ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 180
บทที่ 180 งานเลี้ยงอาจารย์เย่（2）
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะมองอยู่หลายครั้ง ซ่งหวั่นถิงในวันนี้ทำให้คนต้องตะลึงในความงาม
หากเทียบเธอกับเซียวชูหรันแล้ว หน้าตา รูปร่าง ของคนทั้งสองเป็นคู่ต่อสู้ชนิดหายใจรดต้นคอ แต่ด้านบุคลิกภาพแล้ว เซียวชูหรันยังคงห่างชั้นซ่งหวั่นถิงอยู่ระดับหนึ่ง
ซ่งหวั่นถิงยังเป็นลูกสาวของตระกูลซ่ง บุคลิกภาพย่อมแตกต่างจากหญิงสาวทั่วไป
ขณะที่ฉินเอ้าเสวี่ยนที่มีใบหน้าแดงก่ำเดินไปด้านหน้าเย่เฉิน มอบของขวัญให้ชิ้นหนึ่ง
ต่างกับซ่งหวั่นถิงหญิงสาวสวยที่มีความเป็นผู้ใหญ่ ฉินเอ้าเสวี่ยนที่มีนิสัยเด็ดเดี่ยวรวมกับท่าทางของหญิงสาวในยุคปัจจุบัน เป็นกลิ่นอายที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวทั้งสิ้น
ฉินเอ้าเสวี่ยนแต่งหน้าเบา ๆ บวกกับเรียนศิลปะการต่อสู้มา จึงมีบุคลิกภาพเป็นแบบฉบับ เหมือนกับดอกบัวหิมะบนภูเขาน้ำแข็ง เยือกเย็นสุดขั้ว
แต่หลังจากมีเย่เฉินอยู่ในใจ เธอจึงเปลี่ยนเป็นดอกไม้ที่เบ่งบานท่ามกลางแสงอาทิตย์ช่วงฤดูใบไม้ผลิ มีเสน่ห์เย้ายวน
ในเวลานั้นเธอมองไปที่เย่เฉิน แก้มทั้งสองขับสีแดงระเรื่อออกมาจนเห็นเด่นชัด รวมกับลักษณะท่าทางของสาววัยกระเตาะ
ซ่งหวั่นถิงที่ยืนอยู่ด้านข้างดวงตาเปล่งประกายผิดปกติ ด้วยสัญชาตญาณของผู้หญิง ทำให้เธอเกิดความรู้สึกต่อต้านฉินเอ้าเสวี่ยนขึ้นทันที
ในใจแอบคิดว่า ฉินเอ้าเสวี่ยนแห่งตระกูลฉินคนนี่ น่าจะมีความคิดบางอย่างต่ออาจารย์เย่?
ต้องรู้ว่า คุณปู่เธอกำชับกับตนว่า ต้องหาวิธีทำให้อาจารย์เย่เป็นลูกเขยตระกูลซ่งให้ได้
และตนก็หวั่นไหวกับข้อเสนอนี้ขึ้นมาบ้างแล้ว
หรือว่า ฉินเอ้าเสวี่ยนแห่งตระกูลฉินคนนี้ มีความคิดเหมือนกับตน?!
ผู้ใหญ่คนอื่น ๆ ก็เดินตามหลังเย่เฉินตามลำดับ โดยเว้นระยะห่างประมาณครึ่งก้าว ไม่มีใครกล้าล่วงเกินแม้แต่นิดเดียว
เข้าไปในห้องวีไอพีระดับเพชรของเทียนเซียงฝู่ ภายในห้องหรูหราสำรับอาหารถูกจัดเตรียมไว้พร้อมสรรพ โต๊ะอาหารจัดด้วยความประณีตสวยงาม
คนที่เย่เฉินเชิญมามีไม่มาก แต่ทั้งหมดเป็นบุคคลสำคัญของเมืองจินหลิงทั้งสิ้น ทุกคนล้วนเป็นระดับผู้หลักผู้ใหญ่ หากคนภายนอกเห็นจะต้องตะลึงแน่นอน
ในฐานะที่เป็นเจ้าของเทียนเซียงฝู่ ท่านหงห้าพูดด้วยความเคารพอย่างสูงว่า: “ท่านเย่ ได้ยินว่าท่านจะเลี้ยงรับรองแขกที่เทียนเซียงฝู่ ผมหงห้าได้จัดสำรับอาหารที่หายากไว้เป็นพิเศษ สำรับอาหารจะมีคุณภาพสูงกว่าอาหารทั่วไปของห้องวีไอพีระดับเพชร สุราก็เช่นกันเป็นสุราหมาวถายเก่าอายุร้อยปีซึ่งให้คนส่งมาจากกุ้ยโจวทางเครื่องบิน หวังว่าท่านจะพอใจ”
แม้ว่าท่านหงห้ารู้ถึงความสามารถของเย่เฉินมาก่อน แต่แขกเหรื่อที่มาในวันนี้ล้วนเป็นบุคคลระดับสูงทำให้เขาถึงกับช็อค
ซ่งหวั่นถิงคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลซ่ง ฉินกางและบุตรสาวแห่งตระกูลฉิน หวังเจิ้งกางหัวหน้าตระกูลหวัง และหมอเทวดาซือเทียนฉีพร้อมกับหลานทั้งสองคน
ในรายการที่พูดมานี้ ทั้งหมดเป็นผู้ใหญ่ระดับสูงในเมืองจินหลิงทั้งสิ้น แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเย่เฉินแล้ว กลับเหมือนลูกแกะตัวน้อยที่ไร้พิษภัย ดังนั้นท่านหงห้าผู้ที่คลุกคลีสังคมแบบนี้มานาน จะไม่ออกหน้าอย่างเปิดเผยได้อย่างไร!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...