ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 187

บทที่ 187 อายุหนุ่มขึ้นยี่สิบปี(1)

เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าคนพวกนี้จะคิดทำอะไรเหมือนกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ต่างก็มีของมาให้เขา

อีกอย่าง ของที่พวกเขาให้ แพงกว่ากันและทั้งนั้น

รถสปอร์ตสองคัน ต่างก็เป็นระดับสี่สิบล้าน

ถ้วยไวน์เฉิงหั้วต้าวฉ่ายของราชวงศ์หมิง อย่างน้อยก็ห้าหกสิบล้าน

ซ่งหวั่นถิงยิ่งเซ็นเช็คให้เลยหนึ่งร้อยล้านหยวน

แต่ของพวกนี้สำหรับเย่เฉิน ล้วนเป็นสิ่งของที่ธรรมดามาก

อย่างแรกคือรถสปอร์ต เอิกเกริกเกิน เขาไม่ชอบ

ต่อมาคือวัตถุโบราณ เม็ดโตเกินไป เขาก็ไม่ชอบ

ส่วนเงิน สิ่งที่เขาไม่ขาดที่สุดก็คือเงิน

แต่เห็นสีหน้าของพวกเขาทั้งสี่คนที่เต็มไปด้วยความรอคอย หวังอยากที่จะให้ตนรับของจากพวกเขา เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และก็ยังไม่ได้พูดปฏิเสธ พูดขึ้นว่า “เอาล่ะ ของผมรับไว้ ความตั้งใจของทุกคน ฉันได้รู้สึกถึงมันแล้ว ”

ในเมื่อพวกเขาอยากที่จะเอาใจตน อยู่ภายใต้อิทธิพลของตนเอง งั้นการรับของจากพวกเขา ก็เป็นสิ่งที่ควรทำ

ทุกคนเห็นว่าเขารับของไว้แล้ว จึงค่อยโล่งอก ต่างคนต่างก็ยิ้มหน้าบาน

เย่เฉินรับเอาเช็คหนึ่งร้อยล้านหยวน กุญแจสร้อยข้อมือแบบสมาร์ทสองอัน ถ้วยไวน์เฉิงหั้วต้าวฉ่ายหนึ่งอันใส่เข้าไปในกระเป๋า แล้วค่อยพูดขึ้นว่า “เอาล่ะทุกคน พวกเราทานข้าวกันเถอะ”

ทุกคนต่างก็รีบพูดขึ้นว่า “ทานข้าวทานข้าว”

เวลานี้ท่านหงห้าลุกขึ้นมาจากพื้น พร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านเย่ หงห้าขอตัวไปเฝ้าประตูต่อก่อน”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน