ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1823
เย่ฉางหมิ่นถูกสายตาของเย่เฉินที่ด้วยความมองทะลุปลุกโปร่ง เสียดแทงความทะนงตนอย่างลึกซึ้ง!
เธอกัดฟันด้วยความแค้นแล้วตะคอกว่า: “แน่นอน! แกคิดว่าฉันล้อแกเล่นเหรอ?! ถ้าหากแกยังคงมองข้ามความหวังดีของผู้อื่นและในเมื่อพูดด้วยดีๆไม่ยอมทำตามก็คงต้องใช้กำลังบังคับ ฉันรับรองว่าแกได้จบเห่ในไม่ช้าก็เร็ว! ไม่เพียงแค่แกที่จบเห่ ภรรยาของแก ยังมีแม่ยายของแก และคนรอบข้างของแกก็จะต้องจบเห่ด้วยทั้งหมด”
พูดถึงเรื่องนี้ เย่ฉางหมิ่นก็บันดาลโทสะอย่างสมบูรณ์ไปแล้ว เธอก็คำรามเสียงแหบเหมือนมนุษย์ป้าว่า: “ฉันจะบอกแกให้นะ ปีนั้นพ่อแม่ของแกโชคดี ตายแล้วยังสามารถกลับไปที่สุสานบรรพบุรุษของตระกูลเย่ได้! อนาคตแกก็ต้องตาย แกแม้แต่สิทธิ์จะเข้าไปในสุสานบรรพบุรุษก็ไม่มี!”
สีหน้าท่าทางของเย่เฉินก็กลายเป็นไม่พอใจอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ในทันที
เขามองไปที่เย่ฉางหมิ่น และพูดอย่างราบเรียบว่า: “คุณเป็นน้องสาวแท้ๆของพ่อผม ดังนั้นผมไม่สามารถทำร้ายคุณได้”
เย่ฉางหมิ่นแสยะยิ้มพูดว่า: “แกยังรู้ว่าฉันเป็นน้องสาวแท้ๆของแกพ่อแกเหรอ?! ยังไม่รีบเคารพนบนอบต่อฉัน…”
ไม่รอให้เย่ฉางหมิ่นพูดจบ เย่เฉินก็พูดเสียงดังลั่นกับหงห้าว่า: “หงห้า! นายไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเธอ ตบปากของเธอให้ฉันเดี๋ยวนี้!”
หงห้าพูดเสียงดังในทันทีว่า: “น้อมรับคำสั่ง อาจารย์เย่!”
พูดแล้ว เขาก็รีบพุ่งเข้าไปในทันที คว้าคอเสื้อของเย่ฉางหมิ่นไว้ในทันที
เย่ฉางหมิ่นตกใจ และพูดข่มขู่ว่า: “แกกล้าตบฉันดู วันหลังฉันฆ่าแกอย่างแน่นอน!”
หงห้าตบไปอย่างเต็มที่หนึ่งฉาดในทันที ตบจนฟันกรามหลังสองซี่ของเย่ฉางหมิ่นหัก และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ชีวิตของฉันอาจารย์เย่ก็เป็นคนมอบให้ ต่อให้อาจารย์เย่จะให้ฉันฆ่าพระเจ้า ฉันก็ไม่มีทางลังเล นับประสาอะไรกับผู้หญิงใจหยาบอย่างแก!”
พูดไปแล้ว ก็ตบไปอีกหนึ่งฉาด
หงห้าโกรธจนบันดาลโทสะกับท่าทีที่เย่ฉางหมิ่นมีต่อเย่เฉินตั้งนานแล้ว ไม่ง่ายเลยที่จะรอจนเย่เฉินอนุญาต ก็ย่อมไม่อ้อมมือแม้แต่น้อยเป็นธรรมดา
เย่ฉางหมิ่นถูกตบสองฉาดนี้จนคนทั้งคนเวียนหัวอย่างฉับพลัน ทั้งโกรธทั้งแค้น และตะโกนอย่างบ้าคลั่งว่า: “พวกแกจะตายกันทั้งหมด! พวกแกทุกคนจะต้องตาย!!!”
เย่เฉินมองดูเธอ และพูดอย่างเยือกเย็นว่า:
ในเวลานี้ เย่เฉินก็ยากที่จะซ่อนเร้นพลังอานุภาพบนร่างกายของตัวเองได้ ทั้งร่างกายเต็มไปด้วยเรกิ และตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เผด็จการว่า: “คำถามเหล่านี้ ถ้าหากก่อนหน้านั้นพวกคุณไม่เคยคิดมาก่อน งั้นตอนนี้คุณก็ลองใช้สมองดู คิดดูให้ดีๆ! หลังจากที่คิดได้แล้ว ค่อยบอกผม ว่าระหว่างเราทั้งสอง ตกลงว่าคุณสามารถทำลายผมได้ หรือว่าผมสามารถทำลายคุณได้!”
เย่ฉางหมิ่นกลัวพลังอานุภาพบนร่างกายของเย่เฉิน และสิ่งที่เขาพูดออกมา จนตกตะลึงจนตาค้าง!
ตระกูลเย่เคยตรวจสอบเรื่องราวมากมายของเย่เฉินที่อยู่ในเมืองจินหลิงจริงๆ
แต่ว่าได้รับเบาะแสมากมาย ความจริงแล้วก็ไม่ได้เพียงพอ
ตัวอย่างเช่น พวกเขารู้ว่าเย่เฉินดูเหมือนจะแข็งแกร่งมาก แต่มีความแข็งแกร่งมากแค่ไหนกันแน่ พวกเขาไม่มีความรู้เข้าใจอย่างชัดเจนมาโดยตลอด
พวกเขาก็รู้เรื่องเกี่ยวกับการตายของราชาบู๊ทั้งแปดของอู๋ตงไห่ที่ใต้ภูเขาฉางไบ แต่เรื่องนั้นใครทำกันแน่ พวกเขาก็ไม่รู้
ยังมีกู้เย้นจง!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...