ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1738
ทันทีที่แหวนผ่านนิ้วนาง และสวมที่มือเธอ ดวงตาของนานาโกะก็เต็มไปด้วยน้ำตา
เธอรีบก้มหัวลง ไม่อยากให้เย่เฉินเห็นว่าสภาพตอนนี้ของเธอ
เธอชอบเย่เฉินมาก แต่เธอไม่อยากสร้างภาระทางจิตใจให้กับเย่เฉินมากเกินไป
เพราะเธอรู้ดีในใจว่า เหตุผลหลักๆที่เย่เฉินมาญี่ปุ่นครั้งนี้ ที่มาหาเธอที่เกียวโตไม่ใช่เพราะเขาชอบเธอมาก แต่เป็นเพราะเขาเห็นอกเห็นใจ และรู้สึกน่าเสียดายแทนเธอ
เธอสามารถเข้าใจอารมณ์ของเย่เฉิน ซึ่งเป็นความเห็นอกเห็นใจที่คนที่เป็นนักศิลปะการต่อสู้เช่นกัน
ความเห็นอกเห็นใจคืออะไร?
เป็นอารมณ์ของการเข้าใจกัน สามารถเห็นอกเห็นใจกัน และใจเขาใจเรา
มันเหมือนกับ นักแข่งคนหนึ่ง ที่เห็นนักแข่งอีกคนประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนได้รับบาดเจ็บสาหัส หรือแม้กระทั่งเสียชีวิตในสนาม ความเห็นอกเห็นใจของเขา ที่มีต่อผู้บาดเจ็บมันจะแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป
ในทำนองเดียวกัน หากทหารเห็นสหายร่วมรบ หรือผู้ที่เป็นทหารด้วยกัน ได้รับบาดเจ็บหรือทุพพลภาพในสนามรบ เขาจะมีความเห็นอกเห็นใจในลักษณะนี้อย่างแน่นอน
เย่เฉิน ก็ทำเหมือนกับเธอแน่นอน
เมื่อเห็นว่าเธอไม่ฟังการโน้มน้าว ได้รับบาดเจ็บสาหัสในการแข่งขัน หรือถูกรถพยาบาลดึงออกจากสนามโดยตรง เขาคงจะเห็นใจตัวเองมากกว่านี้
นอกจากนี้ เขามีวิธีรักษาเธอ ดังนั้นมาญี่ปุ่นครั้งนี้ เขาจะใช้เวลาในการไปเกียวโตเพื่อเจอเธอ ช่วยเธอ และรักษาอาการบาดเจ็บของเธอ
ดังนั้น อิโตะ นานาโกะจึงรู้ดีว่า แม้ว่าเย่เฉินจะดีต่อตัวเองมาก แต่ส่วนใหญ่คงจะมาจากความเห็นอกเห็นใจที่เกิดจากความเข้าอกเข้าใจ
สำหรับผู้หญิงที่หลงใหลอีกฝ่าย สิ่งที่เธอไม่ต้องการก็คือ ความเห็นอกเห็นใจของอีกฝ่าย
อันที่จริง นอกจากความรักแล้ว อารมณ์อื่นๆ ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ
ในขณะนี้ เย่เฉินมองไม่เห็นสีหน้าของนานาโกะ ความสนใจของเขาจดจ่ออยู่ที่นิ้วของเธอ เมื่อเห็นว่าแหวนที่อิโตะ นานาโกะสวมขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อย เขาก็ถอดออกเบา ๆ อีกครั้ง และพูดพนักงานขายว่า:"ขอโทษครับ รบกวนปรับให้เล็กหน่อยครับ"
เธอไม่เคยคิดที่จะส่งผลกระทบต่อชีวิตของเย่เฉิน และการแต่งงานของเย่เฉิน
ไม่ว่ายังไง เย่เฉินได้ให้ความเมตตากับเธอมากเกินไป
เธอที่หันหลังจากไปอย่างเงียบ ๆ แอบคิดในใจ:
"คืนนี้ เย่เฉินซังจะไปจากญี่ปุ่น กลับไปอยู่ในอ้อมกอดของครอบครัว และกลับไปหาภรรยาของเขา…..."
"ต่อไป ไม่รู้จะกลับมาอีกเมื่อไหร่……"
"อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าจะเป็นไม่กี่ชั่วโมงสุดท้ายที่ฉันจะอยู่กับเย่เฉินซังแล้ว...…"
"ฉันต้องควบคุมอารมณ์ และห้ามเพิ่มภาระทางจิตใจให้เขา……"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...