ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1737
สำหรับอิโตะ นานาโกะ เย่เฉินแค่ยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้อธิบายอะไรมาก
หลังจากนานาโกะคุยกับทานากะ โคอิจิคุยเรื่อยเปื่อยสักพักแล้ว นานาโกะก็กล่าวขอโทษเขาว่า:"ทานากะซัง คืนนี้เย่เฉินซังจะกลับจินหลิง ฉันต้องไปซื้อของบางอย่างกับเขา ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกันอีก!"
ทานากะ โคอิจิรีบพูดว่า:"คุณหนูใหญ่กับคุณเย่ไปทำธุระเถอะ ไม่ต้องห่วงผม ไม่จำเป็นต้องมาเยี่ยมผมเป็นพิเศษ มันรบกวนคุณเกินไป!"
อิโตะ นานาโกะยิ้มพูดว่า:"ไม่รบกวนหรอก เรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว คุณจะเกรงใจไปทำไม?"
ทานากะ โคอิจิพยักหน้าอย่างขอบคุณ จากนั้นมองไปที่เย่เฉิน และพูดอย่างจริงจังว่า:"คุณเย่ คืนนี้คุณกลับบ้าน ผมคงจะไปส่งคุณไม่ได้ ขอให้คุณเดินทางโดยสวัสดิภาพ!"
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย:"ขอบคุณนะทานากะ ถ้ามีโอกาสไว้พบกันใหม่"
"ได้คุณเย่ ถ้ามีโอกาสไว้เจอกัน!"
ออกจากวอร์ดของทานากะ โคอิจิ อิโตะ นานาโกะกับเย่เฉินไปที่กินซ่าโตเกียว
มาญี่ปุ่นมาหลายวันแล้ว และนี่เป็นครั้งแรกที่เย่เฉินออกมาซื้อของ
เพราะครั้งที่แล้วไปเย่นจิง ก็ซื้อแอร์แม็สชุดหนึ่งให้เซียวชูหรันภรรยาของเขา ดังนั้นคราวนี้เย่เฉินจึงละเลยสินค้าฟุ่มเฟือยอย่างพวกกระเป๋า
เย่เฉินเดินไปรอบๆ บริเวณเครื่องประดับ และตกหลุมรักแหวนเพชรรูปหัวใจจากทิฟฟานี่
เพชรหลักของแหวนเพชรเม็ดนี้มีน้ำหนักสุทธิ 3 กะรัต ความบริสุทธิ์สูงมาก ไม่ใหญ่มาก แต่ประณีตมาก และการเจียระไนรูปหัวใจก็สวยงามมากด้วย ทำให้แค่เห็นก็ชอบเลย
จำได้ว่าตั้งแต่สมัยแต่งงานจนถึงปัจจุบัน เขายังไม่เคยให้แหวนแต่งงานจริงๆกับเซียวชูหรันเลย ดังนั้นเย่เฉินจึงตัดสินใจที่จะซื้อแหวนเพชรนี้กลับไปให้เธอ
เขาปรึกษากับเสมียนและพบว่าราคาของแหวนวงนี้อยู่ที่ประมาณ 800,000 หยวน แปลงเป็นหยวน ซึ่งไม่แพงเลย
ดังนั้น เย่เฉินเตรียมจะซื้อแหวนนี้
อิโตะ นานาโกะไม่สามารถซ่อนความอิจฉาของเธอได้ และถามว่า:"เย่เฉินซัง จะซื้อแหวนนี้ให้ภรรยาของคุณใช่ไหม?"
พูดไป อิโตะ นานาโกะก็กางมือของตัวเองไว้ตรงหน้าเย่เฉิน
เย่เฉินมองใกล้ๆและพูดด้วยความประหลาดใจ:"นานาโกะ รู้สึกว่ามือของคุณ คล้ายกับมือจองภรรยาผมเลย! ถ้างั้นช่วยผมลองหน่อยสิ!"
อิโตะ นานาโกะ พยักหน้าโดยไม่ลังเล
ในเวลานี้ พนักงานขายยื่นแหวนให้เย่เฉิน และพูดว่า:"คุณคะ งั้นรบกวนคุณให้ผู้หญิงคนนี้ช่วยลองเถอะ!"
เย่เฉินไม่คิดมาก เขาหยิบแหวนด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วดึงข้อมือขวาของอิโตะ นานาโกะๆเบาๆด้วยมืออีกข้างหนึ่ง ค่อยๆ สวมแหวนบนนิ้วนางของเธออย่างระมัดระวัง
ในขณะนี้ อิโตะ นานาโกะรู้สึกเหมือนฝันเลย
แม้ว่าเธอรู้ดีว่าเธอกำลังช่วยภรรยาของเย่เฉินลองแหวนเท่านั้น แต่เมื่อเธอคิดว่าเย่เฉินกำลังสวมแหวนเพชรบนนิ้วนางของเธอ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นมากจนถึงขีดจำกัดแล้ว
เธอพูดกับตัวเองในใจว่า:"ถ้านี่คือความฝัน ฉันหวังว่าจะสามารถหลับยาว ไม่ตื่นอีกเลย…..."
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...