ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1769

เซียวชูหรันในตอนนี้ ซาบซึ้งน้ำตาไหลอาบหน้า

ย้อนนึกถึงช่วงเวลาหลายปีที่แต่งงานกับเย่เฉิน เบื้องลึกในใจของเธอ ความรู้สึกเปลี่ยนไปเยอะมาก

ตอนนั้น คุณปู่อยากให้เธอแต่งงานกับเย่เฉินมาก แต่เธอไม่เข้าใจ ทั้งครอบครัวก็คัดค้านอย่างรุนแรง แต่คุณปู่ใช้คำขู่ของเขา ให้เธอตอบตกลง

แต่ว่า การคลุมถุงชนทำให้เธอเข้าใจผิดเกี่ยวกับการแต่งงานในตอนแรก

หลังจากที่แต่งงานกับเย่เฉิน เธอคิดว่าการแต่งงานในครั้งนี้คือการทำตามความต้องการของคุณปู่ เมื่อเป็นภรรยาของเย่เฉิน ทั้งสองคนก็ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน เหมาะสมหรือไม่ก็ไม่สำคัญ ชอบหรือไม่ก็ไม่สำคัญ

ดังนั้น ในช่วงเวลายาวนานนี้ทั้งสองคนต่างเคารพซึ่งกันและกัน ในระหว่างนี้ แม้ว่าจะเป็นสามีภรรยากันในนาม แต่ความจริงแล้วทั้งสองเป็นแค่คนแปลกหน้าที่มาอาศัยร่วมชายคากัน

โดยเฉพาะช่วงที่เพิ่งแต่งงานกันแรกๆ เซียวชูหรันได้รับความกดดันจากทั่วทุกสารทิศ เพราะตัวของเย่เฉิน

ในตอนนั้น ทุกคนต่างเอาแต่พร่ำบอกข้างหูเธอว่า ：เย่เฉินไร้ประโยชน์ เป็นแค่คนธรรมดา เหมือนขยะชิ้นหนึ่ง เธอไม่ควรรักกับเย่เฉิน ต้องรีบหย่ากับเย่เฉิน

แต่สำหรับเธอในตอนนั้น ในเมื่อเลือกแต่งงานกับเขาแล้ว ไม่ว่าจะมาจากความเต็มใจหรือไม่ก็ตาม เธอก็ไม่คิดที่จะเลือกหย่าร้าง

เพราะถึงยังไง ตลอดเวลาที่ผ่านมา เย่เฉินก็ไม่เคยทำอะไรผิด

ต่อมา ชีวิตหลังแต่งงานกับเย่เฉิน เธอก็ค่อยๆมองเห็นความเปล่งประกายบนตัวของเย่เฉิน ค่อยๆปลูกฝังความรู้สึกดีๆขึ้นมา

แต่ว่า เธอกลับไม่เคยเข้าใจ ว่าความรู้สึกรักและชอบมันแบบไหนกันแน่

เพราะเซียวชูหรันไม่เคยมีความรัก จึงไม่ค่อยเข้าใจเรื่องอะไรแบบนี้ เธอและเขาอยู่มาถึงวันนี้ท่ามกลางคลุมเครือ

และตอนนี้ เมื่อได้รับคำสารภาพสุดลึกซึ้งจากเย่เฉิน หัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้นมาทันที ความรู้สึกนี้ทำให้เธอหายใจถี่เร็ว ศีรษะมึนเบลอตาพร่าเลือน

แน่นอน ว่ามันทำให้เธอซึ้งจนน้ำตาไหลอาบหน้าด้วยเช่นกัน