ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 189
บทที่ 189 ร่ำรวยอย่างลึกลับ（1）
ค่ำคืนนี้ หลายบ้านที่ได้ยาวิเศษไป ต่างก็นอนไม่หลับทั้งคืน
ซ่งหวั่นถิงที่เห็นสิ่งอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นบนร่างกายคุณปู่ด้วยตาตัวเอง ในใจก็ตื่นเต้นอย่างที่สุด
คิดถึงในรถของตนเองมียาวิเศษอีกเม็ดหนึ่ง ที่อาจารย์เย่แอบมอบให้กับตนเอง ในใจของเธอมีกระแสความอบอุ่นขึ้นมาทันที
อาจารย์เย่ ดีกับตนอย่างมาก น้ำใจนี้ประทับใจไม่รู้ลืม
คนที่คิดถึงเย่เฉินจนนอนไม่หลับเหมือนกับเธอ ยังมีฉินเอ้าเสวี่ยนของตระกูลฉิน
หลังจากพ่อของเธอฉินกางได้ยาวิเศษมาสองเม็ด เมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วก็ให้เธอหนึ่งเม็ด ยังสั่งให้เธอเก็บซ่อนติดตัวไว้ให้ดี
ตอนนี้ ยาวิเศษเม็ดนี้ก็ซ่อนติดตัวเธอไว้อย่างมิดชิด บนนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นกับความหอมของร่างกายเธอ
เมื่อคิดถึงว่าเย่เฉินมอบให้กับตน ในใจเธอก็มีความสุขอย่างมึนเมา
ส่วนเย่เฉินในฐานะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง กลับยังนอนพื้นข้างเตียงภรรยา ทำหน้าที่ลูกเขยแต่งเข้าต่อไป นอนหลับอยู่อย่างแสนหวานเป็นพิเศษ
……
เช้าวันรุ่งขึ้น เซียวชูหรันไปทำงานที่สตูดิโอ
หลังจากเตรียมการมาหลายวัน เห็นว่าสตูดิโอของเธอเริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว พร้อมเปิดให้บริการอย่างเป็นทางการแล้ว
เย่เฉินอยากที่จะไปช่วยเธอมาก แต่เธอต้องการที่จะสร้างธุรกิจของตัวเองด้วยมือของเธอเองเท่านั้น
เย่เฉินเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ของเธอ หลังจากออกมาจากตระกูลเซียว ในหัวสมองของเธอคิดแต่เพียงว่าจะทำอย่างไรเพื่อเป็นการพิสูจน์ตนเอง จะให้คนของตระกูลเซียวมาดูถูกไม่ได้
เย่เฉินที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วเตรียมที่จะออกไปซื้อผัก ก็พบว่าในกระเป๋าตุงๆ ค่อยคิดถึงของที่ทุกคนให้เมื่อวานขึ้นมาได้
ฉินกางรีบพูดขึ้นอย่างเคารพว่า “รถอยู่ศูนย์นิทรรศการจินหลิง ตอนนี้กำลังจัดงานอินเตอร์เนชั่นแนลมอเตอร์โชว์ หากท่านไม่สะดวก ผมสามารถใช้ให้คนนำรถไปส่งให้ทันถึงคฤหาสน์”
เย่เฉินพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร ยังไม่ต้องส่งมาที่บ้าน รอผมมีเวลาแล้วค่อยไปดู”
บ้านที่เขาอยู่ตอนนี้ธรรมดามาก บ้านหลังหนึ่งมูลราคาก็แค่สามล้าน หากมีรถรถสปอร์ตราคามากกว่าสี่สิบล้านจอดอยู่สองคัน ทั่วทั้งหมู่บ้านคงจะระเบิดแน่
ดังนั้น เขาคิดว่าเอารถไปจอดไว้ที่คฤหาสน์Tomson Rivieraก่อน คฤหาสน์ที่นั่นมีชั้นใต้ดินส่วนบุคคล จอดรถไว้ที่ชั้นใต้ดินค่อยน่าวางใจหน่อย
เมื่อมาถึงตลาด เย่เฉินก็ได้รับสายจากเพื่อนสนิทสมัยเรียนหวังเต้าคุน ในโทรศัพท์หวังเต้าคุนถามว่า “เย่เฉิน คุณอยู่ที่ไหน?”
เย่เฉินพูดว่า “ผมซื้อผักอยู่ในตลาด มีอะไรหรือเต้าคุน คุณหาผมมีธุระหรือ?”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...