ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1733

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก ซูโสว่เต้าก็ออกไปก่อน

เย่เฉินเห็นลิฟต์มา กำลังจะส่งสัญญาณให้อิโตะ นานาโกะที่อยู่ข้างๆ เขาไปก่อน ในเวลานี้ ซูโสว่เต้าได้ก้าวออกไปแล้ว

ทันทีที่เขาเดินออกจากประตูลิฟต์ ซูโสว่เต้าก็จ้องไปที่ดวงตาของเย่เฉินโดยตรง

ทันใดนั้น ซูโสว่เต้าขมวดคิ้วเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว กลิ่นอายที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคยที่ทำให้เขารู้สึกประหม่า

และเย่เฉิน แม้เขาจะไม่รู้จักชายตรงหน้า แต่เมื่อเห็นดวงตาของอีกฝ่ายมีความตื่นตัวและประหลาดใจอย่างเต็มที่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองเขามากขึ้น

ชายที่อยู่ตรงข้ามในวัย 50 ต้นๆ มีรูปลักษณ์และรูปร่างที่ธรรมดา แต่เขาแต่งตัวหรูหรามาก คิ้วของเขามีความเป็นปฏิปักษ์เล็กน้อยและเขาดูเหมือนเจ้านายที่โหดเหี้ยม

มองหน้า กันอย่างรวดเร็ว

ข้างๆเย่เฉินยังมีอิโตะนานาโกะ ดังนั้นจึงไม่สนใจผู้ชายคนนี้มากนัก หลังจากผ่านไป ก็ขึ้นลิฟต์พร้อมกับนานาโกะ

เมื่อประตูลิฟต์ปิดลง ซูโสว่เจ้าก็หยุดกะทันหัน และมองย้อนกลับไปทางลิฟต์อย่างแปลกใจเล็กน้อย

จ้าวอีหมิงที่ด้านข้างถามเขาว่า:"คุณท่าน เป็นอะไรไปครับ?"

ซูโสว่เต้าจุ๊ปาก: "แปลก…...เด็กที่เข้ามาไปในลิฟต์เมื่อกี้ มีความรู้สึกคุ้นเคย…... "

จ้าวอีหมิงถามด้วยความสงสัย:"คุณมีคนรู้จักในญี่ปุ่นด้วยเหรอ?"

ซูโสว่เต้าพูดว่า:"มีคนรู้จักมากมาย แต่ไม่มีคนที่หนุ่มแบบนี้เลยจริงๆ เด็กเมื่อกี้ดูเหมือนอายุยี่สิบหกยี่สิบเจ็ดเอง? เขาอายุพอๆ กับจือเฟย หรืออาจจะแก่กว่าจือเฟยปีสองปี"

จ้าวอีหมิงพยักหน้า:"อายุประมาณคุณชายใหญ่ คุณรู้จักเขาเหรอ?"

"ไม่รู้จัก"

ซูโสว่เต้ากัดริมฝีปาก และพูดด้วยหน้าบึ้ง:"แต่เขาดูคล้ายกับเพื่อนเก่าของฉัน!"

"เพื่อนเก่า?"จ้าวอีหมิงถามอย่างสงสัย:"คุณท่าน เพื่อนเก่าของคุณคือใครครับ?"