ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 181
บทที่ 181 อัศจรรย์ได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ（1）
ท่านผู้อาวุโสรวมตัวอยู่ด้วยกันมากมายขนาดนี้ ท่านหงห้าไม่กล้าพูดเสียงดัง
ต่อให้อยู่ในเขตพื้นที่ของเขา เขาเข้าไปในห้องพิเศษ ก็เป็นได้แค่เหมือนดั่งสุนัขตัวหนึ่ง ส่ายหางอยู่ตรงหน้าเย่เฉินอย่างน่าสงสาร อยากที่จะให้เขาหันมามองดูตนเองบ้าง
เย่เฉินเห็นท่านหงห้ามีความตั้งใจขนาดนี้ จึงยิ้มพยักหัวให้กับเขา พร้อมพูดว่า “หงห้า คุณทำดีแล้ว”
ท่านหงห้าได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ก็รีบพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจว่า “ได้มีโอกาสเป็นธุระให้กับท่านเย่ ถือเป็นเกียรติของหงห้า เชิญท่านเย่นั่ง”
เย่เฉินยิ้มแย้ม แล้วก็นั่งลงตรงที่นั่งหัวโต๊ะ
ท่านหงห้าค่อยพูดขึ้นอย่างให้ความเคารพว่า “ท่านเย่ต้องการอะไรเพิ่ม เรียกหาหงห้าได้เลย หงห้าเฝ้าอยู่ที่หน้าประตู”
พูดเสร็จ เขาก็เดินออกไปจากห้องพิเศษอย่างถ่อมตน เป็นเหมือนดั่งพนักงาน อยู่หน้าห้องวีไอพีพิเศษ
หงห้า ก็ถือว่าเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งในวงการใต้ดินของจินหลิง
แต่เวลานี้ เขากลับเป็นอันธพาลคนหนึ่งที่ไม่มีอิทธิพลอะไรเลย
คนที่มาร่วมทานข้าวกับเย่เฉิน แต่ละคนต่างก็มีอิทธิพลมากกว่าตนอย่างมาก ด้วยสถานะของเขา ยังไม่คู่ควรที่จะไปร่วมโต๊ะ สามารถได้พูดคุยกับเย่เฉิน ก็นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งแล้ว
ทางด้านเย่เฉินเพิ่งได้นั่งลงตรงที่นั่งหลัก ซ่งหวั่นถิงก็ตามมาติดๆ แล้วก็นั่งลงตรงที่นั่งด้านขวาของเย่เฉิน
ทั้งสองคนใกล้ชิดกัน ห่างกันเพียงแค่ศอก เย่เฉินถึงขั้นสามารถได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆบนตัวซ่งหวั่นถิง
ตามหลักการนั่งรับประทานอาหาร คนที่สำคัญที่สุดนั่งตรงที่นั่งหลัก ลำดับตามมาก็จะนั่งประกบทั้งสองข้าง
ในนี้ ตระกูลซ่งมีอิทธิพลที่สุด ในฐานะที่เป็นตัวแทนของตระกูลซ่ง ซ่งหวั่นถิงจึงได้นั่งใกล้กับเย่เฉิน
แต่ถึงแม้ในใจจะเอียงอาย แต่ฉินเอ้าเสวี่ยนก็ไม่ใช่คนที่อิดออดแบบนั้น พูดขึ้นอย่างมั่นใจว่า “อาจารย์เย่ ขอท่านให้เอ้าเสวี่ยนได้มีโอกาสบริการท่านด้วย”
เย่เฉินได้ยินแล้วก็อึ้ง พูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “ในเมื่อคุณมีความตั้งใจขนาดนี้ งั้นก็มานั่งใกล้ๆผมสิ”
ฉินเอ้าเสวี่ยนดีอกดีใจขึ้นมาทันที รีบโค้งคำนับขอบคุณ แล้วค่อยไปนั่งด้านข้างเย่เฉิน
ซือเทียนฉีอิจฉาอย่างมาก ที่จริงตนเองก็อยากที่จะให้หลานสาวของตนเองได้นั่งใกล้ๆอาจารย์เย่ แต่ไม่กล้าเอ่ยปาก จึงถูกฉินเอ้าเสวี่ยนตัดหน้า จนได้สมหวังไปแล้ว
หากเฉินเสี่ยวจาวได้กลายเป็นผู้หญิงของอาจารย์เย่ ซือเทียนฉีไม่กล้าคิด
แต่หากเฉินเสี่ยวจาวกลายเป็นคนที่อาจารย์เย่พอใจ รับไว้เป็นสาวใช้ นั่นก็ถือว่าเป็นบุญอย่างยิ่งแล้ว
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...