ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1743

ในช่วงเวลานี้ เพื่อที่จะตรวจหาฆาตกรที่ฆ่าทั้งครอบครัวของ มัตสึโมโตะ โยชิโตะ สนามบินโตเกียวก็ได้เพิ่มความเข้มงวดการตรวจสอบทางขาออกมากขึ้น

อย่างไรก็ตามเนื่องจากการขาดแคลนกำลังคน จึงไม่มีทางที่จะควบคุมผู้โดยสารทุกคนได้อย่างเคร่งครัด

แม้ว่าซูรั่วหลีจะใช้หนังสือเดินทางของประเทศจีน แต่เนื่องจากบัตรผ่านขึ้นเครื่องของเธอคือไปโอซาก้า และไม่ใช่ออกจากญี่ปุ่น ดังนั้นเจ้าหน้าที่จึงไม่ได้รายงานต่อผู้นำ

เขาเพียงแค่ท่องชื่อของซูรั่วหลีอยู่ในใจสองสามครั้ง และรู้สึกว่าชื่อนั้นดีมาก แต่เขาไม่ก็สามารถบอกได้เลยว่าทำไมมันถึงดีมาก

ซูรั่วหลีเห็นอีกฝ่ายถือหนังสือเดินทางของตัวเองอย่างงุนงง และความคิดแรกในใจของเธอก็คือ เป็นไปได้หรือไม่ว่าตัวตนของตัวเองถูกเปิดเผยและอีกฝ่ายก็สังเกตได้แล้ว

อย่างไรก็ตาม เธอวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว และรู้สึกว่าเรื่องแบบนี้ไม่น่าจะเป็นไปได้

อย่างแรกเลย กรมตำรวจนครบาลโตเกียวรู้แต่เพียงว่าเป็นสายลับผู้ยอดฝีมือที่มาจากประเทศจีน เป็นผู้ที่ฆ่าทั้งตระกูลมัตสึโมโตะ แต่พวกเขาก็ไม่รู้อะไรอีกเลย นอกจากนั้น

พวกเขาก็ไม่รู้เลยว่า คนที่ฆ่าทั้งครอบครัวมัตสึโมโตะนั้น เป็นใครและมีนามว่าอะไรกันแน่

ยิ่งไปกว่านั้น ญี่ปุ่นก็อยู่ใกล้กับประเทศจีนมาก มีนักท่องเที่ยวและชาวจีนโพ้นทะเล และนักธุรกิจชั้นแนวหน้าจำนวนมากไปมาระหว่างสองประเทศในแต่ละวัน กรมตำรวจนครบาลโตเกียวก็ไม่สามารถล็อกเป้าหมายมาที่ตัวเองได้ในช่วงเวลาสั้นๆ เช่นนี้อย่างแน่นอน

หลังจากวิเคราะห์อย่างรวดเร็วอยู่ในสมอง ซูรั่วหลีก็สามารถสรุปได้ว่า เจ้าพนักงานที่อยู่ข้างหน้านี้ มีเปอร์เซ็นต์ที่จะทึ่งกับรูปร่างหน้าตาของตัวเองมากที่สุด และทำให้ตอบสนองได้ช้าลงเล็กน้อย

ดังนั้น เธอเลยถามเจ้าพนักงานอย่างว่างเปล่าว่า “พาสปอร์ตของฉันดูดีไหม? ”

อีกฝ่ายพยักหน้าโดยจิตสำนึก “สวยมาก........”

หลังจากพูดจบ ถึงตระหนักได้ว่า ตัวเองพลาดปากไปโดยไม่ได้ตั้งใจ และรีบส่งหนังสือเดินทางคืนให้ซูรั่วหลีด้วยมือสองข้าง และกล่าวขอโทษว่า “คุณซู ต้องขอโทษจริงๆ! ผมไม่ได้ตั้งใจ!”

ซูรั่วหลีเพิกเฉยต่อคำขอโทษของเขาอย่างสิ้นเชิง แต่ยังคงถามเขาด้วยท่าทางที่เย็นชาว่า “งั้นฉันจะผ่านได้หรือยัง?”

“แน่นอน!” เจ้าพนักงานถูกออร่าที่เย็นชาของซูรั่วหลี กดดันจนถึงจุดที่มีเหงื่อเย็นไหลลงมา และรีบประทับตราบอร์ดดิ้งพาสให้เธอ และส่งให้เธอด้วยความเคารพ

ซูรั่วหลีได้รับบอร์ดดิ้งพาส แล้วหันหลังเดินจากไปทันที เจ้าพนักงานคนนั้นหันกลับมามองดูเงาหลังของเธอ บนใบหน้าเต็มไปด้วยสีหน้ามึนเมา เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและบ่นว่า “นี่......นี่เป็นออร่าแห่งเท็นโนเลยทีเดียว.......เว้นแต่ในละครโทรทัศน์และอนิเมะ ผมยังไม่เคยเห็นผู้หญิงที่มีออร่าแรงขนาดนี้มาก่อนเลย.........”