ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 186

บทที่ 186 แสดงถึงความซื่อสัตย์（2）

เย่เฉินโบกมือไปมาพร้อมพูดว่า “เอาเถอะ ต่อไปตั้งใจทำงานให้ผมให้ดี ผมจะไม่ลืมผลงานความดีของคุณ”

ท่านหงห้าพูดขึ้นอย่างมุ่งมั่นว่า “หงห้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง”

ทุกคนเห็นเย่เฉินเอายาวิเศษให้กับท่านหงห้าหนึ่งเม็ด ความตื้นตันที่มีในใจไม่อาจบรรยายได้

ถึงแม้ท่านหงห้าจะค่อนข้างมีอิทธิพลในวงการใต้ดินของจินหลิง แต่สำหรับพวกเขาแล้ว ไม่เห็นอยู่ในสายตาเลย แต่คนแบบนี้หลังจากติดตามอาจารย์เย่แล้ว อาจารย์เย่กลับมอบยาวิเศษให้อย่างไม่ดูแคลน

นี่...

สำหรับคนของตนเอง อาจารย์เย่เห็นคุณดั่งฟ้าจริงๆ

เขาคุกเข่าอยู่บนพื้นหน้าห้องพิเศษ แล้วคลานมาตรงหน้าเย่เฉิน ในใจตื้นตัน น้ำตาไหลอาบแก้ม

“ท่านเย่ คิดไม่ถึงว่าในสายตาของท่านจะเห็นค่าคนต่ำต้อยอย่างผม ในใจหงห้าตื้นตันอย่างที่สุด...”

เย่เฉินยิ้มพูดขึ้นว่า “หงห้า ผมเย่เฉินมองคนที่การกระทำ ไม่ใช่สถานะของอีกฝ่าย คุณจำเพื่อนร่วมชั้นของผมที่ชื่อหวังเต้าคุนคนนั้นได้ไหม พูดถึงสถานะ เขาเทียบคุณไม่ได้เลย พูดถึงความสามารถ ยิ่งสู้ลูกน้องของคุณไม่ได้สักคน ตอนนั้นเขาถูกคนชั่วทำร้าย ตอนที่นอนอยู่ในโรงพยาบาล แม้แต่แรงฆ่าตัวตายก็ไม่มี แต่ผมก็ยังคงช่วยเขา ช่วยชีวิตเขา ปกป้องเขา เพราะเขาเป็นเพื่อนของผม ต่อให้เขาเป็นแค่คนธรรมดากว่านี้อีก ผมก็จะไม่ทอดทิ้งเขา”

ในใจท่านหงห้าตกตะลึง ตื้นตันจนน้ำตาไหลอาบแก้ม เขาก้มหัวกราบอย่างสะอึกสะอื้น พร้อมพูดว่า “ท่านเย่ ต่อไปหงห้าจะยอมทำทุกอย่างเพื่อท่าน”

เย่เฉินยื่นยาให้กับเขา พร้อมพูดว่า “คุณติดตามผม ก็ต้องรู้อย่างหนึ่งว่า ความสามารถของผม ไม่จำเป็นต้องให้คุณยอมทำทุกอย่าง คุณเพียงแค่ทำงานให้ผมอย่างตั้งใจก็พอ ผมจะดูแลคุณให้ได้อยู่สุขสบายไปตลอดชีวิต”

คำพูดประโยคนี้ เย่เฉินไม่ได้พูดสุ่มสี่สุ่มห้า

พูดถึงความร่ำรวย เขามีอยู่แล้ว เงินสดหลักร้อยล้าน ธุรกิจหลักพันล้าน ร่ำรวยจนใช้ไม่หมดอยู่แล้ว

คิดไม่ถึงจริงๆว่า สองคนนี้จะคิดเหมือนกัน

หวังเจิ้งกางมองดูฉินกางอย่างโมโห พร้อมพูดว่า “คุณฉิน ทำไมคุณถึงคิดเหมือนผม ต่างก็ซื้อรถสปอร์ตให้อาจารย์เย่? ตั้งใจเรียนแบบผมหรือเปล่า?”

ฉินกางพูดขึ้นอย่างโมโหว่า “ผมจะเลียนแบบคุณทำไม ผมคิดว่าอาจารย์เย่ควรที่จะได้ขับรถสปอร์ตที่ดีที่สุด ดังนั้นจึงได้จองรถแอสตันมาร์ตินคันนั้น”

ซือเทียนฉีที่อยู่ด้านข้างเห็นทั้งสองคนต่างก็ให้ของหรูหรา จึงรีบล้วงเอากล่องไม้อันหนึ่งมาจากในกระเป๋า หลังจากเปิดออก ด้านในเป็นแก้วเซรามิกหลากสีที่ใสสว่างอันหนึ่ง

เขาพูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่ ถ้วยไวน์เฉิงหั้วต้าวฉ่ายนี้ เป็นมรดกตกทอดมาจากราชวงศ์หมิง และเป็นวัตถุโบราณชิ้นหนึ่งที่ผมชอบมากที่สุด วันนี้ขอมอบให้กับอาจารย์เย่ก่อน หวังว่าอาจารย์เย่จะชอบ”

เห็นทั้งสามคนต่างก็มีของให้ ซ่งหวั่นถิงที่ได้ยาวิเศษไปสองเม็ด กล้าน้อยหน้าเสียที่ไหน รีบหันหลังไป เขียนเช็คใบหนึ่ง แล้วยื่นด้วยสองมือให้ตรงหน้าเย่เฉิน พร้อมพูดว่า “อาจารย์เย่ เช็คหนึ่งร้อยล้านหยวนนี้ เป็นความตั้งใจของหวั่นถิง ขอท่านรับไว้ด้วย”

......