ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1868

คนใหญ่คนโตมาเต็มบ้านไม่ว่า แค่ของขวัญต่างๆนาๆ ก็กองอยู่ที่ห้องรับแขกกลายเป็นภูเขาเล็กๆ

ปากที่ตื่นเต้นของเธอแทบจะฉีกออกไปจนถึงด้านหลังของใบหูอยู่แล้ว อยากจะพุ่งเข้าไปแกะของขวัญเหล่านี้ออกทีละชิ้นๆอย่างอดใจรอไม่ไหว แต่อุปสรรคอยู่ที่คนใหญ่คนโตมากมายขนาดนี้อยู่ที่นี่ ดังนั้นค่อนข้างที่จะเกรงใจจริงๆ

หงห้าในฐานะที่เป็นลูกน้องที่จริงใจที่สุดของเย่เฉิน และก็เป็นคนต้นคิดในการรวมกลุ่มมาเยี่ยมเยือนถึงบ้านในคราวนี้ ล้วงเอากระดาษใบหนึ่งออกมาจากในกระเป๋าเสื้อผ้า เอ่ยเสียงดังว่า “อาจารย์เย่ ผมทางนี้มีรายการของขวัญฉบับหนึ่ง น้ำใจเล็กๆน้อยๆที่ทุกคนส่งมอบล้วนอยู่ด้านบนนี้ ผมอ่านให้คุณฟังสักหน่อยแล้วกันนะครับ”

เย่เฉินยังไม่ได้พูดอะไร หม่าหลันที่อยู่ทางนั้นก็รีบเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นไม่มีที่สิ้นสุดว่า “อัยยะอ่านเถอะๆ！อ่านเสียงดังหน่อยนะคะ！”

หงห้ารีบเอ่ย “คุณผู้หญิงหม่าคุณวางใจครับ ผมจะต้องอ่านเสียงดังหน่อยอย่างแน่นอน！”

ในขณะที่พูด เขาก็กระแอมเล็กน้อย อ่านเสียงสูงออกมา

“เฉินจื๋อข่ายแห่งโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง มอบคฤหาสน์น้ำพุร้อนที่กลางเขาหลังหนึ่งให้กับอาจารย์เย่ ตั้งอยู่ภายในโรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี มูลค่าแปดสิบล้าน！”

ประโยคนี้ ทำเอาหม่าหลันตกในจนอ้าปากค้าง！

ส่วนลึกภายในจิตใจของหม่าหลันอดไม่ได้ที่จะโห่ร้องเสียงดังด้วยความตื่นเต้นว่า “คุณพระคุณเจ้าช่วย！แค่หยิบออกมาก็คือคฤหาสน์น้ำพุร้อนหลังหนึ่งที่มูลค่าแปดสิบล้าน นี่…นี่ก็ใจกว้างเกินไปหน่อยแล้วล่ะมั้ง！แทบอยากจะไปลองประสบการณ์ที่คฤหาสน์น้ำพุร้อนของโรงแรมช็องเซลีสักหน่อยตั้งแต่คืนนี้เลยจริงๆ！”

แต่ว่า จากนั้น หม่าหลันก็มองไปที่ขาขวาของตนเองเล็กน้อย พึมพำในใจว่า “บนขานี่ของฉันยังใส่เฝือกอยู่ เกรงว่าจะไม่มีทางจะไปแช่น้ำพุร้อนได้สักพักล่ะมั้ง? แต่ว่านี่ก็ช่างปะไร ถึงอย่างไรน้ำพุร้อนช็องเซลีก็หนีไปไหนไม่ได้ รอขาฉันหายดีค่อยไปก็ไม่สาย！”

โรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี เป็นอุตสาหกรรมในเครือของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง

ในตอนแรกต่งรั่งหลินยังเคยเชิญเย่เฉินกับเซียวชูหรันไปโดยเฉพาะ