ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 181

บทที่ 181 อัศจรรย์ได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ（1）

ท่านผู้อาวุโสรวมตัวอยู่ด้วยกันมากมายขนาดนี้ ท่านหงห้าไม่กล้าพูดเสียงดัง

ต่อให้อยู่ในเขตพื้นที่ของเขา เขาเข้าไปในห้องพิเศษ ก็เป็นได้แค่เหมือนดั่งสุนัขตัวหนึ่ง ส่ายหางอยู่ตรงหน้าเย่เฉินอย่างน่าสงสาร อยากที่จะให้เขาหันมามองดูตนเองบ้าง

เย่เฉินเห็นท่านหงห้ามีความตั้งใจขนาดนี้ จึงยิ้มพยักหัวให้กับเขา พร้อมพูดว่า “หงห้า คุณทำดีแล้ว”

ท่านหงห้าได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ก็รีบพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจว่า “ได้มีโอกาสเป็นธุระให้กับท่านเย่ ถือเป็นเกียรติของหงห้า เชิญท่านเย่นั่ง”

เย่เฉินยิ้มแย้ม แล้วก็นั่งลงตรงที่นั่งหัวโต๊ะ

ท่านหงห้าค่อยพูดขึ้นอย่างให้ความเคารพว่า “ท่านเย่ต้องการอะไรเพิ่ม เรียกหาหงห้าได้เลย หงห้าเฝ้าอยู่ที่หน้าประตู”

พูดเสร็จ เขาก็เดินออกไปจากห้องพิเศษอย่างถ่อมตน เป็นเหมือนดั่งพนักงาน อยู่หน้าห้องวีไอพีพิเศษ

หงห้า ก็ถือว่าเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งในวงการใต้ดินของจินหลิง

แต่เวลานี้ เขากลับเป็นอันธพาลคนหนึ่งที่ไม่มีอิทธิพลอะไรเลย

คนที่มาร่วมทานข้าวกับเย่เฉิน แต่ละคนต่างก็มีอิทธิพลมากกว่าตนอย่างมาก ด้วยสถานะของเขา ยังไม่คู่ควรที่จะไปร่วมโต๊ะ สามารถได้พูดคุยกับเย่เฉิน ก็นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งแล้ว

ทางด้านเย่เฉินเพิ่งได้นั่งลงตรงที่นั่งหลัก ซ่งหวั่นถิงก็ตามมาติดๆ แล้วก็นั่งลงตรงที่นั่งด้านขวาของเย่เฉิน

ทั้งสองคนใกล้ชิดกัน ห่างกันเพียงแค่ศอก เย่เฉินถึงขั้นสามารถได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆบนตัวซ่งหวั่นถิง

ตามหลักการนั่งรับประทานอาหาร คนที่สำคัญที่สุดนั่งตรงที่นั่งหลัก ลำดับตามมาก็จะนั่งประกบทั้งสองข้าง

ในนี้ ตระกูลซ่งมีอิทธิพลที่สุด ในฐานะที่เป็นตัวแทนของตระกูลซ่ง ซ่งหวั่นถิงจึงได้นั่งใกล้กับเย่เฉิน