ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1768
“ที่รัก ส่วนนี่ผมซื้อมาให้คุณ ลองเปิดดูสิว่าถูกใจหรือเปล่า！”
เซียวชูหรันเอ่ยระคนตกใจว่า “ซื้อให้ฉัน? ที่รัก กว่าคุณจะหาเงินมาได้ ปกติฉันไม่ค่อยเห็นคุณซื้ออะไรให้ตัวเองเลย ออกไปข้างนอกทีไรก็ซื้อของมาฝากฉันตลอด...”
หม่าหลันที่อยู่ข้างๆรีบพูดขึ้นมาว่า “ยัยโง่ ที่เย่เฉินทำอย่างนี้ก็เพราะแคร์แก รักแก เอ็นดูแกไง นี่คือตัวอย่างของผู้ชายดีๆ！แกดูตาแก่ขี้งกพ่อของแกสิ เคยซื้ออะไรมีราคาให้ฉันบ้าง?”
เซียวเฉิงควานเอ่ยพูดอย่างฟึดฟัด “คนถือเงินในครอบครัวก็มีแต่คุณทั้งนั้น แม้แต่เศษเงินผมก็ไม่ได้ แล้วจะไปซื้อของให้คุณได้ยังไง?”
หม่าหลันถุยน้ำลายออกมา “ถุ้ยเถอะ! ถ้าเป็นสามีคนอื่นต่อให้ไม่มีเงินขนาดไหน ก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อหาซื้อของให้ภรรยาตัวเอง แล้วคุณล่ะ? เอาแต่อ้างว่าไม่มีเงิน หลายปีมานี้ คุณไม่เคยเก็บเงินส่วนตัวไว้เลยเหรอ?”
เซียวเฉิงควานหยิบสูทที่เย่เฉินซื้อให้เขาขึ้นมา แล้วส่งเสียงหึๆพูดออกมาว่า “ผมไม่เถียงเรื่องไร้สาระแบบนี้กับคุณหรอก ผมกลับไปลองใส่สูทที่ลูกเขยซื้อมาให้ที่ห้องดีกว่า พรุ่งนี้สมาคมศิลปะจีนมีกิจกรรมพอดีเลย ผมจะใส่สูทใหม่ตัวนี้ไปเข้าร่วมเสียหน่อย”
ด้านเซียวชูหรันก็กำลังเปิดกล่องออกอย่างระมัดระวัง
เมื่อเธอเห็นแหวนเพชรเป็นประกายระยิบระยับวางอยู่ในกล่องเครื่องประดับ ก็ใช้มืออุดปากเอาไว้อย่างตกใจ
หม่าหลันตาเบิกโพลงขึ้นหลายเท่า อุทานอย่างตกใจว่า “แม่เจ้า! เพชรใหญ่มาก อย่างน้อยก็ต้องสามกะรัตไหม?！”
เย่เฉินพูดยิ้มๆว่า “คุณแม่นี่รอบรู้เรื่องสินค้าจังเลยนะครับ เพชรในแหวนวงนี้ 3.2 กะรัตครับ”
“โอโห!!!”
เธอพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตา จากนั้นก็พูดต่อว่า “อีกอย่างคุณดูคุณสิ....ทุกครั้งมีแต่ซื้อของให้ฉันกับพ่อแม่ฉัน แต่ไม่เคยซื้อของให้ตัวเองเลย ฉันจะไปรู้สึกดีกับมันได้ยังไง...”
เย่เฉินหัวเราะออกมาเล็กน้อย หยิบแหวนออกมา พร้อมกับกุมมือของภรรยาเอาไว้ เอ่ยพูดอย่างจริงใจว่า “ชูหรัน การที่ได้แต่งงานกับคุณ คือความสุขของผม ผมขอบคุณที่หลายปีมานี้คุณไม่เคยทิ้งผมไปไหน แหวนวงนี้ คือสิ่งของที่คนเป็นสามีอย่างผมติดค้างคุณ ตอนนี้ผมชดเชยให้คุณแล้ว คุณต้องรับมันเอาไว้นะ!”
“ใช่ๆ!” หม่าหลันเอ่ยสนับสนุนอยู่ข้างๆ “ลูกรัก แกดูสิเย่เฉินเขาดีและใส่ใจแกขนาดนี้เลยนะ！แกต้องอยู่กับเย่เฉินให้มีความสุข รีบๆมีลูกด้วยกันสักที!”
เซียวชูหรันที่ตอนแรกยังซาบซึ้งกับคำสารภาพสุดลึกซึ้งของเย่เฉิน ในตอนที่ได้ยินมารดาพูด กลับเบิกตาโพลงหน้าแดงแปร๊ด
ในตอนนี้เอง เย่เฉินก็สวมแหวนลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของเธออย่างระมัดระวัง พูดกลั้วยิ้มว่า “ที่รัก การอยู่ข้างกันคือคำสารภาพที่ยาวนานที่สุด ขอบคุณที่ตลอดหลายปีมานี้อยู่เคียงข้างผมนะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...