ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 186
บทที่ 186 แสดงถึงความซื่อสัตย์（2）
เย่เฉินโบกมือไปมาพร้อมพูดว่า “เอาเถอะ ต่อไปตั้งใจทำงานให้ผมให้ดี ผมจะไม่ลืมผลงานความดีของคุณ”
ท่านหงห้าพูดขึ้นอย่างมุ่งมั่นว่า “หงห้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง”
ทุกคนเห็นเย่เฉินเอายาวิเศษให้กับท่านหงห้าหนึ่งเม็ด ความตื้นตันที่มีในใจไม่อาจบรรยายได้
ถึงแม้ท่านหงห้าจะค่อนข้างมีอิทธิพลในวงการใต้ดินของจินหลิง แต่สำหรับพวกเขาแล้ว ไม่เห็นอยู่ในสายตาเลย แต่คนแบบนี้หลังจากติดตามอาจารย์เย่แล้ว อาจารย์เย่กลับมอบยาวิเศษให้อย่างไม่ดูแคลน
นี่...
สำหรับคนของตนเอง อาจารย์เย่เห็นคุณดั่งฟ้าจริงๆ
เขาคุกเข่าอยู่บนพื้นหน้าห้องพิเศษ แล้วคลานมาตรงหน้าเย่เฉิน ในใจตื้นตัน น้ำตาไหลอาบแก้ม
“ท่านเย่ คิดไม่ถึงว่าในสายตาของท่านจะเห็นค่าคนต่ำต้อยอย่างผม ในใจหงห้าตื้นตันอย่างที่สุด...”
เย่เฉินยิ้มพูดขึ้นว่า “หงห้า ผมเย่เฉินมองคนที่การกระทำ ไม่ใช่สถานะของอีกฝ่าย คุณจำเพื่อนร่วมชั้นของผมที่ชื่อหวังเต้าคุนคนนั้นได้ไหม พูดถึงสถานะ เขาเทียบคุณไม่ได้เลย พูดถึงความสามารถ ยิ่งสู้ลูกน้องของคุณไม่ได้สักคน ตอนนั้นเขาถูกคนชั่วทำร้าย ตอนที่นอนอยู่ในโรงพยาบาล แม้แต่แรงฆ่าตัวตายก็ไม่มี แต่ผมก็ยังคงช่วยเขา ช่วยชีวิตเขา ปกป้องเขา เพราะเขาเป็นเพื่อนของผม ต่อให้เขาเป็นแค่คนธรรมดากว่านี้อีก ผมก็จะไม่ทอดทิ้งเขา”
ในใจท่านหงห้าตกตะลึง ตื้นตันจนน้ำตาไหลอาบแก้ม เขาก้มหัวกราบอย่างสะอึกสะอื้น พร้อมพูดว่า “ท่านเย่ ต่อไปหงห้าจะยอมทำทุกอย่างเพื่อท่าน”
เย่เฉินยื่นยาให้กับเขา พร้อมพูดว่า “คุณติดตามผม ก็ต้องรู้อย่างหนึ่งว่า ความสามารถของผม ไม่จำเป็นต้องให้คุณยอมทำทุกอย่าง คุณเพียงแค่ทำงานให้ผมอย่างตั้งใจก็พอ ผมจะดูแลคุณให้ได้อยู่สุขสบายไปตลอดชีวิต”
คำพูดประโยคนี้ เย่เฉินไม่ได้พูดสุ่มสี่สุ่มห้า
พูดถึงความร่ำรวย เขามีอยู่แล้ว เงินสดหลักร้อยล้าน ธุรกิจหลักพันล้าน ร่ำรวยจนใช้ไม่หมดอยู่แล้ว
คิดไม่ถึงจริงๆว่า สองคนนี้จะคิดเหมือนกัน
หวังเจิ้งกางมองดูฉินกางอย่างโมโห พร้อมพูดว่า “คุณฉิน ทำไมคุณถึงคิดเหมือนผม ต่างก็ซื้อรถสปอร์ตให้อาจารย์เย่? ตั้งใจเรียนแบบผมหรือเปล่า?”
ฉินกางพูดขึ้นอย่างโมโหว่า “ผมจะเลียนแบบคุณทำไม ผมคิดว่าอาจารย์เย่ควรที่จะได้ขับรถสปอร์ตที่ดีที่สุด ดังนั้นจึงได้จองรถแอสตันมาร์ตินคันนั้น”
ซือเทียนฉีที่อยู่ด้านข้างเห็นทั้งสองคนต่างก็ให้ของหรูหรา จึงรีบล้วงเอากล่องไม้อันหนึ่งมาจากในกระเป๋า หลังจากเปิดออก ด้านในเป็นแก้วเซรามิกหลากสีที่ใสสว่างอันหนึ่ง
เขาพูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่ ถ้วยไวน์เฉิงหั้วต้าวฉ่ายนี้ เป็นมรดกตกทอดมาจากราชวงศ์หมิง และเป็นวัตถุโบราณชิ้นหนึ่งที่ผมชอบมากที่สุด วันนี้ขอมอบให้กับอาจารย์เย่ก่อน หวังว่าอาจารย์เย่จะชอบ”
เห็นทั้งสามคนต่างก็มีของให้ ซ่งหวั่นถิงที่ได้ยาวิเศษไปสองเม็ด กล้าน้อยหน้าเสียที่ไหน รีบหันหลังไป เขียนเช็คใบหนึ่ง แล้วยื่นด้วยสองมือให้ตรงหน้าเย่เฉิน พร้อมพูดว่า “อาจารย์เย่ เช็คหนึ่งร้อยล้านหยวนนี้ เป็นความตั้งใจของหวั่นถิง ขอท่านรับไว้ด้วย”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...