ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 182
บทที่ 182 อัศจรรย์ได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ（2）
เพราะเย่เฉินมีฝีมือทางด้านการแพทย์ แม้แต่วิชาการแพทย์ของบรรพบุรุษตน เขายังรู้มากยิ่งกว่าตน อนาคตหากเฉินเสี่ยวจาวได้มีโอกาสอยู่รับใช้ข้างกายเย่เฉิน งั้นก็จะได้มีโอกาสเรียนรู้ไปด้วย
และนี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่เขาพาเฉินเสี่ยวจาว มาร่วมทานข้าวในวันนี้
แน่นอน อีกเหตุผลหนึ่ง ก็คือการขอยาจากเย่เฉิน
อาการบาดเจ็บของตน ทำให้ตนทุกข์ทรมานมากว่าครึ่งชีวิต ตอนนี้ ในที่สุดก็ได้มีโอกาสที่จะได้รับการรักษาแล้ว
คิดถึงตรงนี้ ซือเทียนฉีส่งสายตาให้กับเฉินเสี่ยวจาว ให้เธอหาโอกาส ใกล้ชิดกับเย่เฉินให้ได้
เฉินเสี่ยวจาวจะไม่รู้ความหมายของตาตนเองหรือ แก้มทั้งสองข้างแดงขึ้นมาทันที ทั้งอายทั้งร้อนผ่าว
เฉินเสี่ยวจาวรีบก้มหน้าก้มตาลง แต่ในใจกลับตื่นเต้น แอบเงยหน้าหันไปมองเย่เฉินอยู่บ่อยครั้ง นิ้วมือประสานไว้ด้วยกัน
อาจารย์เย่เป็นหมอเทวดาที่เก่งที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็น ไม่ว่าจะเป็นนิสัยใจคอหรือรสนิยมล้วนดีเป็นอย่างยิ่ง สามารถเรียกได้ว่าเป็นสิ่งที่พบเห็นได้ยากในโลก แต่ในใจของเธอก็รู้ดี ตนเองไม่คู่ควรกับอาจารย์เย่....
นอกจากเฉินเสี่ยวจาวแล้ว ฉินเอ้าเสวี่ยนกับซ่งหวั่นถิง ก็มองเย่เฉินด้วยสายตาเป็นประกาย ดวงตาคู่สวยไม่เคยละห่างไปจากร่างกายของเขา
เย่เฉินไม่ได้สังเกตเห็นสายตาของหญิงสาวทั้งสาม เขายิ้มมองดูทุกคน ยกจอกขึ้นพร้อมพูดว่า “ทุกท่าน ผมมาจินหลิง ได้รู้จักกับทุกท่านถือว่าเป็นบุญวาสนา วันนี้ที่ผมจัดงานเลี้ยง ก็เพื่ออยากที่จะได้ใกล้ชิดกับทุกท่าน ต่อไปเมื่อมาจินหลิง คงต้องรบกวนทุกท่านเป็นธุระให้อย่างแน่นอน”
มือของเขาเพิ่งขยับ ทุกคนที่นั่งอยู่ต่างก็รีบยกจอกขึ้น กลัวล่าช้า
ซ่งหวั่นถิงรีบพูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่เกรงใจไปแล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไร ท่านสั่งมาได้เลย นี่ล้วนเป็นสิ่งที่พวกเราควรทำ”
ซือเทียนฉีก็พูดขึ้นว่า “ฝีมือการแพทย์ของอาจารย์เย่โด่งดังไปทั่วโลก มีฝีมือทางการแพทย์อย่างอัศจรรย์ ผมเลื่อมใสศรัทธาเป็นอย่างยิ่ง หากต่อไปอาจารย์เย่ต้องการให้ทำอะไร ผมยอมทำให้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะต้องบุกน้ำลุยไฟก็ไม่หวั่น”
เย่เฉินหัวเราะ พร้อมพูดว่า “เอาเถอะ ทุกอย่างอยู่ในจอกเหล้านี้แล้ว ทุกท่านยกหมดจอก”
ทุกคนต่างก็มาเพื่อยาวิเศษนี้ ตอนนี้ล้วนต่างก็อยากที่จะเห็นยาวิเศษนี้ จนแทบจะอดทนไม่ไว้แล้ว
เย่เฉินเปิดกล่องออก เผยให้เห็นยาลูกกลอนที่อยู่ด้านในสิบเม็ด พร้อมพูดขึ้นว่า “ทุกท่าน ยาที่ผมปรุงมาในครั้งนี้ เมื่อเทียบกับยาที่ปรุงมาครั้งก่อน ประสิทธิภาพเพิ่มมากขึ้นกว่าสิบเท่า”
“สิบเท่า?” ทุกคนต่างตื่นเต้นตื่นตระหนกจนพูดไม่ออก
เดิมคิดว่าขอแค่ได้ยาวิเศษเหมือนกับครั้งที่แล้วก็พอใจแล้ว คิดไม่ถึงว่ายาวิเศษในครั้งนี้ กลับดียิ่งกว่าครั้งที่แล้วเป็นสิบเท่า
เวลานี้เย่เฉินก็พูดขึ้นอีกว่า “ยาของผม ไม่กล้าบอกว่าสามารถช่วยคนตายให้ฟื้นคืนชีพ ช่วยให้คนเป็นกลายเป็นเทพ แต่ก็สามารถทำให้ร่างกายแข็งแรง อายุยืนยาว รักษาโรคได้ร้อยแปด แม้กระทั่ง คนที่กำลังใกล้ตาย ขอเพียงยังมีลมหายใจสุดท้าย เมื่อได้ทานยาของผมเข้าไป ก็จะสามารถมีชีวิตรอด มีชีวิตอยู่ต่อได้อีกหลายปีอย่างไม่มีปัญหา ดังนั้น หลังจากที่พวกคุณได้ไปแล้ว จะต้องคอยระมัดระวังเป็นอย่าง หากไม่จำเป็นอย่างที่สุด ก็อย่ารีบทานจนหมดภายในครั้งเดียว”
ทุกคนตกตะลึงอย่างที่สุด ยาในครั้งนี้ วิเศษได้ถึงขนาดนี้?
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...