เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1801

ภายใต้คำสั่งของเย่เฉิน ทำให้ทุกคนในโลกใต้ดินของเมืองจินหลิงถูกส่งตัวออกไปทันที

ท่านหงห้าถึงกับเดินไปตามถนนด้วยตัวเอง และหาเบาะแสของหม่าหลันพร้อมกับลูกน้องของตัวเอง

ในเวลานี้ เซียวไห่หลงไม่รู้เรื่องพวกนี้

ตอนนี้เขาแค่อยากจะแก้แค้นหม่าหลัน จากนั้นส่งตัวเธอไปที่เหมืองถ่านหินดำเพื่อเป็นแรงงานไปตลอดชีวิต ทำอย่างนี้ไม่เพียงแค่ลดความเย่อหยิ่งของเย่เฉินกับเซียวชูหรัน แต่ยังสามารถแก้แค้นให้ตัวเองและแม่ด้วย

เซียวฉางเฉียนก็ตื่นเต้นมากๆเช่นกัน

ความเกลียดชังที่เขามีต่อหม่าหลัน มันได้มาถึงจุดสูงสุดนานแล้ว

เย่เฉินและคนในครอบครัวทั้งหมดสี่คน เขาเกลียดชังหม่าหลันที่สุด!

เหตุผลที่เขาเกลียดชังหม่าหลันมากๆนั้น ส่วนใหญ่เป็นเพราะหม่าหลันทำให้เฉียนหงเย่นถูกส่งตัวไปที่เหมืองถ่านหินดำ เฉียนหงเย่นยังตั้งครรภ์ในเหมืองถ่านหินดำและแพร่เชื้อกามโรคให้ตัวเองอีกด้วย

แค่นี้ยังไม่เท่าไร แต่หม่าหลันยังแขวนหมวกสีเขียวที่มีความหมายว่าถูกสวมเขาหลายสิบใบไว้บนผนังเพื่อเยาะเย้ยตัวเอง ทำให้ตัวเองไม่สามารถลืมความเจ็บปวดที่เฉียนหงเย่นทำไว้ ทำให้ตัวเองรู้สึกโดนสวมเขาตลอด ความแค้นนี้ เวลายิ่งผ่านไปก็ยิ่งเพิ่มขึ้น มันกลายเป็นความแค้นที่อยู่ร่วมโลกเดียวกันไม่ได้อีกแล้ว!

พ่อและลูกในเวลานี้ ร่วมกันสมรู้ร่วมคิด เพื่อจับตัวหม่าหลันและเย่ฉางหมิ่นไปที่โกดังร้างในเขตชานเมือง

เนื่องจากโกดังมีขนาดใหญ่ ทำให้รถตู้สามารถขับเข้าไปในโกดังได้

หลังจากจอดรถจนสนิท เซียวไห่หลงก็กระโดดลงมาจากรถตู้เป็นคนแรก จากนั้นก็ลากตัวหม่าหลันออกมาจากรถตู้

เซียวฉางเฉียนมองไปที่หม่าหลันที่อยู่บนพื้นด้วยสีหน้าเย็นชาและพูด:"หม่าหลัน คุณคงไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมีวันนี้ใช่ไหม?"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน