่ฉางโคงรู้สึกหดหู่อย่างยิ่ง แต่เขาไม่กล้าคัดค้าน ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงในดึงหัวข้อกลับมา และพูดว่า:"พ่อครับ เราคุยกันเรื่องจะไปญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอ? เมื่อกี้พ่อบอกว่าอย่าทะเลาะวิวาทซึ้งๆหน้ากับตระกูลซู แล้วเราควรทำไงดี?"

เย่โจงฉวนพูดว่า:"ห้ามไปแบบผ่าเผย แต่สามารถส่งคนไปพบกับนางาฮิโกะ อิโตะเป็นการส่วนตัวก่อนก็ได้"

เย่ฉางโคงรู้สึกหงุดหงิดในใจเล็กน้อย คิดอยากจะไปโตเกียวด้วยตัวเอง และถือโอกาสไปเดินเล่นให้สบายใจด้วย ดังนั้นเขาจึงถามอย่างกระตือรือร้นว่า:"พ่อครับ หรือว่าให้ผมบินไปโตเกียวตอนเช้า ไปเจอกับนางาฮิโกะ อิโตะก่อนเถอะ"

เย่โจงฉวนพยักหน้า และพูดว่า:"ต้องเจอแน่นอน แต่นายไปไม่ได้"

เย่ฉางโคงถามด้วยความประหลาดใจ:"พ่อ พ่อหมายความว่าไง?"

เย่โจงฉวนว่า:"ก่อนหน้านี้ตระกูลซูส่งรุ่นหลังที่อายุน้อย ถ้าตระกูลเย่ส่งนายไป มันจะดูไม่สมมาตร ราวกับว่าเราต่ำกว่าตระกูลซูเล็กน้อย"

พูดจบ เย่โจงฉวนมองไปที่ลูกชายของเย่ฉางโคง หรือหลานชายคนโตของเขาเย่เฟิง และพูดว่า:"เฟิงเอ๋อ นายเตรียมตัวด้วย ออกเดินทางก่อนสิบโมง กินข้าวกลางวันเสร็จพยายามไปถึงโตเกียว"

เย่เฟิงรีบลุกขึ้นยืน และพูดด้วยความเคารพ:"ได้ครับคุณปู่ ผมจะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้! แต่ว่าคุณปู่ ผมเจอนางาฮิโกะ อิโตะแล้ว จะคุยเรื่องโครงการนี้กับเขายังไงดี?"

เย่โจงฉวนปัดมือ:"นายไม่ต้องพูดถึงเรื่องโครงการเลยสักนิด ฉันจะเตรียมของขวัญไว้ นายเอาไปให้กับมือ บอกว่าเป็นน้ำใจของฉัน อีกอย่างฉันก็อยากเป็นเพื่อนกับเขาด้วย จากนั้นนายก็แลกเบอร์ติดต่อกับเขา ก็กลับมาได้เลย"

เย่เฟิงถามอย่างตกตะลึง:"ง่ายแค่นี้?"

เย่โจงฉวนพยักหน้า แล้วพูดว่า:"ใช่ ง่ายแค่นี้แหละ!"

พูดไป เย่โจงฉวนก็พูดอีกครั้ง:"บินไปสองพันกิโลเมตรเพื่อคุยเรื่องการร่วมมือ นั้นยังไม่จริงใจ แต่ถ้าบินไปสองพันกิโลเมตร เพื่อเยี่ยมผู้ป่วย มันจะดูจริงใจมาก"