บทที่177 ทำให้ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก(1) – ตอนที่ต้องอ่านของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่177 ทำให้ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก(1) จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
บทที่177 ทำให้ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก(1)
ไม่ว่าเป็นฉินกัง หรือว่าฉินเอ้าเสวี่ยน ยาวิเศษที่เย่เฉินกลั่นออกมา เพียงต้องการหนึ่งเม็ดเท่านั้น
สำหรับพวกเขาแล้ว สามารถได้มาหนึ่งเม็ดนั้น เป็นบุญคุณท่วมท้น
ได้ยาวิเศษมาครอบครอง ในอนาคตขอแค่ยังเหลือลมหายใจเฮือกสุดท้าย ก็สามารถช่วยชีวิตกลับมาจากเงื้อมมือของมัจจุราช สำหรับตระกูลของพวกเขาแล้ว มีความหมายมาก
แต่ว่า ใครกล้าที่จะร้องขอจนเกินตัว เย่เฉินให้พวกเขาถึงสองเม็ด!
ฉินเอ้าเสวี่ยนได้ยินคำพูดนี้ ถึงกับตะลึงงันเหมือนดั่งสายฟ้าฟาด
ดวงตาที่งดงามของเธอมองเย่เฉิน น้ำตาคลอเบ้า จากนั้นน้ำตาที่ใหญ่กว่าเมล็ดถั่วเขียวก็ไหลพรั่งพรู จนเย่เฉินเห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะนึกสงสาร
ฉินเอ้าเสวี่ยนร้องไห้สะอึกสะอื้นถามว่า: “อาจารย์เย่......คุณ......ที่คุณพูด.....เป็นเรื่องจริงใช่ไหม?”
เย่เฉินหัวเราะตอบ: “ทำไมเหรอ?” คุณกลัวอาจารย์เย่หลอกคุณเหรอ?”
“มิกล้า มิกล้า!” ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบส่ายหัวจนน้ำตากระเซ็นไปทั่ว ทำให้เย่เฉินรู้สึกถึงความน่ารักของเธอ
ฉินเอ้าเสวี่ยนมือเช็ดคราบน้ำตาพร้อมกับยิ้มด้วยความสุขใจพูดว่า: “ฉันก็แค่ไม่อยากเชื่อ.....ขอบคุณคุณมากจริง ๆ ! ขอบคุณมาก!”
พูดจบ ฉินเอ้าเสวี่ยนโค้งคำนับด้วยความขอบคุณ
เขาเชื่อว่า หากพ่อเธออยู่ที่นี่ ได้ยินเย่เฉินพูดว่าจะให้ถึงสองเม็ด จะต้องขอบคุณเช่นนี้เช่นกัน!
เย่เฉินเห็นท่าทางดีใจของเธอ ยิ้มเล็กน้อย พูดว่า: “ฉินเอ้าเสวี่ยน คุณกลับไปบอกพ่อคุณ คำพูดของเย่เฉิน หนักแน่นจริงจังไม่กลับคืนคำแน่ หลังยาวิเศษกลั่นเสร็จแล้ว ผมจะให้เขาสองเม็ดแน่นอน แต่ว่าในอนาคตหากผมร้องขอให้ตระกูลฉินช่วยเหลือ เขาก็อย่าเล่นตลกกับผม เข้าใจไหม?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนพยักหน้ารับคำทันที ดีใจลิงโลดพูดว่า: “เข้าใจแล้วอาจารย์เย่! ขอบคุณท่านมาก!”
พูดจบ ใบหน้างดงามของฉินเอ้าเสวี่ยนแดงระเรื่อเหมือนดั่งผลแอปเปิล พูดด้วยท่าทีเขินอายว่า: “อาจารย์เย่......ต่อไปคุณเรียกฉันว่าเอ้าเสวี่ยนก็ได้ค่ะ......”
เย่เฉินพยักหน้ารับคำ พูดว่า: “ได้ เอ้าเสวี่ยน คุณไม่ต้องคุกเข่าแล้ว ลุกขึ้นเถอะ”
เย่เฉินมองดูเวลาก็สายมากแล้ว จึงพูดกับฉินเอ้าเสวี่ยนว่า: “เอ้าเสวี่ยน สมุนไพรผมรับไว้ แต่ว่าผมต้องออกไปซื้อกับข้าว ถ้าอย่างนั้นพวกเราออกไปพร้อมกันดีไหม?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ตนรบกวนเวลาของอาจารย์เย่มามากแล้ว รีบพยักหน้ารับคำ พูดว่า: “ขอโทษค่ะอาจารย์เย่ ที่เอ้าเสวี่ยนมารบกวนท่าน......”
เย่เฉินส่ายศีรษะเล็กน้อย พูดว่า: “คุณไม่ต้องคิดมาก กลับไปบอกพ่อของคุณ หลังจากกลั่นยาเสร็จ ผมจะติดต่อเขา”
“โอเคค่ะอาจารย์เย่!” ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบโค้งคำนับอย่างนอบน้อม
เย่เฉินประคองรั้งหัวไหล่เธอไว้ จากนั้นเย่เฉินเอาสมุนไพรเข้าไปเก็บที่ห้องครัว แล้วออกไปพร้อมกับเธอ
ฉินเอ้าเสวี่ยนกล่าวขอบคุณอยู่หน้าประตู กล่าวอำลากับเย่เฉินอย่างอาลัยอาวรณ์ ขับรถกลับบ้าน
และเย่เฉิน ก็กลับไปสู่ท่าทีลูกเขยไร้ค่าเหมือนอย่างที่เคยทำ ลากรถเข็นที่ผงซักฟอกยี่ห้อหนึ่งแถมให้มาใช้เฉพาะไปซื้อกับข้าว เดินไปตลาดสดใกล้บ้าน
......
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...