ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1744

ก่อนหน้านี้ อิโตะ นานาโกะ ดื้อรั้นยืนยันที่จะแข่งขันกับฉินเอ้าเสวี่ยน

และฉินเอ้าเสวี่ยนเอง เพราะว่าตัวเองมียาอายุวัฒนะ ดังนั้นถึงมีความแข็งแกร่งที่เพิ่มมากขึ้นอย่างก้าวกระโดดได้

ในท้ายที่สุด ฉินเอ้าเสวี่ยนก็ได้ทำให้ อิโตะ นานาโกะ ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงอยู่บนเวที และนี่ก็คือหนามเส้นหนึ่งที่อยู่ในหัวใจของเย่เฉิน

อีกด้านหนึ่งเขาก็รู้สึกเสียใจต่อ อิโตะ นานาโกะ และในอีกด้านหนึ่งเขาก็ชื่นชมบุคลิกของเธอที่ไม่เคยยอมแพ้ และมีความกล้าหาญและความดื้อรั้น

นอกจากนี้ เขาก็ยังรู้สึกละอายใจต่อ อิโตะ นานาโกะ ในระดับหนึ่ง

เพราะว่า มันเป็นมือของตัวเองที่ผลักดันฉินเอ้าเสวี่ยนจากระดับที่ต่ำกว่า อิโตะ นานาโกะ ไปยังตำแหน่งที่เหนือกว่า อิโตะ นานาโกะ อย่างมาก

ในตอนนี้ ตัวเองก็ได้รักษาตัวเธอจนหายดีแล้ว ดังนั้นความรู้สึกที่เป็นทุกข์ใจจึงค่อยๆ ลดจางลงแล้ว

ตัวเองได้ช่วยชีวิตของเธอแล้ว และทำให้ความสามารถของเธอทะยานขึ้นอย่างก้าวกระโดด ดังนั้นความรู้สึกผิดนั้นก็จางลงอย่างมากแล้วด้วย

เมื่อถึงจุดนี้ ความทุกข์ใจและความรู้สึกผิดก็ถูกชะล้างออกไป และสิ่งที่เหลืออยู่ ก็มีเพียงความรู้สึกชื่นชมที่มีต่อ อิโตะ นานาโกะ มากกว่า

ดังนั้น เย่เฉินจึงยิ้มให้เธออย่างรู้เท่าทัน เผยให้เห็นฟันขาวที่เรียงเป็นแถว “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นผมก็จากไปก่อนแล้วนะครับ!”

“โอเค!” อิโตะ นานาโกะ ก็พยักหน้าอย่างหนัก ด้วยความรู้สึกเศร้ามากในใจ แต่ก็ยังคงยิ้มหวานอยู่บนใบหน้าและพูดว่า “เย่เฉินซัง ฉันขอให้พลังจงสถิตอยู่กับท่าน และสุขภาพแข็งแรง!”

คำว่าขอให้พลังจงสถิตอยู่กับท่านนั้น เป็นคำคุณศัพท์ที่เกิดจากประเทศจีน และถูกพัฒนานิยมอยู่ในญี่ปุ่น

ญี่ปุ่นในสมัยโบราณเคารพศิลปะการต่อสู้ และตัวแทนสูงสุดของศิลปะการต่อสู้ ก็คือบูชิโดที่พวกเขาชื่นชมอย่างมาก

ดังนั้น ตามประเพณีของญี่ปุ่น การอวยพรคำว่าขอพลังจงสถิตอยู่กับท่านกับผู้อื่นนั้นจึงมีหลายความหมายมากมาย ไม่เพียงแต่เป็นการอวยพรให้ผู้อื่นโชคดีมีชัยเท่านั้น แต่ยังเป็นการอวยพรให้ผู้อื่นอยู่ยงคงกระพัน ประสบกับความสำเร็จในทุกๆ ด้าน และฝ่าฟันอุปสรรคทุกสิ่งไปได้อย่างราบรื่นอีกด้วย

สามารถพูดได้ว่า เป็นการอวยพรอันสูงสุด