ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1841
ตอนที่เย่เฉินและเซียวฉางควนรีบมาถึงที่โรงพยาบาล เซียวชูหรันก็มาถึงแล้ว
เมื่อสองพ่อตาลูกเขยมาถึงที่ห้องผู้ป่วย ก็เห็นหม่าหลันกำลังจับมือของเซียวชูหรันไว้ และการร้องไห้นั้นเรียกได้ว่าตรมใจ
เซียวชูหรันก็เช็ดน้ำตาด้วยความทุกข์ใจอยู่ตลอด
แม้ว่าเย่เฉินจะได้ยินว่าวันนี้แม่ยายของตัวเองโดนทำร้ายอย่างน่าสังเวชใจมาก แต่ตอนนั้นเขาอยู่ข้างนอกตลอด และไม่ได้เข้าไป ดังนั้นจึงไม่เห็นว่าสถานการณ์ข้างในเป็นยังไงกันแน่
ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่หม่าหลันถูกลูกน้องของหงห้าพาออกมา ก็ส่งตัวไปที่โรงพยาบาลในทันที เย่เฉินก็ไม่ได้เจอหน้าเธอเช่นกัน
ตอนนี้เห็นหน้าบวมช้ำบนและผมบนหน้าผากก็ยังขาดไปจุกหนึ่ง ในใจก็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนหายใจ: “โธ่เอ๊ย แม่ยายคนนี้ของฉันช่างน่าเวทนาเสียจริง ครั้งนี้เธอถูกทำร้ายจนกลายเป็นแบบนี้ ประสบภัยที่ไม่มีเค้ามาก่อนจริงๆ ใครจะไปรู้ว่าจู่ๆเย่ฉางหมิ่นจะวิ่งมาหาเธอล่ะ?”
เมื่อเห็นเย่เฉินแล้ว ในที่สุดความน้อยใจทั้งหมดของหม่าหลันก็มีเป้าหมายที่ระบายอารมณ์แล้ว ร้องไห้พูดว่า: “ลูกเขยที่ดี แม่อนาถมากจริงๆ…”
พูดแล้ว ก็ร้องไห้อย่างกระหืดกระหอบ
เย่เฉินรีบก้าวขึ้นไปข้างหน้า และแกล้งทำเป็นถามอย่างกังวลว่า: “แม่ แม่นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
หม่าหลันโบกมือ และเช็ดน้ำตาล: “เฮ้อ พูดไม่ได้น่ะพูดไม่ได้ พูดแล้วก็เนืองนองด้วยน้ำตา…”
เมื่อเซียวฉางควนเห็นสภาพนี้ของเธอ อยากจะหัวเราะก็ไม่กล้าหัวเราะ ก็ยืนนิ่งอยู่ที่นั่นคนเดียว และก็ไม่ได้พูดอะไร
เมื่อหม่าหลันมองเขาแวบหนึ่ง ก็พูดอย่างโกรธเคือง: “เซียวฉางควน แกมาทำอะไรที่นี่!”
เซียวฉางควนรีบพูดว่า: “คุณว่าผมมาทำอะไรที่นี่ แน่นอนว่าผมก็ต้องมาเยี่ยมคุณนะสิ”
เย่เฉินก็เข้าใจความหมายของหม่าหลันในทันที
ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างใจกว้างมาก: “แม่ ในเมื่อเป็นแบบนี้ จากนี้ไปเดี๋ยวผมจะเป็นคนทำอาหารเอง อีกอย่างเดี๋ยวจะโอนเงินค่าใช้จ่ายให้แม่อีกหนึ่งแสน ระยะเวลาช่วงนี้ถ้าแม่เบื่อจริงๆ สามารถที่จะซื้อของอะไรเล่นๆในออนไลน์ได้ตามใจชอบ ก็ถือเสียว่าฆ่าเวลา”
เมื่อหม่าหลันได้ยินคำพูดนี้ ก็ซาบซึ้งใจเป็นอย่างมากในทันที!
อันที่จริง เธอไม่ได้คาดหวังว่าเย่เฉินจะให้เงินตัวเองเลยด้วยซ้ำ
เธอเพียงแค่รู้สึกว่า ก่อนหน้านี้เย่เฉินให้คำมั่นสัญญากับตัวเองว่า จะให้ค่าอาหารเดือนละสามหมื่นหยวน ให้ค่าเหนื่อยทำอาหารตัวเองอีกหนึ่งหมื่นหยวน ตัวเองไม่กล้าอมเงินค่าอาหาร แต่ว่าค่าเหนื่อยที่ตัวเองได้รับก็สมควรที่จะได้รับ
แต่ตอนนี้ตัวเองตาบวมแล้วก็ง่อยด้วย ไม่สามารถที่จะซื้อผักทำอาหารได้ งานนี้ไม่มีใครทำไม่ว่า เกรงว่าเงินหนึ่งหมื่นนี้ก็ไม่สามารถที่จะขอจากเย่เฉินได้แล้ว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...