ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1845

ในเวลานี้ ที่คฤหาสน์Tomson Riviera A04

จางกุ้ยเฟินกับหลี่เยว่ฉินและต่งหยู้หลิงทั้งสามคน เพิ่งจะทานอิ่มท้อง

พวกเธอรอไปรอมา คนทั้งครอบครัวของนายหญิงใหญ่เซียวก็ยังไม่กลับมา ยิ่งไปกว่านั้นก็หิวจนเป็นทรมาน พบว่ามีวัตถุดิบที่เฉียนหงเย่นเตรียมเสร็จพอดีแล้วยังไม่ทันได้ลงหม้ออยู่ ดังนั้นก็ตัดสินด้วยตัวเอง ใช้วัตถุดิบอาหารเหล่านั้นมาทำอาหารมากมายหลายอย่างมื้อหนึ่ง

ก่อนหน้าที่อู๋ตงไห่เพิ่งจะถอนการลงทุน ระดับความเป็นอยู่ของคนในตระกูลเซียวก็ค่อนข้างดีมาก เนื่องจากก่อนหน้านั้นนายหญิงใหญ่เซียวลงทุนในบริษัทเซียวซื่อ ให้บริษัทเซียวซื่อฟื้นฟูมีความเจริญก้าวหน้าใหม่ นายหญิงใหญ่เซียวก็ฟื้นฟูท่าทางมีอำนาจของก่อนหน้านี้ และระดับความเป็นอยู่ก็เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้เฉียนหงเย่นตั้งใจจัดเตรียมวัตถุดิบอาหารหลากหลายเป็นอย่างมาก เพื่อที่จะรอหลังจากที่เซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงสองพ่อลูกจัดการหม่าหลันแล้ว ฉลองให้พวกเขาทั้งสอง

คาดไม่ถึงว่า วัตถุดิบอาหารเหล่านี้ ทั้งครอบครัวตระกูลเซียวยังไม่ทันได้กินสักคำ ทั้งหมดก็ถูกจางกุ้ยเฟินพวกเธอสามคนกินไปหมดแล้ว

ในเวลานี้ทั้งสามคนเพิ่งจะกินจนท้องใหญ่กลมโตนอนนอนอ้าขาอ้าขาดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา

โทรทัศน์เครื่องนี้ หลังจากที่เซียวไห่หลงขายโทรทัศน์ขนาดใหญ่ทิ้งแล้ว ก็ขนย้ายขึ้นมาจากในห้องชั้นใต้ดิน เทียบกับเครื่องก่อนหน้านั้น เล็กกว่ามากจริงๆ อยู่ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ ก็ค่อนข้างไม่เข้ากันไม่มากก็น้อย

จางกุ้ยเฟินดูโทรทัศน์ไปด้วย บุ้ยปากพูดไปด้วยว่า: “โธ่เอ๊ย คฤหาสน์นี้ของนายหญิงใหญ่เซียว ตรงไหนก็ดีไปหมด แต่ทีวีนี้เหมือนจะเล็กไปหน่อยนะ เมื่อเทียบกับห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่นี้ เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างไม่เข้ากันเลย”

ต่งหยู้หลิงถามด้วยความประหลาดใจ: “โอ้พระเจ้าช่วย! ทีวีนี้ขนาดใหญ่ห้าสิบนิ้วมั้งเนี่ย? ทีวีในบ้านของหัวหน้าหมู่บ้านของฉันก็ไม่ได้ใหญ่ขนาดนี้ นี่ยังเล็กเหรอ?”

“นั่นนะสิ…”หลี่เยว่ฉินก็พูดคล้อยตามว่า: “ฉันยังไม่เคยเห็นทีวีใหญ่ขนาดนี้มาก่อน”

จางกุ้ยเฟินโบกแล้วพูดว่า: “พวกเธอไม่เข้าใจ ทีวีของคนรวย เริ่มที่เจ็ดถึงแปดสิบนิ้วขึ้นไป ปีที่แล้วตอนที่ฉันทำงานที่บริษัทแม่บ้านในเมือง เคยไปทำความสะอาดที่บ้านของคนรวย ทีวีนั้นใหญ่กว่าเครื่องนี้หลายเท่า!”

ต่งหยู้หลิงพูดอย่างทอดถอนใจว่า: “พระเจ้า! เอาทีวีขนาดใหญ่ขนาดนั้นมาทำไม ดวงตามองไปมองมาบนทีวีขนาดใหญ่ขนาดนั้น ไม่เหนื่อยเหรอ?”