ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1823

เย่ฉางหมิ่นถูกสายตาของเย่เฉินที่ด้วยความมองทะลุปลุกโปร่ง เสียดแทงความทะนงตนอย่างลึกซึ้ง!

เธอกัดฟันด้วยความแค้นแล้วตะคอกว่า: “แน่นอน! แกคิดว่าฉันล้อแกเล่นเหรอ?! ถ้าหากแกยังคงมองข้ามความหวังดีของผู้อื่นและในเมื่อพูดด้วยดีๆไม่ยอมทำตามก็คงต้องใช้กำลังบังคับ ฉันรับรองว่าแกได้จบเห่ในไม่ช้าก็เร็ว! ไม่เพียงแค่แกที่จบเห่ ภรรยาของแก ยังมีแม่ยายของแก และคนรอบข้างของแกก็จะต้องจบเห่ด้วยทั้งหมด”

พูดถึงเรื่องนี้ เย่ฉางหมิ่นก็บันดาลโทสะอย่างสมบูรณ์ไปแล้ว เธอก็คำรามเสียงแหบเหมือนมนุษย์ป้าว่า: “ฉันจะบอกแกให้นะ ปีนั้นพ่อแม่ของแกโชคดี ตายแล้วยังสามารถกลับไปที่สุสานบรรพบุรุษของตระกูลเย่ได้! อนาคตแกก็ต้องตาย แกแม้แต่สิทธิ์จะเข้าไปในสุสานบรรพบุรุษก็ไม่มี!”

สีหน้าท่าทางของเย่เฉินก็กลายเป็นไม่พอใจอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ในทันที

เขามองไปที่เย่ฉางหมิ่น และพูดอย่างราบเรียบว่า: “คุณเป็นน้องสาวแท้ๆของพ่อผม ดังนั้นผมไม่สามารถทำร้ายคุณได้”

เย่ฉางหมิ่นแสยะยิ้มพูดว่า: “แกยังรู้ว่าฉันเป็นน้องสาวแท้ๆของแกพ่อแกเหรอ?! ยังไม่รีบเคารพนบนอบต่อฉัน…”

ไม่รอให้เย่ฉางหมิ่นพูดจบ เย่เฉินก็พูดเสียงดังลั่นกับหงห้าว่า: “หงห้า! นายไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเธอ ตบปากของเธอให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

หงห้าพูดเสียงดังในทันทีว่า: “น้อมรับคำสั่ง อาจารย์เย่!”

พูดแล้ว เขาก็รีบพุ่งเข้าไปในทันที คว้าคอเสื้อของเย่ฉางหมิ่นไว้ในทันที

เย่ฉางหมิ่นตกใจ และพูดข่มขู่ว่า: “แกกล้าตบฉันดู วันหลังฉันฆ่าแกอย่างแน่นอน!”

หงห้าตบไปอย่างเต็มที่หนึ่งฉาดในทันที ตบจนฟันกรามหลังสองซี่ของเย่ฉางหมิ่นหัก และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ชีวิตของฉันอาจารย์เย่ก็เป็นคนมอบให้ ต่อให้อาจารย์เย่จะให้ฉันฆ่าพระเจ้า ฉันก็ไม่มีทางลังเล นับประสาอะไรกับผู้หญิงใจหยาบอย่างแก!”

พูดไปแล้ว ก็ตบไปอีกหนึ่งฉาด

หงห้าโกรธจนบันดาลโทสะกับท่าทีที่เย่ฉางหมิ่นมีต่อเย่เฉินตั้งนานแล้ว ไม่ง่ายเลยที่จะรอจนเย่เฉินอนุญาต ก็ย่อมไม่อ้อมมือแม้แต่น้อยเป็นธรรมดา

เย่ฉางหมิ่นถูกตบสองฉาดนี้จนคนทั้งคนเวียนหัวอย่างฉับพลัน ทั้งโกรธทั้งแค้น และตะโกนอย่างบ้าคลั่งว่า: “พวกแกจะตายกันทั้งหมด! พวกแกทุกคนจะต้องตาย!!!”

เย่เฉินมองดูเธอ และพูดอย่างเยือกเย็นว่า: