ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 188
บทที่ 188 อายุหนุ่มขึ้นยี่สิบปี（2）
หากหลานสาวตนซ่งหวั่นถิงสามารถได้ยาวิเศษกลับมา ให้ตนเองได้ทาน ตนเองจะต้องหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานในตอนนี้ กลับไปหนุ่มแข็งแรงเหมือนเมื่อตอนสิบยี่สิบปีก่อน
ตอนที่ซ่งหวั่นถิงเอายาวิเศษเข้ามาหนึ่งเม็ด คุณท่านซ่งดิ้นรนลุกขึ้นนั่ง ถามด้วยเสียงค่อนข้างสั่นเทาว่า “หวั่นถิง อาจารย์เย่ให้ยามาไหม?”
ซ่งหวั่นถิงรีบพยักหัว ยื่นมือทั้งคู่ขึ้นมา พร้อมพูดว่า “คุณปู่ นี่เป็นยาวิเศษที่อาจารย์เย่ปรุงขึ้นมาในครั้งนี้ ทานรีบทานเร็วสิ”
“ดีดีดี” คุณท่านซ่งตื่นเต้นจนพูดคำว่าดีออกมาอยู่หลายคำ จากนั้นก็ถามขึ้นว่า “ซือเทียนฉีทานแล้วหรือยัง?”
“ทานแล้ว” ซ่งหวั่นถิงพูดว่า “ท่านซือทานตามที่อาจารย์เย่แนะนำ ทานเข้าไปเพียงแค่ครึ่งเม็ด ก็สามารถรักษาโรคเรื้อรังทั้งหมดจนหายแล้ว อัศจรรย์อย่างที่สุด”
คุณท่านซ่งได้ยินแบบนี้แล้ว ก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที พูดขึ้นอย่างอ้ำๆอึ้งๆว่า “อัศจรรย์ขนาดนี้จริงๆ....เร็ว เตรียมน้ำมา ฉันจะทานยา”
คนใช้ที่อยู่ด้านข้างรีบยกน้ำเข้ามาให้
ลูกหลานตระกูลซ่งต่างก็เฝ้าอยู่ข้างกายคุณท่าน รอดูความอัศจรรย์ที่จะเกิดขึ้น
ตอนนี้ลูกหลานของตระกูลซ่ง ต่างก็หวังอยากที่จะให้คุณท่านมีอายุต่ออีกหลายปี สามารถอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับลูกหลาน ดังนั้น พวกเขาก็หวังอยากที่จะให้คุณท่านทานยาวิเศษไปแล้ว จะได้รับการรักษาให้หายขาด
คุณท่านกลืนยาลูกกลอนลงไปอย่างสั่นเทา แล้วก็ดื่มน้ำอุ่นตาม หลังจากที่ยาลูกกลอนลงสู่กระเพาะแล้ว ก็กลายเปลี่ยนเป็นพลังอย่างหนึ่ง ไหลผ่านเข้าสู่กระแสเลือดทั่วร่างกายของคุณท่าน
จากนั้น คุณท่านก็รู้สึกว่าทั่วร่างกายของตนเองมีพลังหนึ่งไหลเข้าสู่ร่างกาย แล้วเขาก็ลองยืนขึ้นโดยที่ไม่ต้องใช้ไม้ค้ำยัน
ลูกหลานที่อยู่ข้างกายต่างก็ตื่นเต้นอย่างที่สุด กลัวว่าคุณท่านจะลุกยืนไม่ได้แล้วล้มลง ทุกคนจึงต่างเตรียมพร้อมที่จะเข้าไปช่วยเหลือ
แต่ใครก็คิดไม่ถึง คุณท่านเพียงแค่ออกแรงนิดเดียว ก็สามารถยืนขึ้นมาได้อย่างสบาย
ไม่ได้อาศัยสิ่งใดช่วยเหลือ คุณท่านอาศัยเพียงขาสองข้างของตน ก็สามารถยืนขึ้นมาได้แล้ว และไม่มีอาการสั่นไหวเลยสักนิด
เดิมคุณปู่เป็นคนที่ใกล้สิ้นแล้ว ถูกเย่เฉินช่วยชีวิตไว้ แต่หลังจากที่ช่วยชีวิตมาได้แล้ว อาการเหนื่อยล้าของคุณปู่ยังไม่หาย ดูก็รู้ว่าเป็นคนที่ใกล้จะสิ้นอายุแล้ว
แต่ตอนนี้ ยาวิเศษเม็ดหนึ่งของเย่เฉิน ก็ทำให้ท่านปู่เหมือนกลับไปหนุ่มขึ้นยี่สิบปี ตอนนี้ ตนเองเชื่อว่าเขาจะต้องยังสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกยี่สิบปี ถึงตอนนี้ เขาก็จะกลายเป็นคนแก่อายุร้อยปีจริงๆแล้ว
ในโลกนี้จะมีคนแก่ที่มีอายุถึงร้อยปีสักกี่คน? มีน้อยมากถึงน้อยที่สุด
ส่วนคนคนหนึ่งที่เป็นเสาหลักของตระกูลหากสามารถมีอายุอยู่ได้ถึงร้อยปี นั่นถือเป็นโชคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของตระกูลแล้ว เพราะคนที่เป็นเสาหลักเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของตระกูลเท่านั้น ที่จะทำให้ตระกูลเจริญรุ่งเรืองยิ่งๆขึ้น
เมื่อคนที่เป็นเหมือนดังจิตวิญญาณของตระกูลสิ้นแล้ว แบบนั้นก็จะเป็นการเข้าสู่สถานการณ์ที่ไม่มีผู้นำ เธอชิงฉันแย่งกันอยู่ภายใน
ตระกูลใหญ่ที่เดินสู่เส้นทางร่วงโรย ก็เพราะคนที่เป็นเหมือนดั่งวิญญาณของตระกูลสิ้น แล้วลูกหลานตระกูลแตกแยกแย่งชิงกัน ตอนนี้เย่เฉินได้นำความรุ่งโรจน์กลับมาให้กับตระกูลซ่ง และยังช่วยให้มีชีวิตอยู่ต่อได้อีกไม่น้อยกว่ายี่สิบปี
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...