ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1801
ภายใต้คำสั่งของเย่เฉิน ทำให้ทุกคนในโลกใต้ดินของเมืองจินหลิงถูกส่งตัวออกไปทันที
ท่านหงห้าถึงกับเดินไปตามถนนด้วยตัวเอง และหาเบาะแสของหม่าหลันพร้อมกับลูกน้องของตัวเอง
ในเวลานี้ เซียวไห่หลงไม่รู้เรื่องพวกนี้
ตอนนี้เขาแค่อยากจะแก้แค้นหม่าหลัน จากนั้นส่งตัวเธอไปที่เหมืองถ่านหินดำเพื่อเป็นแรงงานไปตลอดชีวิต ทำอย่างนี้ไม่เพียงแค่ลดความเย่อหยิ่งของเย่เฉินกับเซียวชูหรัน แต่ยังสามารถแก้แค้นให้ตัวเองและแม่ด้วย
เซียวฉางเฉียนก็ตื่นเต้นมากๆเช่นกัน
ความเกลียดชังที่เขามีต่อหม่าหลัน มันได้มาถึงจุดสูงสุดนานแล้ว
เย่เฉินและคนในครอบครัวทั้งหมดสี่คน เขาเกลียดชังหม่าหลันที่สุด!
เหตุผลที่เขาเกลียดชังหม่าหลันมากๆนั้น ส่วนใหญ่เป็นเพราะหม่าหลันทำให้เฉียนหงเย่นถูกส่งตัวไปที่เหมืองถ่านหินดำ เฉียนหงเย่นยังตั้งครรภ์ในเหมืองถ่านหินดำและแพร่เชื้อกามโรคให้ตัวเองอีกด้วย
แค่นี้ยังไม่เท่าไร แต่หม่าหลันยังแขวนหมวกสีเขียวที่มีความหมายว่าถูกสวมเขาหลายสิบใบไว้บนผนังเพื่อเยาะเย้ยตัวเอง ทำให้ตัวเองไม่สามารถลืมความเจ็บปวดที่เฉียนหงเย่นทำไว้ ทำให้ตัวเองรู้สึกโดนสวมเขาตลอด ความแค้นนี้ เวลายิ่งผ่านไปก็ยิ่งเพิ่มขึ้น มันกลายเป็นความแค้นที่อยู่ร่วมโลกเดียวกันไม่ได้อีกแล้ว!
พ่อและลูกในเวลานี้ ร่วมกันสมรู้ร่วมคิด เพื่อจับตัวหม่าหลันและเย่ฉางหมิ่นไปที่โกดังร้างในเขตชานเมือง
เนื่องจากโกดังมีขนาดใหญ่ ทำให้รถตู้สามารถขับเข้าไปในโกดังได้
หลังจากจอดรถจนสนิท เซียวไห่หลงก็กระโดดลงมาจากรถตู้เป็นคนแรก จากนั้นก็ลากตัวหม่าหลันออกมาจากรถตู้
เซียวฉางเฉียนมองไปที่หม่าหลันที่อยู่บนพื้นด้วยสีหน้าเย็นชาและพูด:"หม่าหลัน คุณคงไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมีวันนี้ใช่ไหม?"
ดังนั้นเธอจึงหวาดกลัวขึ้นมาทันทีและพูดจาสะอื้น:"พี่ใหญ่ คุณไม่ควรเกลียดชังฉันขนาดนี้ ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้คิดจะทำร้ายพี่สะใภ้เลย แต่พี่สะใภ้คิดจะทำร้ายฉันก่อน พวกคุณลองถามใจตัวเอง ถ้าพวกคุณไม่มาหลอกเอาเงินของฉัน มาหลอกเอาคฤหาสน์ของลูกเขยฉัน บางทีพวกเราอาจจะไม่ต้องต่อสู้กันก็ได้!"
เซียวฉางเฉียนยกมือขึ้นมาและตบหน้าเธออีกครั้งและด่าด้วยความโกรธ:"ถ้าอย่างนั้น ทำไมคุณถึงแขวนหมวดสีเขียวเยอะแยะไว้บนระเบียงบ้านของคุณเพื่ออะไร คุณอธิบายมาสิ?"
หม่าหลันรีบพูดทันที:"เรื่องนั้นเป็นความผิดของฉันเอง พี่ใหญ่ คุณเห็นแก่ฉันที่เป็นน้องสะใภ้ของคุณ ปล่อยฉันไปเถอะ หลังจากที่ฉันกลับไป ฉันจะเก็บหมวกสีเขียวทั้งหมด ไม่เหลือไว้แม้แต่ใบเดียว!"
เซียวฉางเฉียนเปล่งเสียงเย็นชาออกมา:"ตอนนี้คุณยอมรับสารภาพผิดแล้วเหรอ? ฉันจะบอกคุณ มันสายไปแล้ว! ครั้งนี้แม้แต่เทพเซียนก็ช่วยคุณไม่ได้!"
เซียวไห่หลงที่อยู่ข้างๆก็เดินเข้ามาและถามเบาๆ:"พ่อ พวกเราจะให้ลูกน้องลงมือเมื่อไหร่?"
เซียวฉางเฉียนเอ่ยปากพูด:"ไม่ต้องรีบร้อน รอให้ประธานอู๋มาก่อน ประธานอู๋จะมาดูเหตุการณ์นี้ด้วยตัวเอง!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...