ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1835

นายหญิงใหญ่เซียวไม่รู้ด้วยซ้ำ ตอนที่ตัวเองไปที่โรงพยาบาล ในบ้านถูกจางกุ้ยเฟินทั้งสามคนยึดครองแล้ว

เธอกับเซียวเวยเวยและเฉียนหงเย่นทั้งสามคน รีบร้อนไปที่โรงพยาบาล ตามหาตัวเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงเจอ ในเวลานี้พ่อลูกคู่นี้ถูกห่อหุ้มด้วยเฝือกกลายเป็นมัมมี่ครึ่งหนึ่งแล้ว

แม้ว่าทั้งสองจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่แขนขาหักทั้งหมด ทำให้สูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวอย่างสมบูรณ์ และทำได้เพียงนอนอยู่บนเตียงแล้วคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

ทันทีที่นายหญิงใหญ่เซียวเข้ามา เห็นท่าทางนี้ของสองคน ทั้งตกใจทั้งวิตกกังวลในทันที รีบก้าวไปข้างหน้าแล้วถามว่า: “ฉางเฉียน! ไห่หลง! นี่…นี่เกิดอะไรขึ้นกับพวกแก?!”

เมื่อเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงเห็นนายหญิงใหญ่มาแล้ว ต่างก็ไม่สามารถควบคุมน้ำตาไว้ได้ และร้องไห้เสียงดังขึ้นมา

โดยเฉพาะเซียวไห่หลง ร้องไห้ได้เจ็บช้ำระกำใจเป็นอย่างมาก

เซียวเวยเวยก็ร้องไห้ออกมาในทันที และถามอย่างน่าสงสาร: “พ่อพี่ชาย ทำไมพวกคุณถึงได้กลายเป็นแบบนี้…”

เฉียนหงเย่นก็ค่อนข้างทุกข์ใจ เนื่องจากเซียวไห่หลงเป็นลูกชายของตัวเอง แม้ว่าตัวเองจะจะมีความเหินห่างที่ลึกซึ้งมากกับเซียวฉางเฉียน แต่ลูกชายก็คงเป็นของตัวเอง เห็นสภาพตอนนี้ของเขา ในใจก็ไม่สบอารมณ์อย่างแน่นอน

แต่ว่าเธอก็กังวลว่าเซียวฉางเฉียนจะไม่พอใจตัวเอง ดังนั้นจึงตามอยู่ข้างกายตลอด โดยไม่กล้าพูดอะไร

ในเวลานี้ ดวงตาของเซียวไห่หลงเป็นสีแดง ร้องไห้พูดกับนายหญิงใหญ่เซียวว่า: “คุณย่า! ผมกับพ่อถูกคนของอู๋ตงไห่หักแขนขา! คุณย่า ผมถูกทำร้ายอย่างไม่เป็นธรรม! ผมจัดการธุระให้เขาอู๋ตงไห่ด้วยความปรารถนาดี เขาไม่เพียงแต่ไม่สำนึกบุญคุณ ในทางกลับกันยังให้คนทำร้ายผมกับพ่อจนกลายเป็นสภาพทุเรศแบบนี้ เป็นสัตว์เดรัจฉานจริงๆ!”

เซียวฉางเฉียนก็ทอดถอนหายใจ: “แม่…คนก็พูดกันว่าทำงานใกล้ชิดกับคนใหญ่คนโต​ย่อมมีความอันตรายเหมือนกับเสือ วันนี้ผมเข้าใจแล้วครับ! คนอย่างอู๋ตงไห่ พวกเราทำงานด้วยไม่ได้ จากนี้ไปต้องรักษาระยะห่างกับเขาไว้!”

นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างกระตือรือร้น: “เกิดอะไรกันแน่?! พวกแกบอกฉันมาให้อย่างละเอียดชัดเจน!”

เซียวฉางเฉียนถึงได้พูดเรื่องราวที่ผ่านมา ตั้งแต่เริ่มจนจบมาหนึ่งรอบ