“ใช่! มอบตัวกันเถอะ!”
“เหลือให้เนินเขาเขียวขจีอยู่ ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีฟืนใช้!” หมายความว่าตราบใดที่คนยังปลอดภัยดี หลังการพยายามแล้วก็จะกลับมารุ่งเรืองมีความหวังได้อีกครั้ง
ซูโสว่เต้าในทางโทรศัพท์ก็ถอนหายใจยาว และพูดกับซูรั่วหลีว่า “รั่วหลี ยอมจำนนไปเถอะ ผมจะหาทุกวิถีทางอย่างเต็มที่เพื่อไกล่เกลี่ยกับฝ่ายญี่ปุ่นเอง และไม่ว่ายังไงผมก็จะช่วยคุณออกมาให้ได้........”
เชือกเส้นที่ตึงเครียดอยู่ในสมองของซูรั่วหลีก็คลายออกในที่สุด แม้ว่าจะยังไม่เต็มใจก็ตาม แต่ก็ต้องพยักหน้า และกล่าวว่า “ผู้นำตระกูล ฉันทราบแล้วค่ะ........คุณดูแลตัวเองให้ดี รั่วหลีไม่สามารถรับใช้คุณต่อไปได้แล้ว.......”
ซูโสว่เต้ารู้สึกปวดใจอย่างมาก แต่ก็ทำได้เพียงต้องเอ่ยปากพูดว่า “เชื่อผม ผมจะช่วยคุณออกมาได้อย่างแน่นอน!”
“อืม! รั่วหลีเชื่อท่าน!”
ซูรั่วหลีพูดอย่างไม่พอใจ และวางสายไปในทันที พูดกับพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินว่า “เอาล่ะ เปิดประตูห้องโดยสารเถอะ!”
พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินพยักหน้าทันที และเปิดประตูทั้งสี่ด้านหน้าและด้านหลังทีละช่อง
หลังจากนั้น ก็ได้ยินเสียงคนข้างนอกตะโกนว่า “ทุกคนเอามือวางบนหัว และเข้าแถวเดินลงบันไดเวียน ใครที่กล้าเล่นตุกติก จะถูกยิ่งตายทันที!”
ซูรั่วหลีถอนหายใจ ยืนขึ้น และพูดกับทุกคนด้วยสีหน้าเศร้า “มันก็ถือว่าเป็นวาสนาสำหรับทุกคนที่ได้มาทำงานร่วมกัน ฉันหวังว่าทุกคนจะดูแลตัวเองให้ดี!”
หลังจากพูดจบ เธอก็ยกมือขึ้นเหนือศีรษะ และก้าวออกจากประตูห้องโดยสารไปก่อนคนแรก
ด้านนอกห้องโดยสาร เฮลิคอปเตอร์ยังคงคำรามอยู่เหนือศีรษะ และลมแรงพัดผมยาวและเสื้อผ้าของซูรั่วหลีขยับไปมา
ทันทีหลังจากนั้น คนที่เหลืออีกห้าสิบกว่าคนก็ก้าวลงจากเครื่องบินทีละคน ทุกคนก็ถูกใส่กุญแจมือทั้งหมดเหมือนกัน และนั่งยองๆ กับพื้น หัวปืนไรเฟิลจู่โจมถูกเจาะไว้ที่ด้านหลังศีรษะทั้งหมด
แม้แต่ลูกเรือก็ไม่เว้น และพวกเขาก็ถูกจับโดยถือเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด
เย่เฉินยืนอยู่ในห้องนักบินของเครื่องบินลำด้านหลัง เยาะเย้ยในใจ ขณะที่เขาเฝ้าดูคนของตระกูลซูถูกจับกุมตัวทั้งหมด
คนทั้งห้าสิบคนเหล่านี้ เป็นกรงเล็บและเขี้ยวของตระกูลซู
ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดตกอยู่ในมือของรัฐบาลญี่ปุ่น พลังของตระกูลซูก็จะได้รับผลกระทบอย่างมากแน่นอน
ตระกูลซู ผมเย่เฉินจะต้องทำให้พวกคุณ ชำระล้างบัญชีอย่างสาสมของพันธมิตรต่อต้านตระกูลเย่ในเวลานั้นแน่นอน!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...