ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1845
ในเวลานี้ ที่คฤหาสน์Tomson Riviera A04
จางกุ้ยเฟินกับหลี่เยว่ฉินและต่งหยู้หลิงทั้งสามคน เพิ่งจะทานอิ่มท้อง
พวกเธอรอไปรอมา คนทั้งครอบครัวของนายหญิงใหญ่เซียวก็ยังไม่กลับมา ยิ่งไปกว่านั้นก็หิวจนเป็นทรมาน พบว่ามีวัตถุดิบที่เฉียนหงเย่นเตรียมเสร็จพอดีแล้วยังไม่ทันได้ลงหม้ออยู่ ดังนั้นก็ตัดสินด้วยตัวเอง ใช้วัตถุดิบอาหารเหล่านั้นมาทำอาหารมากมายหลายอย่างมื้อหนึ่ง
ก่อนหน้าที่อู๋ตงไห่เพิ่งจะถอนการลงทุน ระดับความเป็นอยู่ของคนในตระกูลเซียวก็ค่อนข้างดีมาก เนื่องจากก่อนหน้านั้นนายหญิงใหญ่เซียวลงทุนในบริษัทเซียวซื่อ ให้บริษัทเซียวซื่อฟื้นฟูมีความเจริญก้าวหน้าใหม่ นายหญิงใหญ่เซียวก็ฟื้นฟูท่าทางมีอำนาจของก่อนหน้านี้ และระดับความเป็นอยู่ก็เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก
ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้เฉียนหงเย่นตั้งใจจัดเตรียมวัตถุดิบอาหารหลากหลายเป็นอย่างมาก เพื่อที่จะรอหลังจากที่เซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงสองพ่อลูกจัดการหม่าหลันแล้ว ฉลองให้พวกเขาทั้งสอง
คาดไม่ถึงว่า วัตถุดิบอาหารเหล่านี้ ทั้งครอบครัวตระกูลเซียวยังไม่ทันได้กินสักคำ ทั้งหมดก็ถูกจางกุ้ยเฟินพวกเธอสามคนกินไปหมดแล้ว
ในเวลานี้ทั้งสามคนเพิ่งจะกินจนท้องใหญ่กลมโตนอนนอนอ้าขาอ้าขาดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา
โทรทัศน์เครื่องนี้ หลังจากที่เซียวไห่หลงขายโทรทัศน์ขนาดใหญ่ทิ้งแล้ว ก็ขนย้ายขึ้นมาจากในห้องชั้นใต้ดิน เทียบกับเครื่องก่อนหน้านั้น เล็กกว่ามากจริงๆ อยู่ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ ก็ค่อนข้างไม่เข้ากันไม่มากก็น้อย
จางกุ้ยเฟินดูโทรทัศน์ไปด้วย บุ้ยปากพูดไปด้วยว่า: “โธ่เอ๊ย คฤหาสน์นี้ของนายหญิงใหญ่เซียว ตรงไหนก็ดีไปหมด แต่ทีวีนี้เหมือนจะเล็กไปหน่อยนะ เมื่อเทียบกับห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่นี้ เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างไม่เข้ากันเลย”
ต่งหยู้หลิงถามด้วยความประหลาดใจ: “โอ้พระเจ้าช่วย! ทีวีนี้ขนาดใหญ่ห้าสิบนิ้วมั้งเนี่ย? ทีวีในบ้านของหัวหน้าหมู่บ้านของฉันก็ไม่ได้ใหญ่ขนาดนี้ นี่ยังเล็กเหรอ?”
“นั่นนะสิ…”หลี่เยว่ฉินก็พูดคล้อยตามว่า: “ฉันยังไม่เคยเห็นทีวีใหญ่ขนาดนี้มาก่อน”
จางกุ้ยเฟินโบกแล้วพูดว่า: “พวกเธอไม่เข้าใจ ทีวีของคนรวย เริ่มที่เจ็ดถึงแปดสิบนิ้วขึ้นไป ปีที่แล้วตอนที่ฉันทำงานที่บริษัทแม่บ้านในเมือง เคยไปทำความสะอาดที่บ้านของคนรวย ทีวีนั้นใหญ่กว่าเครื่องนี้หลายเท่า!”
ต่งหยู้หลิงพูดอย่างทอดถอนใจว่า: “พระเจ้า! เอาทีวีขนาดใหญ่ขนาดนั้นมาทำไม ดวงตามองไปมองมาบนทีวีขนาดใหญ่ขนาดนั้น ไม่เหนื่อยเหรอ?”
พวกเขาไม่ได้ย้ายลงด้วยเตียงผู้ป่วยเคลื่อนที่ แต่ย้ายคนลงมาไว้บนพื้นหินอ่อนในลานบ้าน ในทันที
นายหญิงใหญ่เซียวเห็นว่าพวกเขาเตรียมที่จะขึ้นรถออกไป รีบพูดว่า: “พวกคุณไม่ช่วยพวกเราเคลื่อนย้ายเขาทั้งสองเข้าไปเหรอ?”
คนขับรถพูดอย่างหงุดหงิดว่า: “ความต้องการของลูกค้าก็คือส่งพวกคุณมาถึงที่สถานที่ ไม่รวมกับค่าเข้าถึงบ้าน หากคุณต้องการให้เราช่วยเหลือก็ได้ สองร้อยหยวนต่อคน”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดว่า: “ฉันไม่มีเงินสักแดงเดียว!”
คนขับขมวดคิ้วและถามว่า: “คุณอาศัยอยู่คฤหาสน์หรูหราขนาดนี้ เงินสี่ร้อยหยวนก็ไม่มีเหรอ?”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างกระตือรือร้นว่า: “ตอนนี้ออกบ้านก็ไม่ได้ใช้เงินสดด้วยซ้ำ ดังนั้นในบ้านก็เลยไม่ได้เก็บเงินไว้โดยตลอด ตอนนี้Alipayในโทรศัพท์กับบัตรธนาคารก็ถูกอายัดแล้ว หมดหนทางแล้วจริงๆ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...