ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1764
ส่วนเย่เฉินตั้งแต่เล็กจนโต คำเรียกส่วนใหญ่จะเป็นคุณหนูกับคุณชาย
น้ำเสียงเย่อหยิ่งของเย่ฉางหมิ่นดังขึ้นมาจากในสาย “เสี่ยวเฉิน ตอนนี้แกอยู่ที่เมืองจินหลิงใช่ไหม?”
เฉินจื๋อข่ายรีบเอ่ยตอบอย่างสุภาพครับ “ครับคุณหญิง ผมอยู่ที่เมืองจินหลิง”
เย่ฉางหมิ่นตอบอืม แล้วพูดว่า “พรุ่งนี้จองห้องเพรสซิเดนสูทในโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงให้ฉัน แล้วก็เตรียมขบวนรถมารับฉันที่สนามบินด้วย ฉันน่าจะถึงประมาณบ่ายๆ”
เวลาเย่ฉางหมิ่นออกเดินทาง ส่วนใหญ่ก็มักจะนั่งเครื่องบินส่วนตัว จึงไม่มีเวลาขึ้นลงเครื่องที่แน่นอน
ตื่นเช้า ก็ไปเช้า ตื่นสาย ก็ไปสาย
เมื่อเฉินจื๋อข่ายฟังปลายสายพูดจบ ก็เอ่ยถามอย่างตกใจว่า “คุณหญิงจะมาที่เมืองจินหลิงเหรอครับ?! ไม่ทราบว่าต้องเตรียมอะไรไว้อีกไหมครับ?”
เย่ฉางหมิ่นเอ่ยถามขึ้นมาว่า “ช่วงนี้เย่เฉินทำอะไร?”
“คุณชายเฉินเหรอครับ....” เฉินจื๋อข่ายมองผ่านกระจกหลัง เมื่อเห็นเย่เฉินที่นั่งอยู่เบาะหลังตีหน้านิ่ง จึงเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณชายเฉินไม่ได้ทำอะไรครับ น่าจะอยู่ที่บ้านกับภรรยา”
เย่ฉางหมิ่นเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม “คุณชายตระกูลเย่ผู้มีเกียรติ แต่งงานกับลูกสาวครอบครัวฐานะพื้นๆในพลเมืองชั้นสามไม่เท่าไหร่ ตระกูลอุตส่าห์ยกตี้เหากรุ๊ปให้ ยังไม่คิดจะบริหารให้ดีๆ วันๆเอาแต่ขลุกอยู่กับเมีย ทำเป็นแต่งานบ้าน ไม่ได้เรื่อง!” เฉินจื๋อข่ายอึดอัดสุดๆ ไม่รู้ว่าควรต่อบทสนทนายังไง เขาครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ ถึงได้เอ่ยถามว่า “คุณหญิง ที่คุณจะมา เพราะต้องการเจอคุณชายเฉินหรือเปล่าครับ?”
“ใช่” เย่ฉางหมิ่นเอ่ยพูด “พรุ่งนี้เย็น บอกให้เย่เฉินมาเจอฉันที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง บอกเขาว่าฉันเลี้ยงเอง”
เฉินจื๋อข่ายรีบพูดขึ้นมาว่า “อ่อครับ เดี๋ยวผมบอกคุณชายเฉินให้”
“อืม” เย่ฉางหมินพูดขึ้นมาอีกว่า “ใช่สิ ฉันค่อนข้างเป็นคนติดเตียง เตียงที่ใช้ในห้องนอนที่โรงแรมเป็นของยี่ห้ออะไร?”
ขนเป็ดไอเดอร์ เป็นขนเป็ดที่มีราคาสูงและหายากมากที่สุดในโลก ทำมาจากขขนอ่อนบริเวณอกและใต้ปีกของเป็ดไอเดอร์ จึงเป็นของที่มีค่ามากๆ เมื่อนำมาทำเป็นผ้าห่ม ก็ต้องใช้หนึ่งล้านเป็นอย่างต่ำ
นั่นหมายความว่า การที่เย่ฉางหมิ่นมาที่นี่หนึ่งคืน เอาแค่เตรียมเตียงกับผ้าห่มไว้ให้ ก็เสียไปแล้วตั้งสามล้าน
เย่จื๋อเฉินไม่กล้าสงสัยอะไร รีบเอ่ยปากพูดว่า “ครับคุณหญิง พรุ่งนี้ผมจะเตรียมไว้ให้เรียบร้อย”
เย่ฉางหมิ่นตอบอืม แล้วพูดว่า “เอาล่ะ ประมาณนี้แล้วกัน ฉันวางละ”
พูดจบ ก็กดตัดสายไปในทันที
ตอนนั้นเองเย่เฉินก็ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “อาของฉันคนนี้ อยู่ดีๆก็อยากมาเจอฉัน ต้องการอะไรกันแน่?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...