ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1763

เครื่องบินที่เย่เฉินนั่งโดยสาร ลงจอดที่สนามบินจินหลิงอย่างปลอดภัยในเวลาสี่ทุ่มกว่าๆ

เพื่อเป็นการเซอร์ไพรส์เซียวชูหรัน เย่เฉินจึงไม่ได้บอกว่าคืนนี้เขาจะกลับมา

เฉินจื๋อข่ายเตรียมรถมารับที่สนามบินไว้รอแล้ว ดังนั้นเมื่อทุกคนลงมาจากเครื่อง ก็แยกย้ายกันไปขึ้นรถ กลับบ้านใครบ้านมัน

หงห้ากับเว่ยเลี่ยงแยกกันคนละทาง ส่วนเฉินจื๋อข่ายเสนอตัวขับรถไปส่งเย่เฉินที่Tomson Riviera และเย่เฉินก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร

หลังจากขึ้นมาบนรถ เฉินจื๋อข่ายขับรถไปพลาง พูดยิ้มๆกับเย่เฉินไปพลาง “คุณชาย ครั้งนี้เราขุดหลุมดักตระกูลซูไว้ซะสาหัส ถ้าหากตระกูลซูรู้เข้า คงสู้หาทางกลับอย่างเอาเป็นเอาตายแน่เลย....”

“ช่างสิ” เย่เฉินพูดยิ้มๆ “ตอนนี้ตระกูลซูแม้แต่ตัวเองยังพึ่งพาไม่ได้ สูญเสียคนไปเยอะขนาดนั้น สองสามปีนี้คงกู้สถานการณ์กลับมาไม่ได้หรอก ขนาดตัวเองยังเอาไม่รอดเลย”

“นั่นสินะ....” เฉินจื๋อข่ายพูดออกมาอย่างปลงๆว่า “ขนาดซูรั่วหลีที่แค่เอ่ยพูดถึงผู้คนก็หน้าเปลี่ยนสีแล้ว ยังถูกคุณหลอกให้ติดกับเลย ครั้งนี้ตระกูลซูเสียหายหนักหนามากจริงๆ”

“ซูรั่วหลี?” เย่เฉินขมวดคิ้วถาม “ใครคือซูรั่วหลี?”

เฉินจื๋อข่ายเอ่ยพูด “ก็ผู้หญิงที่ทักทายกับคุณตอนที่อยู่บนเครื่องบินไง นั่นแหละซูรั่วหลี หนึ่งในยอดฝีมือที่มีความสามารถเก่งกาจมากที่สุดของตระกูลซู”

“หืม?” เย่เฉินเอ่ยถามอย่างสงสัย “เธอคือลูกหลานตระกูลซูเหรอ?”

“ไม่น่าใช่ครับ” เฉินจื๋อข่ายเอ่ยขึ้น “แค่บังเอิญนามสกุลซูเฉยๆ เธอรับใช้ตระกูลซูตอนอายุสิบแปด จนถึงตอนนี้ก็เพิ่งสามปีเอง แต่ว่าในสามปีนี้ ผลงานที่สร้างไม่ใช่เล็กๆเลย ความสามารถแบบนี้ไม่ควรมองข้ามจริงๆ”

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ พูดกลั้วยิ้มว่า “น่าเสียดาย ที่ไม่มีโอกาสได้ประลองกับเธอ”

เฉินจื๋อข่ายหัวเราะฮ่าๆ “คุณชาย เธอก็แค่ยอดฝีมือที่เป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น จะมาเทียบกับคุณได้ยังไง แค่คุณท่องยันต์ฟ้าร้อง ยัยเด็กซูรั่วหลีนั่นคงหลอมเป็นขี้เถ้าไปแล้ว!”

เย่เฉินเอ่ยพูดเรียบนิ่งว่า “ยันต์ฟ้าร้อง เอามาใช้บ่อยๆไม่ได้ ในอนาคตถ้ามีโอกาส ก็หวังว่าจะได้ประลองกับยอดฝีมือนักต่อสู้จริงๆเสียที”