ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1729
ไม่พูดไม่ได้เลยว่า ซูโสว่เต้าแสดงได้ดีมาก
ถ้าไม่ใช่เพราะนางาฮิโกะ อิโตะรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง คงจะง่ายที่จะถูกหลอกโดยรูปลักษณ์ที่ยิ้มแย้มและเป็นมิตรของเขา
แม้จะรู้สึกขุ่นเคืองในใจ แต่เขาก็ฝืนตัวเองไว้ และทำเป็นสุภาพไป จึงยิ้มแล้วพูดว่า:"คุณซู สุภาพเกินไปแล้ว คุณมาญี่ปุ่น ฉันว่าจะไปพบคุณที่สนามบินด้วยตนเอง แล้วจัดโรงแรมให้คุณพัก ไม่คิดว่าจะเจออะไรมากมายขนาดนี้"
ซูโสว่เต้ารีบพูดว่า:"เปล่าหรอก คุณอิโตะไม่ต้องสุภาพมาก มิตรภาพระหว่างตระกูลซูของเราและตระกูลอิโตะมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน เราต้องกระชับความร่วมมือและกระชับความสัมพันธ์ของเราเพิ่มในอนาคต ทำไมเราต้องยึดติดกับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ด้วยล่ะ?"
เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่เจ้าเล่ห์ของเขา นางาฮิโกะ อิโตะอยากจะอ้วกอาหารเช้าในท้องออกมา แต่เขาทำได้เพียงพยักหน้า และพูดอย่างเห็นด้วยว่า:"คุณซูพูดถูก! ไม่จำเป็นต้องยึดติดจริงๆ...…"
ซูโสว่เต้าพยักหน้าอย่างพึงพอใจ และพูดอย่างจริงจังว่า:"คุณอิโตะ แม้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในโตเกียวในช่วงสองวันที่ผ่านมา จะวุ่นวายและทำให้คุณบาดเจ็บสาหัส แต่ฉันก็ยังต้องพูดเรื่องจริงหน่อย หลังจากเรื่องราวเหล่านี้จบลง ตระกูลซูจะเป็นผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุด"
นางาฮิโกะ อิโตะรู้ว่าซูโสว่เต้าหมายถึงอะไร เขารู้ว่าซูโสว่เต้า นอกเหนือจากการอธิบายข้อเท็จจริงแล้ว ยังอยากพูดถึงตัวเอง ตอนนี้ตระกูลของเขาสองฝ่ายที่ต่อสู้กันต่างไม่ได้รับผลประโยชน์ แต่กลับให้ฝ่ายที่สามกอบโกยผลประโยชน์ไป และคนที่ผลักดันให้ตระกูลของเขาได้ผลประโยชน์จากมันก็คือซูโสว่เต้า
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ซูโสว่เต้าก็เตือนตัวเองว่า อย่าลืมความช่วยเหลือที่ตระกูลซูให้ตัวเอง
แต่ว่า น้ำใจแบบนี้ นางาฮิโกะ อิโตะ ไม่อยากเป็นหนี้โดยไม่ได้ตั้งใจหรอก
เพราะยังไง สาเหตุที่ตระกูลอิโตะเอาชีวิตรอดได้จากข้อพิพาทนี้ ก็ไม่ใช่ซูโสว่เต้าที่พึ่งพาตระกูลซู แต่พึ่งเย่เฉิน!"
อย่าบอกว่าเขาไม่ได้พึ่งพาซูโสว่เต้า ลูกชายและลูกสาวของซูโสว่เต้าสามารถอยู่รอดได้ ต้องขอบคุณเย่เฉิน!
ถ้าเย่เฉินไม่ได้ช่วยซูจือเฟยและซูจือหยูสองพี่น้อง ซูโสว่เต้าเฝ้าศพของเด็กสองคน ก็อาจจะไม่สามารถหาฆาตกรตัวจริงได้
แต่ไม่นึกเลยว่าจิ้งจอกเฒ่านางาฮิโกะ อิโตะ จะมาพูดตรงๆ แบบนี้ ความหมายก็ง่ายมาก อย่าพูดว่าฉันจะขอบคุณนาย มันไม่มีอยู่จริง เราทั้งคู่ยังต้องขอบคุณปรมาจารย์ลึกลับคนนั้น ไม่งั้นลูกสาวของฉันจะจบ ลูกชายและลูกสาวของแกก็ต้องจบ
แม้ว่าซูโสว่เต้าจะหดหู่ แต่เขาไม่สามารถตอบโต้คำพูดของนางาฮิโกะ อิโตะได้
เพราะไม่ว่ายังไง ลูกชายและลูกสาวของเขา ก็ได้รับการช่วยเหลือจากชายลึกลับคนนั้นจริงๆ
ตนยังถามลูกชายและลูกสาวของฉันเป็นพิเศษด้วยว่า ใครเป็นคนลึกลับคนนั้น? กลับมีความสามารถอันทรงพลังขนาดนั้น สามารถนำกลับมาให้ตนใช้ได้หรือไม่?
แต่ซูเฟยหยูบอกเขาว่า คนลึกลับนั้นไม่สนใจพวกเขาพี่น้องเลย
เค้าแค่ช่วยเหลือลูกสาวของนางาฮิโกะ อิโตะ อิโตะ นานาโกะบรรเทาปัญหา ดังนั้นจึงไล่ตามพวกเขาไปตลอดทาง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...