ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1793
เย่ฉางหมิ่นคิดถึงตรงนี้ ก็ยัดเช็คพันล้านใบนั้นกลับลงไปในกระเป๋าอีก
นางรู้สึกว่าคิดจะซื้อตัวผู้หญิงราคาถูกอย่างหม่าหลัน พันล้านนั้นเป็นการเสียเงินไปโดยใช่เหตุ แค่ร้อยล้านก็เพียงพอแล้ว
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงหยิบสมุดเช็คออกมา เขียนเช็คร้อยล้านไว้ใบหนึ่งชั่วคราว
เธอวางแผนไว้ว่าเดี๋ยวจะถือเช็คร้อยล้านใบนี้ไว้เพื่อดึงดูดหม่าหลัน ให้เธอกลับบ้านไปบีบลูกสาวเธอให้หย่ากับเย่เฉิน เมื่อเป็นเช่นนี้ หน้าที่ของตนที่มาจินหลิงครั้งนี้ ก็เท่ากับสำเร็จไปได้ครึ่งทางแล้ว
เขียนเช็คร้อยล้านเสร็จ เธอก็ล้วงผ้าเช็ดหน้ายี่ห้อแอร์เมสผืนหนึ่งออกมาจากในกระเป๋าเช็ดลงไปที่โซฟา แล้วค่อยนั่งลง
หม่าหลันในเวลานี้ยังแช่อย่างสบายใจอยู่ในอ่างน้ำ
อันที่จริงเธออาบเสร็จนานแล้ว ที่ยังแช่อยู่ไม่อยากออกมา เพราะรู้สึกว่าการอาบน้ำนมและกลีบดอกไม้นี้น่าจะช่วยเพิ่มความชุ่มชื้นให้กับผิวได้ดีมาก ดังนั้นทำไมไม่แช่นานอีกสักหน่อยล่ะ
ซึ่งเซียวไห่หลงกับเซียวฉางเฉียน เวลานี้ได้นำคนหนุ่มท่าทางป่าเถื่อนมาสองสามคน ขับรถตู้คันใหญ่คันหนึ่งมายังประตูหลังของร้านเสริมสวย
เซียวไห่หลงล้วงโทรศัพท์ออกมา โทรหาเจ้าของร้านคนนั้น เปิดปากก็ถามว่า “เหล่าไป๋ เรื่องเตรียมการไปถึงไหนแล้ว? นายวางยาสลบหม่าหลันหรือยัง? ฉันกำลังรออยู่ที่ประตูหลังนะ!”
เจ้าของร้านคนนั้นคิดในใจ “เงินพิเศษห้าหมื่นของฉันนี่ยังได้ไม่ครบเลย ยังไงก็ต้องรอหลังจากเงินห้าหมื่นนี่เข้ากระเป๋าอย่างปลอดภัยแล้วถึงค่อยลงมือสิ!”
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงบอกกับเซียวไห่หลงว่า “ไห่หลงนายรอสักเดี๋ยวนะ หม่าหลันคนนั้นกำลังอาบน้ำอยู่ มีรอยดำนิดหน่อย แต่นายไม่ต้องกังวล น้ำที่ใส่ยาสลบฉันให้คนเตรียมไว้แล้ว รอเธอแช่น้ำอาบเสร็จก็จะหาโอกาสให้เธอดื่มลงไป นายก็อดทนรอฟังข่าวจากฉัน หากเธอสลบไปแล้ว ฉันจะโทรหานาย ถึงเวลานายก็เข้ามาพาคนไปได้เลย!”
พอเซียวไห่หลงได้ยินเช่นนี้ ก็ยิ้มกล่าวทันที “เหล่าไป๋ ยังคงเป็นนายที่ทำอะไรไว้ใจได้! ได้! งั้นในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็จะรออีกเดี๋ยว เมื่อแน่ใจแล้วก็มาบอกฉันเลยนะ”
พนักงานพยักหน้า รีบฉีกซองชุดชั้นในใช้แล้วทิ้งให้เธอสวม แล้วก็เตรียมชุดคลุมอาบน้ำตัวอีกตัวหนึ่งให้เธอ หลังรอหม่าหลันสวมชุดคลุมอาบน้ำเสร็จแล้ว ถึงค่อยนำเธอมายังห้องSPA
เปิดประตูห้อง พนักงานให้บริการก็กล่าวกับหม่าหลันว่า “คุณผู้หญิงเชิญด้านในค่ะ”
หม่าหลันพยักหน้า ตอนที่ก้าวเท้าเข้าไปด้านใน ก็พบว่ามีหญิงสาวแต่งกายหรูหราคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟาในห้อง จึงเอ่ยปากถามพนักงานคนนั้นอย่างไม่ค่อยจะพอใจว่า “นี่ก็คือช่างเทคนิคของทางร้านพวกคุณหรือ? แต่งตัวหรูหราเว่อวังเช่นนี้ โอ้อวดเกินไปหรือเปล่า? บนตัวยังสวมเครื่องประดับเยอะแยะอีก ทำอย่างกับเป็นนางแบบร้านเครื่องเพชรอย่างไรอย่างนั้น นี่หากไม่ระวังทำฉันบาดเจ็บเข้าจะทำยังไง?”
เย่ฉางหมิ่นพลันถูกคำพูดนี้ทำให้โกรธขึ้นมาทันที
ลอบด่าในใจว่า “นังคนบ้านนอก ถึงกับบอกว่าฉันสวมเสื้อผ้าหรูหราเว่อวัง บอกว่าฉันโอ้อวด?!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...