ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1767
เมื่อเห็นหม่าหลันทำหน้าอดรนทนรอไม่ไหว เย่เฉินก็วางกระเป๋าลงบนพื้นเตรียมเปิด
หม่าหลันที่อยู่ข้างๆทนไม่ไหวอีกต่อไป คุกเข่าลงพูดอย่างประจบสอพลอว่า “ไอหยาลูกเขย ทำไมแกต้องเสียแรงทำอะไรแบบนี้ด้วยล่ะ มาเดี๋ยวแม่ช่วย”
เย่เฉินยิ้มออกมาอย่างจนปัญญา แต่กระนั้นก็ไม่ได้เอ่ยขัดอะไร
หม่าหลันเปิดกล่องออก เมื่อเห็นถุงBossวางอยู่ข้างบนสุด ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาว่า “เอ๋ อันนี้มันน่าจะเป็นชุดผู้ชายหรือเปล่า?”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “สูทนี้ผมเลือกให้คุณพ่อเองครับ ตอนนี้เขาเป็นกรรมการผู้จัดการสมาคมศิลปะจีนไม่ใช่เหรอ ส่วนใหญ่ต้องมีเข้าร่วมงานเลี้ยงอะไรบ่อยๆอยู่แล้ว ยังไงก็เป็นถึงหัวหน้า ออกไปข้างนอกก็ต้องวางท่าหน่อยสิครับ”
ด้านเซียวฉางควนก็ตื่นเต้นเป็นไหนๆ “ไอหยาเย่เฉิน แกนี่สมกับเป็นลูกเขยของฉันจริงๆ! พ่ออยากซื้อสูทสักตัวเอาไว้ใส่ออกไปดื่มน้ำชามาตลอด แต่ก็ตัดสินใจซื้อไม่ลงสักที คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะจัดการให้พ่อซะเสร็จสรรพแบบนี้! ขอบคุณแกมากจริงๆ！”
หม่าหลันเบ้ปาก หยิบถุงชุดสูทออกมาแล้วโยนทิ้งไว้ตรงเท้าของเซียวฉางควนอย่างเหยียดๆ เอ่ยพูดอย่างดูแคลนว่า “ตาแก่อย่างคุณคู่ควรกับสูทดีๆแบบนี้เหรอ? ไม่ดูสภาพตัวเองซะเลย คู่ควรเหรอ?”
เซียวฉางควนเอ่ยพูดอย่างฟึดฟัดว่า “ทำไมผมจะไม่คู่ควร? ผมเพิ่งห้าสิบต้นๆยังไม่แก่ลงพุงเสียหน่อย ไม่เหมือนคุณหรอก เริ่มอ้วนขึ้นทุกวัน!”
“คุณว่าไงนะ?！” หม่าหลินเบิกตาโพลง หลุดปากด่าทอว่า “นี่คุณกล้ามาว่าฉันอ้วนเหรอ?！ ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม?”
เซียวฉางควนรีบย่นคอ กระนั้นก็ยังพูดออกมาอย่างเคืองๆว่า “ผมก็แค่ล้อเล่น.....”
หม่าหลันถลึงตาใส่เขาแรงๆ จากนั้นก็เอ่ยพูดกับเย่เฉินว่า “ลูกเขย ไปซื้อสูทBossให้เขาทำไม ตาแก่อย่างเขาใส่แค่ของปลอมก็พอแล้ว หาซื้อแค่โรเล็กซ์ของปลอมให้เขาก็ดีเท่าไหร่แล้ว ค่อยเหมาะกับตาแก่นิสัยแย่แบบนี้！”
เย่เฉินพูดยิ้มๆว่า “แม่ครับ สูทตัวนี้ราคาไม่เท่าไหร่เอง กำลังลดพอดี ของที่ผมซื้อให้แม่ยังแพงกว่าอีก”
เย่เฉินยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “แค่แม่ชอบก็พอแล้วครับ จะถูกหรือแพงก็ไม่เป็นปัญหา”
หม่าหลันยิ้มหน้าบาน “อย่างว่าลูกเขยของฉันดีที่สุด! ดูพูดเข้าสิ ฟังแล้วแม่แทบลอยเลย！”
พูดจบ ก็หยิบสร้อยข้อมือขึ้นมาส่องไฟตรวจตราแต่ละมุมอย่างละเอียด ขณะที่ตรวจตราไป ก็อุทานออกมาว่า
“แบรนด์นี้ทำมาดีมาก！ งานฝีมือประณีตสุดๆ ไม่มีตำหนิเลยสักจุด！ต้องเหมาะกับข้อมือของฉันมากแน่ๆเลย”
เซียวฉางควนที่อยู่ข้างๆแอบเบ้ปาก แต่กระนั้นก็ไม่กล้าพูดถากถางอะไรออกมา
ตอนนี้เองเย่เฉินถึงได้หยิบกล่องเล็กๆขึ้นมาอีกกล่อง แล้วยื่นไปให้ภรรยาของตน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...