ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1843
เมื่อนายหญิงใหญ่เซียวได้ยินคำพูดนี้ของอีกฝ่าย คนทั้งคนก็ราวกับรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า ยืนตกตะลึงอยู่ตรงนั้น!
เธอพูดอ้อนวอนอย่างหมดหนทางว่า: “พี่ชายน้อยทั้งสอง รบกวนคุณโทรหาประธานอู๋ ก็บอกว่าตอนนี้พวกเราทั้งครอบครัวจนตรอกแล้ว ขอให้เขาเมตตากรุณาด้วย เหลือทางรอดให้พวกเราสักเล็กน้อย อย่างน้อยที่สุดก็เหลือรถเบนท์ลีย์คันนี้ไว้ให้พวกเราด้วย…”
หลังจากที่พูดจบ เธอรีบพูดเสริมว่า: “ถึงแม้ว่าจะยืมให้พวกเราขับไม่กี่ปีก็ได้!”
อีกฝ่ายพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า: “ขอโทษด้วย ประธานอู๋ของพวกเราบอกแล้วว่า ตระกูลอย่างพวกคุณ ไม่มีความสามารถที่จะมีหน้ามีตาได้จริงๆ ดังนั้นเขาไม่อยากพัวพันผลประโยชน์ใดกับพวกคุณอีก คฤหาสน์ยังให้พวกคุณพักอาศัยอยู่ได้ ก็เป็นความเมตตาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาแล้ว ถ้าหากพวกคุณยังไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี งั้นก็ขอโทษด้วย คฤหาสน์ประธานอู๋ของพวกเราก็สามารถที่จะเอาคืนกลับมาได้ตลอดเวลา!”
นายหญิงใหญ่เซียวก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างฉับพลัน แต่ในเวลานี้ เธอไม่กล้าพูดคำอะไรก็ตามที่มันฝ่าฝืน
เซียวเวยเวยที่อยู่ข้างๆก็อดไม่ได้ที่จะสะอึกสะอื้น: “คุณทั้งสองได้โปรดบอกประธานอู๋สักคำเถอะ ดูสภาพพ่อของฉันและพี่ชายของฉันตอนนี้สิ พวกเราทั้งครอบครัวไม่มีคุณงามความดีก็มีการทำงานหนัก ไม่มีการทำงานหนักก็มีความเหน็ดเหนื่อยนะ…”
อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า: “ถ้าหากพวกคุณยังพูดจาไร้สาระมากขนาดนี้ งั้นคฤหาสน์ก็ไม่มีแล้วจริงๆ”
ในเวลานี้นายหญิงใหญ่เซียวรีบเอ่ยปากพูดว่า: “เวยเวย ไม่ต้องพูดแล้ว! รีบเอากุญแจรถออกมา!”
ในใจของเซียวเวยเวยโกรธเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่กล้าดื้อรั้นขัดขืนต่อไป ดังนั้นจึงทำได้เพียงร้องไห้แล้วหยิบกุญแจรถออกมา และยื่นให้อีกฝ่าย
คนคนนั้นรับกุญแจมา และพูดกับคนของตระกูลเซียวว่า: “เอาล่ะ รถพยาบาลก็จัดเตรียมไว้ให้พวกคุณแล้ว พวกคุณทั้งห้าคนรีบกลับไปเถอะ รถยนต์พวกเราก็ขับกลับไปก่อนแล้ว”
เฉียนหงเย่นรีบตามขึ้นไปด้านหน้า และถามอย่างประจบสอพลอว่า: “แม่ค่ะ หนูก็ประคองแม่ด้วย!”
นายหญิงใหญ่เซียวสะบัดมือของเธอทิ้งในทันที และตวาดด้วยโกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้ว่า: “ไสหัวออกไปซะ! แกอย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”
เฉียนหงเย่นคาดไม่ถึงว่า นายหญิงใหญ่จะโกรธตัวเองอย่างกะทันหัน ก็ถามอย่างน้อยใจว่า: “แม่ค่ะ หนูทำอะไรให้แม่ขุ่นเคืองใจอีกเหรอคะ?”
นายหญิงใหญ่เซียวกัดฟันด้วยความแค้นใจแล้วด่าทอว่า: “แกทำอะไรให้ฉันขุ่นเคืองใจ! ถ้าไม่ใช่แก ครอบครัวของเราก็ไม่มีทางกลายเป็นอย่างทุกวันนี้! ถ้าไม่ใช่แก สิบกว่าล้านนั้นของฉางเฉียนก็ไม่มีทางลงท้ายไม่ได้อะไรสักอย่าง! ถ้าไม่ใช่แก ฉางเฉียนก็ไม่มีทางถูกหม่าหลันประชดประชันอยู่ตลอด!! ถ้าไม่ใช่แก ฉางเฉียนก็ไม่มีทางลงมือกับหม่าหลัน ตอนนี้เขาและไห่หลงน่าสังเวชใจขนาดนี้ แกเป็นคนทำลายหมดทุกสิ่ง!”
เฉียนหงเย่นก็ร้องไห้ออกมาในทันที
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...