ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1731

เมื่อซูโสว่เต้าได้ยินแบบนั้น ก็ขมวดคิ้ว

เขาไม่พอใจแผนของนางาฮิโกะ อิโตะแน่นอน

แต่ว่า เขาก็รู้ว่า นางาฮิโกะ อิโตะเพิ่งตัดแขนขาของเขาไป พูดง่ายๆ ก็คือ สะเก็ดเลือดบนบาดแผลยังสดอยู่ ในเวลานี้จะผลักดันให้เขาร่วมมือครั้งใหญ่เช่นนี้ทันที มันดูไม่สมจริงเหมือนกัน

นอกจากนี้ ลูกสาวของนางาฮิโกะ อิโตะก็ยังดูเด็กมาก อายุใกล้เคียงกับซูจือหยูลูกสาวของเขา

ในกรณีนี้ เป็นเรื่องยากสำหรับเขา ที่จะสรุปทันทีและปลักดันไปข้างหน้า

ดังนั้น ซูโสว่เต้าจึงพูดอย่างจริงจังว่า:"ช่วงนี้คุณอิโตะจำเป็นต้องพักผ่อนให้เพียงพอจริงๆ สำหรับเรื่องความร่วมมือนั้น เมื่อคุณออกจากโรงพยาบาล ฉันจะมาหาอีกรอบ ถึงเวลานั้นฉันจะไปที่คฤหาสน์ และพูดคุยเกี่ยวกับรายละเอียดความร่วมมือ คุณคิดว่าไง?"

นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้าทันที และยิ้มพูดว่า:"รอร่างกายฉันฟื้นตัว ถ้าคุณซูมาที่โตเกียว ฉันจะจัดงานเลี้ยงที่ดีในโตเกียวมาต้อนรับ!"

ซูโสว่เต้ายิ้มเล็กน้อยและพูดว่า:"ถ้าอย่างนั้นขอรบกวนคุณอิโตะด้วย"

เขาพูดต่อ:"จริงสิคุณอิโตะ ฉันมีอีกอย่างที่จะเตือนคุณอย่างเป็นมิตร"

นางาฮิโกะ อิโตะ รีบพูดว่า:"เชิญพูดครับคุณซู"

ซูโสว่เต้าพูดว่า:"เท่าที่ฉันรู้ ตระกูลเย่ของเย่นจิงก็อยากทำตามเรา และใช้เส้นทางการพัฒนาของการขนส่งทางทะเล ถ้าฉันเดาไม่ผิด พวกเขาคงจะติดต่อทางคุณและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องโครงการความร่วมมือ"

หยุดชั่วคราว ซูโสว่เต้าก็พูดว่า:"แต่ว่า ความแข็งแกร่งของตระกูลเย่นั้นแย่กว่าของเรามาก ดังนั้นฉันขอแนะนำว่า คุณอิโตะไม่ต้องพิจารณาพวกเขา แค่ดูแลสุขภาพ พอร่างกายหายดี แล้วมาร่วมมือกับตระกูลซู ต้องเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด"