ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1733
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก ซูโสว่เต้าก็ออกไปก่อน
เย่เฉินเห็นลิฟต์มา กำลังจะส่งสัญญาณให้อิโตะ นานาโกะที่อยู่ข้างๆ เขาไปก่อน ในเวลานี้ ซูโสว่เต้าได้ก้าวออกไปแล้ว
ทันทีที่เขาเดินออกจากประตูลิฟต์ ซูโสว่เต้าก็จ้องไปที่ดวงตาของเย่เฉินโดยตรง
ทันใดนั้น ซูโสว่เต้าขมวดคิ้วเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว กลิ่นอายที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคยที่ทำให้เขารู้สึกประหม่า
และเย่เฉิน แม้เขาจะไม่รู้จักชายตรงหน้า แต่เมื่อเห็นดวงตาของอีกฝ่ายมีความตื่นตัวและประหลาดใจอย่างเต็มที่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองเขามากขึ้น
ชายที่อยู่ตรงข้ามในวัย 50 ต้นๆ มีรูปลักษณ์และรูปร่างที่ธรรมดา แต่เขาแต่งตัวหรูหรามาก คิ้วของเขามีความเป็นปฏิปักษ์เล็กน้อยและเขาดูเหมือนเจ้านายที่โหดเหี้ยม
มองหน้า กันอย่างรวดเร็ว
ข้างๆเย่เฉินยังมีอิโตะนานาโกะ ดังนั้นจึงไม่สนใจผู้ชายคนนี้มากนัก หลังจากผ่านไป ก็ขึ้นลิฟต์พร้อมกับนานาโกะ
เมื่อประตูลิฟต์ปิดลง ซูโสว่เจ้าก็หยุดกะทันหัน และมองย้อนกลับไปทางลิฟต์อย่างแปลกใจเล็กน้อย
จ้าวอีหมิงที่ด้านข้างถามเขาว่า:"คุณท่าน เป็นอะไรไปครับ?"
ซูโสว่เต้าจุ๊ปาก: "แปลก…...เด็กที่เข้ามาไปในลิฟต์เมื่อกี้ มีความรู้สึกคุ้นเคย…... "
จ้าวอีหมิงถามด้วยความสงสัย:"คุณมีคนรู้จักในญี่ปุ่นด้วยเหรอ?"
ซูโสว่เต้าพูดว่า:"มีคนรู้จักมากมาย แต่ไม่มีคนที่หนุ่มแบบนี้เลยจริงๆ เด็กเมื่อกี้ดูเหมือนอายุยี่สิบหกยี่สิบเจ็ดเอง? เขาอายุพอๆ กับจือเฟย หรืออาจจะแก่กว่าจือเฟยปีสองปี"
จ้าวอีหมิงพยักหน้า:"อายุประมาณคุณชายใหญ่ คุณรู้จักเขาเหรอ?"
"ไม่รู้จัก"
ซูโสว่เต้ากัดริมฝีปาก และพูดด้วยหน้าบึ้ง:"แต่เขาดูคล้ายกับเพื่อนเก่าของฉัน!"
"เพื่อนเก่า?"จ้าวอีหมิงถามอย่างสงสัย:"คุณท่าน เพื่อนเก่าของคุณคือใครครับ?"
ลูกสาวผู้มีชื่อเสียงของเย่นจิง คนที่พวกเธออยากแต่งงานมีแต่เย่ฉางอิง และแทบจะตายเพื่อเย่ฉางอิงได้
ตู้ไห่ชิงภรรยาของซูโสว่เต้า ซึ่งเป็นแม่ของซูจือเฟยและซูจือหยู รักเย่ฉางอิงแทบเป็นแทบตาย
ในตอนนั้น ซูโสว่เต้าทุ่มเททุกอย่างที่ทำได้เพื่อตามจีบตู้ไห่ชิงอย่างบ้าคลั่ง แต่ตู้ไห่ชิงปฏิเสธโดยสิ้นเชิง และอยากแต่งงานกับเย่ฉางอิงอย่างเดียว
แม้ว่าเย่ฉางอิงจะมีคู่หมั้นอยู่แล้ว แต่ตู้ไห่ชิงก็ยังมุ่งมั่นที่จะตายเพื่อเย่ฉางอิงเมื่อใดก็ได้
แม้ว่าซูโสว่เต้าจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อสร้างการขอแต่งงานที่น่าตื่นเต้นให้ ตู้ไห่ชิงก็ไม่ตอบตกลง
ต่อหน้าผู้คนนับไม่ถ้วน ตู้ไห่ชิงพูดกับซูโสว่เต้าเพียงไม่กี่คำ
ประโยคแรกคือ: ฉันขอโทษ ฉันไม่สามารถแต่งงานกับคุณ
ประโยคที่สองคือ เพราะเย่ฉางอิงยังไม่แต่งงาน!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...