ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1820

"ฉางหมิ่น?!"เย่โจงฉวนที่อยู่ปลายสายพูดออกมาทันที:"เธอเป็นยังไงบ้าง?! เกิดเรื่องอันตรายอะไรหรือเปล่า?!"

เย่ฉางหมิ่นพูดทั้งน้ำตา:"ฉันถูกเย่เฉินกักขังไว้ เขาพูดว่าจะไม่ปลอยให้ฉันกลับไปฉลองตรุษจีนที่เย่นจิง! พ่อ เขาไม่ให้ความเคารพญาติผู้ใหญ่เลย และอวดดีจองหองด้วย พ่อช่วยฉันจัดการเขาหน่อย!"

เย่โจงฉวนพูดด้วยความประหลาดใจ:"เกิดอะไรขึ้น?! ทำไมเธอถึงมีเรื่องผิดใจกับเฉินเอ๋อ?"

ในเวลานี้ เย่เฉินรับสายโทรศัพท์และพูดอย่างเย็นชา:"เธอทำเรื่องลับหลังฉัน เธอไปพบแม่ยายของฉัน ให้เงินแม่ยายฉันและขอให้แม่ยายไปเกลี้ยกล่อมภรรยาให้หย่ากับฉัน นี่คือวิธีการทำงานของคนตระกูลเย่เหรอ?"

เย่โจงฉวนอึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นก็ถอนหายใจ:"เฉินเอ๋อ ยังไงซะเธอก็เป็นอาหญิงของคุณ"

เย่เฉินถามกลับ:"แล้วยังไง? เธอมีสิทธิ์อะไรมายุ่งเรื่องในครอบครัวของฉัน? เธอไม่เพียงไม่มีสิทธิ์เรื่องนี้ แม้แต่คุณเอง ก็ไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่งเรื่องในครอบครัวของฉัน!"

เย่โจงฉวนถอนหายใจและพูด:"เห้อ...คุณพูดถูก เธอไม่ควรทำอย่างนี้จริงๆ ฉันขอโทษแทนเธอด้วย คุณปล่อยเธอกลับมาได้ไหม..."

เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา:"ฉันพูดแล้ว ให้เธออยู่ฉลองตรุษจีนที่เมืองจินหลิง หลังตรุษจีนฉันจะปล่อยเธอกลับไป แต่ก่อนฉลองตรุษจีน ไม่มีใครสามารถทำให้เธอไปจากเมืองจินหลิงได้! ไม่ว่าใครหน้าไหนฉันก็ไม่สน!"

เย่โจงฉวนที่อยู่ปลายสายลังเลชั่วครู่และพูดอย่างจำใจ:"ก็ได้ ทำตามที่คุณบอกละกัน!"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทำให้เย่ฉางหมิ่นสิ้นหวังทันที เธอพูดอ้อนวอน:"พ่อ! ฉันอยากกลับไปฉลองตรุษจีนกับพ่อที่เย่นจิง!"

เย่โจงฉวนพูดอย่างจริงจัง:"ฉางหมิ่น เธอมีนิสัยที่เย่อหยิ่งยโสเกินไปจริงๆ ใช้ประโยชน์จากบทเรียนครั้งนี้ ดัดนิสัยตัวเองบ้าง คุณก็อายุใกล้จะห้าสิบปีแล้ว อย่าทำตัวเหมือนวัยรุ่นหนุ่มสาวที่สร้างแต่ปัญหาตลอด!"

"ฉัน..."เย่ฉางหมิ่นเจอคำพูดนี้เข้าไปจนไม่รู้จะตอบยังไง

เย่โจงฉวนพูดอีกครั้ง:"เฉินเอ๋อ มีเวลาก็กลับมาที่ตระกูลเย่สักครั้ง คุณปู่คิด..."

ยังไม่ทันที่เย่โจงฉวนจะพูดว่า‘คิดถึงคุณมากๆ’ออกมา เย่เฉินก็กดวางสายโทรศัพท์ทันที

เขาไม่ได้มีความรู้สึกผูกพันกับเย่โจงฉวนเลย ยิ่งไปกว่านั้น การเสียชีวิตของพ่อแม่ เขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องไม่มากก็น้อย ดังนั้นเย่เฉินไม่ได้มีความอดทนที่จะคุยกับเขา