ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1833
หลังจากที่จางกุ้ยเฟินฟังคนขับพูดจบแล้ว ก็มองไปที่รถเมอร์เซเดสเบนซ์อันหรูหราคันนี้ ก็ตื่นเต้นจนส่งเสียงโห่ และอ้าปากพูดว่า: “นายหญิงใหญ่เซียวดีกับพวกเรามากเหลือเกินจริงๆ! ตลอดชีวิตนี้ฉันก็ไม่เคยนั่งรถเมอร์เซเดสเบนซ์มาก่อนเลยนะ!”
หลี่เยว่ฉินที่ข้างๆก็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนหายใจ: “รถที่ดีที่สุดที่ฉันเคยนั่งมา ยังเป็นตอนนั้นที่ถูกจับตัว เจ้าหน้าที่ตำรวจเป็นคนขับรถตำรวจด้วย…”
ต่งหยู้หลิงพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า: “พี่เยว่ฉิน ฉัน…ฉันก็เหมือนกัน!”
เมื่อคนขับรถได้ยินคำพูดของพวกเธอ ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ทั้งสามท่าน รีบขึ้นรถกันเถอะ!”
“ได้ๆๆๆ!”จางกุ้ยเฟินดึงสติกลับมาก่อน และรีบเปิดประตูด้านหลังแล้วก็นั่งลงไป
อีกสองคนก็ต้องการเบียดเสียดกันเข้าไป และคนขับรถก็รีบพูดว่า: “ที่นั่งด้านหลังของเรานั่งได้เพียงสองท่าน ดังนั้นหนึ่งในสามคนของคุณต้องนั่งข้างคนขับนะครับ!”
ในเวลานี้หลี่เยว่ฉินกำลังเปิดประตูด้านหลังอีกฝั่งหนึ่งจะเข้ามา ต่งหยู้หลิงที่ช้ากว่าไปก้าวหนึ่งก็อดไม่ได้พึมพำว่า: “รถใหญ่ขนาดนี้ ด้านหลังมีเพียงสองที่นั่งเองเหรอ? เจ้าหน้าที่ตำรวจเขาขับซันตานา ด้านหลังยังนั่งได้สามคน!”
จางกุ้ยเฟินพูดกับเธออยู่ในรถว่า: “เธอจะไปรู้บ้าอะไร ข้างในนี้ของคนอื่นเขาก็นั่งได้เพียงสองที่นั่งเท่านั้น ตรงกลางมีที่วางแขนขนาดใหญ่มาก จับแล้วให้ความรู้สึกเหมือนกับหนังจริง! โอ้โห วางแขนไว้ด้านบนนี้สบายมากจริงๆ!”
หลี่เยว่ฉินรีบนั่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “จริงเหรอ? ให้ฉันจับและสัมผัสบ้าง!”
ต่งหยู้หลิงอยู่ด้านนอกมองไปที่เบาะด้านหลังที่กว้างขวางหรูหรา และความใหญ่โตของที่วางแขนพร้อมจอ LCDและปุ่มควบคุม แล้วพูดด้วยความอิจฉาว่า: “ฉันก็อยากสัมผัสเหมือนกัน…”
หลี่เยว่ฉินโบกมือใส่เธอ: “โธ่เอ๊ย ครั้งหน้าเธอค่อยสัมผัสนะ! รีบไปด้านหน้า นายหญิงใหญ่เซียวยังรอพวกเราอยู่นะ”
ต่งหยู้หลิงไม่มีทางเลือกอื่น ทำได้เพียงไปที่ข้างคนขับรถอย่างว่าง่าย
อันที่จริงแล้วรถเมอร์เซเดสเบนซ์ก็ไม่ได้ถือว่าหรูหรา แต่ว่าก็เป็นแค่รถเบนซ์ S Classเริ่มต้นที่หนึ่งล้านเท่านั้นเอง ราคาขายไม่ถึงเศษหนึ่งส่วนห้าของรถโรลส์รอยซ์
แต่ทว่า สำหรับจางกุ้ยเฟินพวกเธอทั้งสามคนแล้ว รถคันนี้เป็นรถยนต์หรูหราชั้นนำที่พวกเธอสามารถจินตนาการได้แล้ว
หากวางรถโรลส์รอยซ์ไว้ตรงหน้าของพวกเธอหนึ่งคัน พวกเธอก็อาจจะมองไม่ออก
จางกุ้ยเฟินรีบถามว่า: “แล้วนายหญิงใหญ่เซียวล่ะ? ทำไมเธอไม่ออกมา?”
คนขับรถพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “นายหญิงใหญ่เซียวมีธุระด่วนออกไปข้างนอก ดังนั้นก็เลยให้ผมรับพวกคุณมา พวกคุณสามารถเข้าไปเลือกห้องได้ก่อน ในคฤหาสน์ยังมีห้องว่างมากมาย”
“โอ้โห! ดีจังเลย!”
เมื่อได้ยินว่าจะเลือกห้อง จางกุ้ยเฟินก็หอบเครื่องนอนของตัวเอง และวิ่งนำหน้าเข้าไปก่อน
อีกสองคนก็ไม่น้อยหน้าเหมือนกัน รีบวิ่งตามอยู่ข้างหลังถึงหน้าประตูทางเข้า
ทางด้านของจางกุ้ยเฟินนี้ก็ลองสแกนนิ้วของตัวเองที่ประตู และประตูก็ตอบรับแล้วเปิดออกจริงๆ!
เธอผลักประตูเข้าไปด้วยความตื่นเต้น ทันทีที่เข้ามา ก็ต้องตกใจกับการตกแต่งภายในที่หรูหราอย่างไม่มีอะไรเทียบได้!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...