ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1852

แม้ว่าในใจของเธอจะโกรธอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ แต่ในเวลานี้ ให้ความกล้าเธอหนึ่งร้อยเท่า เธอก็ไม่กล้าลงมือกับจางกุ้ยเฟิน

ในเวลานี้ลูกน้องของอู๋ตงไห่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ครั้งนี้ที่พวกเรามา เป็นคำสั่งของประธานอู๋ รื้อทรัพย์สินในคฤหาสน์หลังนี้ไปให้หมดจด ความหมายของประธานอู๋คือ ในบ้านหลังนี้จากนี้ไปนอกเหนือจากส่วนที่ตกแต่งอย่างหนัก เช่นเฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหญ่อย่างเตียงและโซฟา เครื่องใช้ในบ้านอื่นๆกับของตกแต่งอันมีค่าและไวน์ชั้นดีที่เก็บไว้ในห้องเก็บของใต้ดินทั้งหมด จะต้องว่างเปล่าทั้งหมด ไม่เหลืออะไรทั้งนั้น!”

เมื่อนายหญิงใหญ่ได้ยินพูดนี้ ก็รู้สึกสิ้นหวังอย่างไม่มีอะไรเทียบได้

เดิมที เธอยังคิดถึงว่าไม่มีเงินแล้ว สามารถที่จะขายเครื่องใช้ในครัวเรือนของคฤหาสน์ได้ โดยเฉพาะไวน์ที่เก็บอยู่ในโกดังในชั้นใต้ดิน อย่างน้อยก็สามารถที่จะขายได้หนึ่งล้าน แต่คาดไม่ถึงว่า คนที่มีเงินมากมายอย่างอู๋ตงไห่ ขนาดข้าวของแค่นี้ยังคิดถึง ยังไม่ทันที่ตัวเองจะได้ลงมือ คนของเขาก็มาหาถึงที่แล้ว!

นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างขมขื่นว่า: “พี่ชายน้อยหลายท่าน เครื่องใช้ในบ้านอะไรพวกคุณก็สามารถย้ายไปได้ แต่ไวน์เหล่านั้น ได้โปรดเก็บไว้ให้พวกเราด้วย เนื่องจากพวกเราก็ชอบดื่มเครื่องดื่มบ้างเป็นบางครั้ง…”

หัวหน้าคนนั้นแสยะยิ้มพูดว่า: “แมร่งจะไม่มีข้าวกินอยู่แล้ว ยังแมร่งมีกะจิตกะใจมาดื่มไวน์อีกเหรอ? มีพละกำลังนี้ พวกคุณก็ศึกษาค้นคว้าดูว่าจะหาเงินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องยังไงดีกว่านะ!”

หลังจากที่พูดจบ ก็พูดกับหลายคนที่ข้างกายในทันทีว่า: “เริ่มขนย้าย! สิ่งของมีค่าเล็กๆน้อยๆอะไรก็ตามไม่ต้องเหลือทิ้งไว้!”

“ครับ!”

ลูกน้องหลายคนรับปากในทันที ต่อจากนั้นก็เริ่มรื้อค้นในคฤหาสน์สักพัก

พวกเขาถึงขนาดยังนำรถเข็นพื้นเรียบสำหรับขนย้ายบ้านมาใช้โดยเฉพาะ เอาข้าวของที่มีค่าทั้งหมดวางลงบนรถ และเข็นออกไปทีละเล็กน้อย

นายหญิงใหญ่เซียวกล้าที่จะแผลงฤทธิ์ที่ไหนกัน ทำได้เพียงมองดูพวกเขาย้ายข้าวของในคฤหาสน์ไปอย่างไม่หยุดหย่อน ไม่เพียงแต่ขนย้ายไวน์ออกทั้งหมด แม้แต่โทรทัศน์บนกำแพงก็ถูกถอดออกไปด้วย

ที่มากเกินไปกว่านั้นคือ เครื่องใช้ในห้องครัวไม่ว่าจะเป็นหม้ออุปกรณ์ในการทานอาหาร ทั้งหมดก็ถูกพวกเขาเอาไป

นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างสะอึกสะอื้นว่า: “พี่ชายน้อยหลายท่าน ยังไงก็ตามเก็บหม้อและกระทะสำหรับทำอาหารไว้ให้พวกเราด้วยนะ…”