ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1734
เพราะว่าเย่ฉางอิงมีคู่หมั้น แต่ยังไม่ได้แต่งงาน ตู้ไห่ชิงยังคงรู้สึกว่ามีความหวังริบหรี่ และยังไม่อยากยอมแพ้
เขาขอผู้หญิงคนหนึ่งแต่งงาน แต่ผู้หญิงคนนั้นพูดในที่สาธารณะว่าเธอรอคนอื่นอยู่ ซูโสว่เต้ายังคงจำความหน้าอายแบบนั้นได้จนถึงทุกวันนี้
ตั้งแต่นั้นมา เขาเกลียดเย่ฉางอิงอย่างสุดซึ้ง
ต่อมา เย่ฉางอิงแต่งงานในเย่นจิง
คืนนั้นตู้ไห่ชิงร้องไห้จนน้ำตาหมด และปิดประตูไม่ออกมาไว้เป็นเวลาหนึ่งเดือน
ซูโสว่เต้านำดอกไม้มาที่บ้านตู้ทุกวันเพื่อขอพบ เขายืนกรานอยู่สามสิบเก้าวัน และใช้กุหลาบสามสิบเก้าช่อ กว่าจะเปิดประตูหัวใจของตู้ไห่ชิงได้
ตู้ไห่ชิงที่ผอมลงเกือบ20โลเดินออกจากห้อง เดินออกจากบ้าน และพูดกับซูโสว่เต้าที่ถือดอกไม้อยู่นอกประตู
เธอถามซูโสว่เต้าว่า ถ้าเธอไม่สามารถลืมเย่ฉางอิงได้ตลอดชีวิตที่เหลือของเธอ ซูโสว่เต้าจะแต่งงานกับเธออีกไหม
ซูโสว่เต้ากัดฟันตอบตกลง
จากนั้น ตู้ไห่ชิงและซูโสว่เต้าก็หมั้นกันแบบฟ้าแลบ และอีกหนึ่งเดือนต่อมา ก็แต่งงานกันแบบฟ้าแลบ
ตอนที่เพิ่งแต่งงานกัน ซูโสว่เต้านอนหลับด้วยความวิตกกังวล และความกลัวทุกคืน
เขากลัวว่าภรรยาที่ข้างๆเขา จะเรียกชื่อเย่ฉางอิงในความฝันอย่างกะทันหัน
ความกังวลจะกลายเป็นจริงในไม่ช้า
ไม่กี่วันหลังงานแต่งงาน ซูโสว่เต้าได้ยินเสียงตู้ไห่ชิงคร่ำครวญในปากและตะโกนชื่อเย่ฉางอิงทุกวัน ในขณะที่กึ่งหลับกึ่งตื่น
ในช่วงเวลานั้น ซู่โสว่เต้าแทบจะล้มลง
ต่อมา ซูจือเฟยลูกชายคนโตก็เกิด
ในที่สุด ตู้ไห่ชิงก็เปลี่ยนโฟกัสจากเย่ฉางอิงเป็นลูกชายของเขา
"คล้ายกัน"ซู่โสว่เต้าพยักหน้าและพูดว่า:"แต่กลิ่นอายของเขาค่อนข้างต่ำ บางทีอาจจะเพราะว่าแต่งตัวสบายๆไปหน่อย เย่ฉางอิงในตอนนั้นพูดได้เต็มปากว่าเต็มไปด้วยสไตล์ เดินไปมีลม และน่าทึ่งมาก!"
จ้าวอีหมิงถามอีกครั้ง:"เด็กคนนั้นเป็นลูกของเย่ฉางอิงรึเปล่า?"
"เป็นไปไม่ได้"ซู่โสว่เต้าพูดอย่างเย็นชา:"ลูกหลานของเย่ฉางอิงได้หายไปนานแล้ว ตายไหมก็ยังไม่แน่นอน ตระกูลเย่หาเองยังไม่เจอเลย คาดว่าพวกเขาคงตายอยู่ข้างนอกตั้งนานแล้ว "
ขณะที่เขาพูด ซูโสว่เต้ายิ้มอย่างมืดมนและพูดเยาะเย้ย:"เย่ฉางอิงสร้างศัตรูทุกหนทุกแห่ง และทำให้ตระกูลรอธส์ไชลด์ในยุโรปและสหรัฐอเมริกาขุ่นเคือง นอกจากนี้เขายังตกเป็นเป้าหมายของคนทุกประเภทในจีน เพราะความแหลมคมของเขา คนที่ต้องการจะฆ่าเข่ามันมากเกินไปจริงๆ"
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูโสว่เต้าจุดบุหรี่ และพูดเบา ๆ ว่า:"แม้ว่าเด็กเมื่อกี้จะดูเหมือนเขามาก แต่ฉันคิดว่าเขาน่าจะเป็นคนญี่ปุ่น อาจจะแค่คล้ายเฉยๆเท่านั้นแหละ"
จ้าวอีหมิงพยักหน้าเบา ๆ และถามเขาว่า:"คุณท่าน เราจะไปไหรต่อ? กลับไปที่โรงแรมหรือว่า?"
"ไม่กลับโรงแรมแล้ว"ซูโสว่เต้าพูดอย่างเย็นชา:"ถ้ากรมตำรวจนครบาลโตเกียวจับพวกรั่วหลีไม่ได้ จะต้องหาวิธีที่จะทำให้ฉันลำบากใจอย่างแน่นอน ฉันออกจากโตเกียวให้ไวก่อนดีกว่า!"
พูดจบ ซูโสว่เต้าสั่งเขาว่า:"ห้องพักในโรงแรมปล่อยทิ้งไว้นั่นแหละ พวกเราขับรถไปทางเหนือและไปที่จังหวัดจังหวัดอาโอโมริ ซึ่งอยู่ทางเหนือสุดของประเทศญี่ปุ่น ไปแช่น้ำพุร้อนเป็นเวลาสองวัน ผ่อนคลายแล้วค่อยไป"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...