ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1785
เช้าวันต่อมา
เซียวชูหรันกับเซียวฉางควนออกจากบ้านไปแต่เช้า ต่างคนต่างไปทำเรื่องของตัวเอง
ที่ทำงานของเซียวชูหรันจะหยุดในวันเทศกาลตามกฎหมายของประเทศ จะเริ่มหยุดตั้งแต่วันสิ้นปี ไปจนถึงวันที่หกของวันปีใหม่ หยุดรวมเจ็ดวัน
ส่วนสมาคมศิลปะจีนของเซียวฉางควน เจ้าตัวรักและสนใจในสมาคมมาก ดังนั้นจึงไม่มีวันหยุด จะไปหรือไม่แล้วแต่อารมณ์
ซึ่งปกติเซียวฉางควนอยู่ในบ้านก็ไม่ลงรอยกับหม่าหลัน ดังนั้นวันตรุษจีนเขาจึงอยากจะมาอยู่ที่สมาคมศิลปะจีนแทบไม่ทัน
หม่าหลันกลับไม่ได้มีเรื่องให้คบค้าสมาคมอะไร จึงอยู่บ้านคนเดียวเตรียมวัตถุดิบสำหรับอาหารในวันส่งท้ายปีเก่า
ส่วนเย่เฉิน หลังลุกขึ้นจากที่นอนแต่เช้า ก็ตรวจดูรายงานการขนส่งของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนที่เว่ยเลี่ยงส่งมาผ่านโทรศัพท์
ปัจจุบันสายการผลิตของบริษัทผลิตยาโคยาบาหลายสาขาในญี่ปุ่น ก็เริ่มหันมาผลิตยากระเพาะเก้าเสวียนแล้ว ในเวลานี้จึงมีอยู่ในสต๊อกเป็นจำนวนมาก
เย่เฉินวางแผนว่าในวันตรุษจีนจะเริ่มวางขายยากระเพาะเก้าเสวียนทั่วประเทศญี่ปุ่น ถึงเวลาสถานีโทรทัศน์ยักษ์ใหญ่แต่ละแห่งในญี่ปุ่น ก็จะนำโฆษณายากระเพาะเก้าเสวียนที่กู้ชิวอี๋เป็นพรีเซนเตอร์มาออกอากาศ
ในฐานะเป็นหนึ่งในดาราสาวชื่อดังของทวีปเอเชีย กู้ชิวอี๋จึงมีอิทธิพลอยู่ในญี่ปุ่นไม่น้อยเลย
ประกอบกับสรรพคุณของยากระเพาะเก้าเสวียนเดิมก็มาไกลเกินกว่าผลิตภัณฑ์ยี่ห้ออื่นที่เป็นประเภทเดียวกัน ดังนั้นเย่เฉินจึงเชื่อว่ายากระเพาะเก้าเสวียนจะต้องโด่งดังไปทั่วญี่ปุ่นอย่างแน่นอน
ตอนที่หม่าหลันกำลังเตรียมวัตถุดิบอยู่ชั้นล่าง เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น
เธอก้าวเท้าออกจากบ้าน ก็เห็นพนักงานส่งของคนหนึ่งยืนอยู่นอกประตู จึงเดินตรงไปเปิดประตูบ้าน
พนักงานส่งของคนนั้นถามเธอว่า “ไม่ทราบว่าใช่คุณหม่าหลันหรือเปล่าครับ?”
พอคิดถึงการได้นอนบนเตียงเสริมสวยในสถานเสริมความงาม เสพสุขกับการนวดอย่างเอาใจใส่โดยช่างฝีมือ ทั่วตัวหม่าหลันก็รู้สึกคันยุบยิบจนทนไม่ไหวแล้ว!
พอคิดถึงตรงนี้ หม่าหลันก็รีบซ่อนบัตรกำนัลใบนั้นไว้ในห่อของ วิ่งเข้าไปในบ้านอย่างตื่นเต้นนักหนา ตรงไปยังห้องของตัวเองที่ชั้นสาม เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดออกจากบ้าน คิดจะรีบออกจากบ้านไปทำSPAนี้
พอคิดว่าเย่เฉินยังไม่ลงมาชั้นล่าง เธอก็มาหยุดที่ชั้นสองหน้าห้องของเย่เฉินกับเซียวชูหรัน เคาะประตูเบาๆ แล้วยิ้มถามว่า “ลูกเขยจ๊ะ เธอตื่นหรือยังเอ่ย?”
เย่เฉินลุกขึ้นมาเปิดประตูห้อง ถามว่า “คุณแม่มีอะไรเหรอครับ?”
หม่าหลันยิ้มอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อยพลางกล่าวว่า “คือว่า แม่มีธุระจะออกไปข้างนอกสักหน่อย อาหารเช้าทำเสร็จแล้ว วางอยู่ในห้องครัว ยังร้อนอยู่ เธอก็รีบลงไปกินตอนยังร้อนๆ ล่ะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...