เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1766

เมื่อเซียวชูหรันได้ยินเสียงประตู ก็หันหน้าไปมอง จึงพบว่าเย่เฉินกลับมาแล้ว เธอวิ่งเข้าไปหาเขาอย่างดีใจ ตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้นว่า “ที่รัก ทำไมคุณกลับมาวันนี้ล่ะ? เมื่อวานตอนวิดีโอคอลยังบอกว่าอีกสองวันค่อยกลับไม่ใช่เหรอ?”

เย่เฉินจึงพูดขึ้นว่า “อยากเซอร์ไพรส์คุณไง！”

หลังจากพูดจบ เซียวชูหรันก็วิ่งมาถึงตรงหน้าเขา แล้วกระโจนเข้าไปในอ้อมกอดของเขาทันที

หลายวันนี้ที่เย่เฉินไปญี่ปุ่น เซียวชูหรันเอาแต่คิดถึงเขาอยู่ทุกคืนทุกวัน

ก่อนหน้านี้ เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้บ่อยเหมือนอย่างตอนนี้เลย

ตอนที่เย่เฉินไปที่เมืองเย่นจิง ก็ยังไม่เห็นจะคิดถึงมากขนาดนี้เลย

ดังนั้น ทันทีที่ได้เห็นเย่เฉินกลับมาอย่างกะทันหัน เธอจึงวิ่งพุ่งเข้าไปกอดเขาอย่างไม่สงวนท่าทีใดๆทั้งสิ้น

เย่เฉินเองก็คาดคิดไม่ถึง ว่าภรรยาจะกล้าวิ่งเข้ามากอดเขาต่อหน้าพ่อแม่อย่างนี้ ชั่วขณะก็รู้สึกดีใจ พร้อมกันนั้นก็รู้สึกอายๆ

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงพูดกับเซียวชูหรันว่า “ที่รัก ค่อยกอดตอนกลับเข้าห้องเนอะ ตอนนี้พ่อกับแม่มองอยู่”

เซียวชูหรันรู้ตัว ใบหน้าแดงแปร๊ดขึ้นมาในทันที

เธอพูดออกมาอย่างนึกกลัวย้อนหลังว่า “เมื่อกี้เราเพิ่งดูข่าวมา สองสามวันก่อนที่ญี่ปุ่นเกิดเหตุฆาตกรรมยกครัว เสียชีวิตสามสิบกว่าคน น่ากลัวมากๆเลย!”

เย่เฉินเอ่ยถามอย่างแปลกใจ “ออกข่าวในประเทศแล้วเหรอ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน