ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1783
พอได้ยินนายหญิงใหญ่พูด ให้ตนเช็ดหน้าต่างทุกบานในคฤหาสน์ให้สะอาด เฉียนหงเย่นก็พลันหมดอาลัยตายอยาก
เธอทนไม่ไหวพูดโพล่งออกมาว่า “คุณแม่! คฤหาสน์ของเราใหญ่โตขนาดนี้ ห้องหับก็มีมากมาย หน้าต่างเยอะแยะเต็มไปหมด ถึงฉันเช็ดตั้งแต่ตอนนี้จนผ่านเดือนแรกไปก็ยังเช็ดไม่เสร็จหรอกค่ะ!”
นายหญิงใหญ่เซียวยิ้มเย็นกล่าวว่า “เธอยังคิดจะลากยาวไปจนถึงเดือนแรกอีก? ฉันจะบอกเธอให้นะ! ก่อนคืนวันที่สามสิบเดือนสิบสองเธอต้องเช็ดหน้าต่างทั้งหมดในบ้านให้สะอาด อาหารวันส่งท้ายปีฉันก็จะไล่เธอไปกินในลานบ้าน!”
พอเฉียนหงเย่นได้ยินเช่นนี้ ตัวเธอก็โกรธมากมากถึงมากที่สุด!
ถ้าไม่ใช่เพราะเซียวฉางเฉียน เซียวไห่หลงและเซียวเวยเวยยังอยู่ที่นี่ เธอก็แทบจะพุ่งเข้าไปเสียเลยตอนนี้ ใช้เท้าข้างหนึ่งถีบนายหญิงใหญ่ให้ล้มลงกับพื้น จากนั้นก็เหยียบไปที่ท้องของเธอ กระชากใบหน้าเหี่ยวๆ นั่นของเธอให้หนำใจ
เพียงแต่น่าเสียดาย ตนเองไม่มีโอกาสได้ลงมือโดยสิ้นเชิง
เฉียนหงเย่นจนปัญญาเหลือแสน ต่อให้ในใจมีความไม่เต็มใจเป็นหมื่นครั้ง ก็ได้แต่กล้ำกลืนมันลงไปในท้อง พูดพึมพำว่า “คุณแม่ผู้แสนดี...ฉันรู้แล้ว...ฉันจะเช็ดอย่างสุดความสามารถแน่นอน...”
นายหญิงใหญ่เซียวแค่นเสียงเย็นชา “ยังถือว่ารู้จักคิด! เดิมก็เป็นผู้หญิงทำลายขนบธรรมเนียมของบ้าน ยังจะพูดจาไม่ซื่อสัตย์อีก ต่อให้เป็นอู๋ตงไห่ก็ช่วยเธอไม่ได้!”
เผชิญหน้ากับการชี้ไม้ชี้มือสั่งของนายหญิงใหญ่เซียว ในใจเฉียนหงเย่นจึงเต็มไปด้วยความหงุดหงิด
แต่เวลานี้ เธอจะเถียงกลับสักประโยคก็ยังไม่กล้า ได้แต่พยักหน้าติดๆ กัน กล่าวขึ้นอย่างอัปยศอดสูว่า “คุณแม่พูดถูก ฉันต้องเชื่อฟังคุณแม่แน่นอน!”
เวลานี้เซียวฉางเฉียนกล่าวว่า “คุณแม่ ผมจะขึ้นไปแขวนของตกแต่งชั้นบนหน่อย”
พอคิดถึงว่าปีใหม่แล้วหม่าหลันก็ยังไม่ยอมให้ตนได้สงบใจ ในใจเซียวฉางเฉียนก็อึดอัดจนเป็นทุกข์ กัดฟันเดินลงไปที่ชั้นล่าง พูดกับเซียวไห่หลงที่กำลังติดกระดาษลวดลายอยู่ในโถงรับแขกว่า “ไห่หลง แกตามพ่อมา! ไปหานังหม่าหลันคิดบัญชี!”
นายหญิงใหญ่เซียวขมวดคิ้วถามว่า “ไปหาหม่าหลันเวลานี้ทำไม?”
เซียวฉางเฉียนด่าอย่างหยาบคายระคนร้อนใจ “แม่ นังหญิงโสโครกหม่าหลันรังแกกันเกินไปแล้วจริงๆ มันแขวนหมวกเขียวมากมายไว้บนระเบียง แขวนไว้นานแล้วก็แล้วไป ตอนนี้ยังจะแขวนโคมแดงไว้ข้างหมวกเขียวทุกใบอีก นี่จะปีใหม่แล้วคงอยากให้ผมหงุดหงิดใจจนตายสินะ! ผมจะไปคิดบัญชีกับเธอ!”
นายหญิงใหญ่เซียวตวาดเสียงเฉียบขาดว่า “แกหยุดให้ฉันเดี๋ยวนี้! ไปหาหม่าหลันคิดบัญชี พวกแกสองคนสู้เย่เฉินได้เหรอ? หรือพวกแกสองคนอยากไปนอนในโรงบาลวันปีใหม่แทน?”
เซียวฉางเฉียนที่ยังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเมื่อสักครู่ พลันไฟมอดทันที
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...