เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1772

วันรุ่งขึ้น เซียวชูหรันไปทำงานที่บริษัทตั้งแต่เช้า

เย่เฉินทานอาหารเช้าที่หม่าหลันเป็นคนทำ วันทั้งวันเอาแต่ครุ่นคิดถึงเรื่องของเย่ฉางหมิ่น

ตั้งแต่ที่ถังซื่อไห่หาตัวเขาเจอ จนถึงตอนนี้ คนของตระกูลเย่ก็ไม่เคยเข้ามายุ่งเกี่ยวกับชีวิตของเขา

สำหรับเย่เฉินแล้ว เขาชอบการที่ไม่ต้องติดต่อกับคนตระกูลเย่มากๆ

แต่ว่า การที่เย่ฉางหมิ่นทำลายความเงียบระหว่างเขาและตระกูลเย่ในครั้งนี้ นั่นก็หมายความว่า ตระกูลเย่คิดที่จะดึงเขาไปเป็นพวก ไม่ว่าจะมาจากจุดประสงค์ใด พวกเขาก็คงไม่อยากให้เย่เฉินอยู่ที่เมืองจินหลิงต่อ

ต่อให้วันนี้เขาเจอคุณอา และปฏิเสธข้อเสนอของเธอ ตระกูลเย่ก็คงไม่ยอมหยุดง่ายๆแน่

ดูเหมือนว่า หลังจากนี้ตระกูลเย่จะกลายเป็นความยุ่งยากสำหรับเขาซะแล้วสิ

...

เวลาห้าโมงครึ่ง เย่เฉินบอกแม่ยายอย่างหม่าหลัน ว่าคืนนี้ตัวเองมีธุระ คงไม่ได้อยู่ทานมื้อเย็นที่บ้าน

จากนั้น เขาก็ออกไปข้างนอกคนเดียว เรียกแท็กซี่ตรงไปยังโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง

เดิมทีเฉินจื๋อข่ายอยากขับรถมารับ แต่กลับถูกเย่เฉินปฏิเสธ

ตระกูลเย่คิดมาตลอดว่าเฉินจื๋อข่ายเป็นคนของพวกเขา ถ้าหากเฉินจื๋อข่ายใส่ใจเขามากเกินไป อาจจะทำให้ตระกูลเย่รู้สึกแปลกๆเอาได้

ในตอนที่เย่เฉินมาถึงหน้าประตูทางเข้าโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ก็พบว่าเฉินจื๋อข่ายยืนรอยอยู่ตรงนั้นแล้ว

เมื่อเห็นเย่เฉินมาถึง เฉินจื๋อข่ายก็รีบเดินเข้ามามาหา เอ่ยพูดอย่างนอบน้อมว่า “คุณชายมาแล้วเหรอครับ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน