ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1765
เมื่อได้ยินคำถามของเย่เฉิน เฉินจื๋อข่ายก็ทำหน้าไม่เข้าใจเหมือนกัน “คุณชาย พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจอาของคุณเท่าไหร่ ตำแหน่งอย่างผม จริงๆแล้วติดต่อกับคนที่มีสายเลือดโดยตรงของตระกูลเย่ยากมาก พ่อบ้านถังยังไปมาหาสู่กับพวกเขาบ่อยเสียยิ่งกว่าอีก หรือไม่คุณลองโทรไปถามเขาดูไหมครับ?”
เย่เฉินโบกมือ พูดอย่างไม่แยแสว่า “ช่างเถอะ โทรไปถามก็ไม่มีความหมายอะไรหรอก มาแบบไหนก็รับมือแบบนั้น ตอนนี้ดูท่าทีไปก่อนว่าเธอคิดจะทำอะไร?”
เฉินจื๋อข่ายเอ่ยถามอีกครั้งว่า “แล้วพรุ่งนี้คุณจะไปทานข้าวกับอาคุณไหม?”
เย่เฉินพยักหน้า “ไป ถ้านัดเวลาได้แล้ว ก็มาบอกฉัน และไม่ต้องมารับฉัน ฉันจะไปเอง”
“รับทราบ!”
ในหัวของเย่เฉินนึกถึงภาพจำของคุณอาในอดีต ในความทรงจำ เธอคือผู้หญิงเจ้าเล่ห์และเจ้าอารมณ์ ตอนที่เขาห้าขวบเธอแต่งงานกับคุณชายตระกูลแถวหน้า ต่อมาก็ให้กำเนิดลูกชายคนหนึ่ง เหตุการณ์ต่อจากนั้น เขาเองก็จำไม่ได้แล้ว
ดังนั้น เย่เฉินจึงถามเฉินจื๋อข่ายว่า “เหล่าเฉิน ตอนนี้คุณอาอยู่ในตระกูลเย่ด้วยฐานะอะไร? ถ้าพูดกันตามเหตุผล เธอแต่งงานกับคนอื่นไปแล้ว ไม่น่าจะสอดมือเข้ามายุ่งเรื่องในตระกูลเย่ได้แล้วนะ?”
เฉินจื๋อข่ายตอบตามความจริงว่า “คุณชาย คุณอาของคุณแยกกันอยู่กับสามีตั้งนานแล้ว ตั้งแต่นั้นมา เธอก็ย้ายกลับมาอยู่ที่ตระกูลเย่”
เย่เฉินขมวดคิ้ว เอ่ยปากถามว่า “แยกกันอยู่? เกิดอะไรขึ้น?”
เฉินจื๋อข่ายยิ้มหยันออกมา แล้วพูดว่า “จริงๆแล้วเรื่องอะไรแบบนี้คนเบื้องล่างอย่างพวกผมไม่ควรเอามาพูด แต่ในเมื่อคุณชายเป็นคนถาม ผมก็จะเล่าให้คุณฟังแล้วกัน....”
จากนั้น เฉินจื๋อข่ายก็นิ่งไปเล็กน้อย แล้วอธิบายให้อีกฝ่ายฟังว่า “ตอนนั้นที่อาของคุณแต่งงาน แม้ว่าตระกูลซุนจะยังสู้ตระกูลเย่ไม่ได้ แต่ก็ยังถือว่าเป็นตระกูลแถวหน้าของเมืองเย่นจริง ในเรื่องของอิทธิพลโดยรวมก็ถือว่าใหญ่พอสมควร แต่ว่าหกปีก่อนตระกูลซุนนำทรัพย์สินไปวางมัดจำอุตสาหกรรมเหล็ก ลงทุนเงินไปจำนวนมาก เพื่อสร้างบริษัทผลิตเหล็กขึ้นมา ซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงที่อุตสาหกรรมเหล็กกำลังทรุดตัวอย่างต่อเนื่องพอดี ดังนั้นตระกูลซุนจึงเสียเงินไปเยอะมาก อุตสาหกรรมของครอบครัวก็เสียหายไปมากกว่าครึ่ง”
พูดมาถึงตรงนี้ เฉินจื๋อข่ายก็ยิ้มออกมาอย่างจนใจ “ตั้งแต่ที่ตระกูลซุนล้ม อาของคุณก็ต้องการที่จะหย่า เพียงแต่คุณท่านคิดว่าถ้าหย่ามันจะเสียหน้าตาวงศ์ตระกูล ดังนั้นเลยไม่อนุญาตให้เธอหย่า อาของคุณจึงย้ายออกมาจากตระกูลซุน กลับมาอยู่ที่ตระกูลเย่ และเริ่มทำงานในตระกูลเย่”
...
เมื่อเฉินจื๋อข่ายขับรถมาถึงทางเข้าTomson Riviera ก็เป็นเวลาห้าทุ่มแล้ว
เย่เฉินถือกระเป๋า เดินเข้าไปในTomson Rivieraคนเดียว เมื่อมาถึงหน้าประตูคฤหาสน์ก็เสียบคีย์การ์ดเข้าไปข้างใน
ไฟในบ้านสว่างจ้า ดูเหมือนภรรยาและพ่อตาแม่ยายจะยังไม่นอน เย่เฉินสแกนลายนิ้วมือเปิดประตูบานใหญ่
ตอนนั้นเองก็พบว่าเซียวชูหรัน เซียวฉางควนและหม่าหลันสามคนพ่อแม่ลูก กำลังนั่งดูทีวีอย่างจดจ่ออยู่ในห้องรับแขก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...