ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1834
คฤหาสน์หลังนี้ เนื่องจากว่าอยู่ภายในขอบเขตเมืองจินหลิง เป็นคฤหาสน์ที่ดีที่สุดใหญ่ที่สุด ยิ่งไปกว่านั้นข้างในก็ได้รับการตกแต่งอย่างหรูหราเป็นอย่างมาก สไตล์การตกแต่งนั้นโอ่อ่า ทุกที่ก็เผยให้เห็นถึงความร่ำรวยเป็นอย่างมากที่สุด
ดังนั้น จางกุ้ยเฟินพวกเธอเพียงแค่มองแวบเดียว ก็แทบจะเป็นบ้าไปแล้ว!
ก่อนหน้าที่จะมา พวกเธอก็จินตนาการว่าภายในคฤหาสน์ของนายหญิงใหญ่เซียว มีลักษณะเป็นแบบไหนกันแน่
แต่ทว่า ต่อให้พวกเธอจะคาดเดาด้วยความกล้าหาญที่สุด ก็ยังห่างไกลจากสภาพจริงของคฤหาสน์หลังนี้เป็นอย่างมาก!
ต่งหยู้หลิงอุทานออกอยู่ที่ด้านข้าง: “นี่…นี่ใช่คฤหาสน์ที่ไหนกัน! พระราชวังก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?!”
“เหลวไหล!”หลี่เยว่ฉินอ้าปากพูดว่า: “นี่หรูหรากว่าพระราชวังมาก! คุณพระช่วย! พวกเธอดูโซฟานั่นสิ สวยเกินไปแล้วนะ! ฉันจะไปนอนสักหน่อย!”
พูดแล้ว คนก็วิ่งไปแล้ว
“ฉันก็จะไปด้วย!”เมื่อต่งหยู้หลิงเห็นหลี่เยว่ฉินไปแล้ว เธอที่ไม่ยอมตามหลังคนอื่นก็รีบทิ้งเครื่องนอน และวิ่งเตลิดเข้าไป
โซฟานี้ เป็นโซฟาชั้นนำสไตล์ยุโรปนำเข้ามาจากอิตาลี ออกแบบมาสำหรับราชวงศ์ยุโรป ตอนนั้นเจ้าของคฤหาสน์เสียเงินหนึ่งล้านกว่านำเข้าตรงมาจากต่างประเทศ
สิ่งที่ไม่เหมือนกับเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไหหลำคือ ตัวของไม้พะยูงไหหลำมีเนื้อไม้ราคาแพงมาก ซึ่งไม่สะดวกต่อการใช้งานจริง เทียบเท่ากับการซื้ออิฐทองเป็นที่นอน แพงก็แพงมากจริงๆ แต่แข็งก็แข็งมากจริงๆ
ดังนั้น เฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไหหลำเปรียบเสมือนผลิตภัณฑ์ทางการเงิน
แต่เฟอร์นิเจอร์สไตล์ยุโรปนี้กลับไม่เหมือนกัน
ส่วนใหญ่มีราคาแพงอยู่ที่แบรนด์แพงอยู่ที่งานและแพงอยู่ที่ภายนอกที่หรูหราและระดับความสะดวกสบายที่พิถีพิถันไม่เหมือนทั่วไป
ดังนั้น โซฟาแบบนี้ อันที่จริงแล้วก็เป็นสินค้าฟุ่มเฟือยระดับไฮเอนด์
หลังจากที่ทั้งสองกระโจนลงบนโซฟา ก็ลืมถอดรองเท้า และเหยียดขาไปบนโซฟา พลิกตัวอย่างไม่หยุดหย่อนและสรรหาท่าที่สบายที่สุด
จางกุ้ยเฟินลองล้มตัวลงนอนสักพัก แล้วพูดด้วยความดีใจในทันทีว่า: “โอ้โห! สุดยอดมากจริงๆ! อนาคตฉันก็อยากจะนอนบนโซฟา!”
ต่งหยู้หลิงพูดรอยยิ้มว่า: “โซฟายังสบายขนาดนี้ บนเตียงคงจะสบายยิ่งกว่านี้อย่างแน่นอน!”
หลี่เยว่ฉินรีบถามว่า: “ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปดูห้องกันดีมั้ย? คฤหาสน์นี้ใหญ่มาก พวกเราสามคนคนล่ะหนึ่งห้องนอนคงจะรองรับได้อย่างแน่นอน!”
จางกุ้ยเฟินพูดว่า: “เอ่อ พวกเรารอให้นายหญิงใหญ่เซียวกลับมาดีกว่า ค่อยให้เธอจัดการห้องนอนให้พวกเรา”
ต่งหยู้หลิงบุ้ยปาก: “ฉันรอไม่ไหวแล้ว คฤหาสน์หลังนี้คงจะมีเล็กมีใหญ่ มีหันไปทางทิศใต้ หันไปทางทิศเหนือ ฉันอยากได้หันหน้าไปทางทิศใต้และใหญ่หน่อย ยังสามารถรับแสงแดดได้ทุกวัน!”
หลี่เยว่ฉินรีบพูดว่า: “ฉันก็อยากได้หันหน้าไปทางทิศใต้!”
เมื่อจางกุ้ยเฟินได้ยิน ก็กระโดดขึ้นจากโซฟาวิ่งขึ้นบันไดทันที ในปากก็พูดว่า: “ไม่ได้นะ! ต้องให้ฉันเลือกก่อน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...