ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1740
เย่เฉินเห็นด้วยอย่างมีความสุข ในไม่ช้า พนักงานขายก็โทรหาผู้หญิงอีกคนและพูดกับเธอว่า:"ยูกิ VIP คนนี้อยากดูสร้อยข้อมือ เธอมาแนะนำหน่อย"
หญิงสาวรู้ว่าเย่เฉินเป็นคนรวย และพูดด้วยรอยยิ้มกว้างทันทีว่า:"คุณคะ โปรดมากับฉันค่ะ"
อิโตะ นานาโกะรีบถามเขาว่า:"เย่เฉินซังคุณยังต้องการให้ฉันลองสร้อยข้อมือให้คุณรึเปล่า?"
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"ผมคิดที่จะซื้อสร้อยข้อมือให้แม่ยาย เธออ้วนนิดหน่อย ดังนั้นไม่จำเป็นต้องรบกวนคุณ"
อิโตะ นานาโกะยิ้มพูดว่า:"งั้นเย่เฉินซังดูก่อน ฉันอยากดูแหวน โอเคไหม?"
เย่เฉินพยักหน้า:"ได้แน่นอน คุณดูก่อน ผมไปดูสร้อยข้อมือตรงนั้นก่อน"
อิโตะ นานาโกะ ยิ้มหวาน:"โอเค!"
เมื่อเย่เฉินไปที่บริเวณสร้อยข้อมือ อิโตะ นานาโกะกระซิบกับหญิงสาวที่ขายแหวนเมื่อกี้:"ขอโทษนะ แหวนที่ฉันลองเมื่อกี้ ตอนนี้มีในสต็อกอีกไหม?"
พนักงานขายพยักหน้าเบา ๆ และพูดว่า:"มีค่ะ ในร้านของเรามีแหวนรุ่นนี้อีกสามวง ขายไปแล้วสองวง ตอนนี้เหลืออีกหนึ่งวง คุณต้องการตอนนี้เลยไหม?"
อิโตะ นานาโกะดีใจมากและกระซิบว่า:"ตอนนี้ฉันไม่สะดวกที่จะจ่ายเงิน คุณช่วยเก็บมันไว้เงียบ ๆ ให้ฉันได้ไหม? เดี๋ยวฉันให้คนมาจ่ายเงิน แล้วก็รบกวนคุณช่วยปรับขนาดแหวนถึงขนาดเมื่อกี้ ตกลงไหม?"
พนักงานขายพูดอย่างสุภาพ:"ไม่มีปัญหา กรุณาบอกชื่อของคุณให้ฉันทราบ เดี๋ยวพอคนที่คุณจัดการมาถึง พูดชื่อก็ได้แล้ว"
อิโตะ นานาโกะยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า:"นามสกุลของฉันคืออิโตะ และอีกฝ่ายจะบอกว่า ช่วยซื้อให้คุณอิโตะ"
พนักงานขายพยักหน้าเบา ๆ :"โอเคค่ะ คุณอิโตะ"
อิโตะ นานาโกะกะพริบตาและพูดเสียงต่ำว่า:"อย่าบอกผู้ชายที่มากับฉันนะ เก็บเป็นความลับให้ฉันด้วย"
แม้ว่าพนักงานขายจะงงเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าอย่างทุ่มเทและพูดว่า:"ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่เปิดเผยให้ใครรู้"
ตอนนี้อิโตะ นานาโกะก็คุยเรื่องแหวนกับพนักงานขายคนก่อนแล้ว จากนั้นส่งข้อความให้ผู้ช่วยของตนมาช่วยจ่ายเงิน หลังจากจัดการเสร็จ จึงเดินมาข้างๆเย่เฉินอย่างพอใจ ยิ้มถามเขาว่า:"เย่เฉินซัง คุณเลือกเสร็จแล้วเหรอ
เย่เฉินพยักหน้า:"จ่ายเงินแล้วด้วย จริงสินานาโกะ ทำไมคุณถึงดูมีความสุขขนาดนี้ล่ะ?"
เย่เฉินก็มองออก อารมณ์ตอนนี้ของอิโตะ นานาโกะ เหมือนว่าจะดีกว่าก่อนมาก มองแล้วมีความสุขยิ่งขึ้นง
อิโตะ นานาโกะแลบลิ้นอย่างขี้เล่น กะพริบตาพูดว่า:"นี่คือความลับ บอกเย่เฉินซังไม่ได้ ไม่เช่นนั้นเย่เฉินซังจะต้องหัวเราะเยาะฉันแน่นอน"
เย่เฉินยิ้ม:"ไม่หรอก!"
อิโตะ นานาโกะพูดอย่างเขินอายว่า:"ก็บอกคุณไม่ได้ น่าอายเกินไป"
เย่เฉินยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้:"ในเมื่อคุณไม่ยอมบอก งั้นผมไม่ถามแล้วก็ได้……"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...