ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1868
คนใหญ่คนโตมาเต็มบ้านไม่ว่า แค่ของขวัญต่างๆนาๆ ก็กองอยู่ที่ห้องรับแขกกลายเป็นภูเขาเล็กๆ
ปากที่ตื่นเต้นของเธอแทบจะฉีกออกไปจนถึงด้านหลังของใบหูอยู่แล้ว อยากจะพุ่งเข้าไปแกะของขวัญเหล่านี้ออกทีละชิ้นๆอย่างอดใจรอไม่ไหว แต่อุปสรรคอยู่ที่คนใหญ่คนโตมากมายขนาดนี้อยู่ที่นี่ ดังนั้นค่อนข้างที่จะเกรงใจจริงๆ
หงห้าในฐานะที่เป็นลูกน้องที่จริงใจที่สุดของเย่เฉิน และก็เป็นคนต้นคิดในการรวมกลุ่มมาเยี่ยมเยือนถึงบ้านในคราวนี้ ล้วงเอากระดาษใบหนึ่งออกมาจากในกระเป๋าเสื้อผ้า เอ่ยเสียงดังว่า “อาจารย์เย่ ผมทางนี้มีรายการของขวัญฉบับหนึ่ง น้ำใจเล็กๆน้อยๆที่ทุกคนส่งมอบล้วนอยู่ด้านบนนี้ ผมอ่านให้คุณฟังสักหน่อยแล้วกันนะครับ”
เย่เฉินยังไม่ได้พูดอะไร หม่าหลันที่อยู่ทางนั้นก็รีบเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นไม่มีที่สิ้นสุดว่า “อัยยะอ่านเถอะๆ！อ่านเสียงดังหน่อยนะคะ！”
หงห้ารีบเอ่ย “คุณผู้หญิงหม่าคุณวางใจครับ ผมจะต้องอ่านเสียงดังหน่อยอย่างแน่นอน！”
ในขณะที่พูด เขาก็กระแอมเล็กน้อย อ่านเสียงสูงออกมา
“เฉินจื๋อข่ายแห่งโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง มอบคฤหาสน์น้ำพุร้อนที่กลางเขาหลังหนึ่งให้กับอาจารย์เย่ ตั้งอยู่ภายในโรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี มูลค่าแปดสิบล้าน！”
ประโยคนี้ ทำเอาหม่าหลันตกในจนอ้าปากค้าง！
ส่วนลึกภายในจิตใจของหม่าหลันอดไม่ได้ที่จะโห่ร้องเสียงดังด้วยความตื่นเต้นว่า “คุณพระคุณเจ้าช่วย！แค่หยิบออกมาก็คือคฤหาสน์น้ำพุร้อนหลังหนึ่งที่มูลค่าแปดสิบล้าน นี่…นี่ก็ใจกว้างเกินไปหน่อยแล้วล่ะมั้ง！แทบอยากจะไปลองประสบการณ์ที่คฤหาสน์น้ำพุร้อนของโรงแรมช็องเซลีสักหน่อยตั้งแต่คืนนี้เลยจริงๆ！”
แต่ว่า จากนั้น หม่าหลันก็มองไปที่ขาขวาของตนเองเล็กน้อย พึมพำในใจว่า “บนขานี่ของฉันยังใส่เฝือกอยู่ เกรงว่าจะไม่มีทางจะไปแช่น้ำพุร้อนได้สักพักล่ะมั้ง? แต่ว่านี่ก็ช่างปะไร ถึงอย่างไรน้ำพุร้อนช็องเซลีก็หนีไปไหนไม่ได้ รอขาฉันหายดีค่อยไปก็ไม่สาย！”
โรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี เป็นอุตสาหกรรมในเครือของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง
ในตอนแรกต่งรั่งหลินยังเคยเชิญเย่เฉินกับเซียวชูหรันไปโดยเฉพาะ
เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มบางๆว่า “ผู้จัดการทั่วไปเฉินมีน้ำใจแล้ว！”
คฤหาสน์น้ำพุร้อนหลายสิบล้าน เย่เฉินไม่คิดว่าล้ำค่ามากเท่าไรจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอสังหาริมทรัพย์ของเฉินจื๋อข่ายเองก็เยอะมาก น้ำใจเล็กน้อยนี้ สำหรับเขาแล้วนับว่าเป็นอะไร
เซียวชูหรันกลับเอ่ยที่ข้างใบหูของเย่เฉินอย่างค่อนข้างที่จะตื่นตะลึง “ที่รัก พวกเราจะรับของขวัญที่ล้ำค่าขนาดนี้จากคนอื่นเขาได้ยังไงกันคะ…”
เย่เฉินโบกไม้โบกมือ เอ่ยเตือนเธออย่างราบเรียบว่า “ที่รัก อันนี้คุณไม่ต้องกังวล ผมรับของขวัญจากพวกเขา ก็ต้องตอบแทนพวกเขาผ่านวิธีการอื่นเป็นธรรมดา”
หงห้าในเวลานี้มองไปทางเย่เฉิน เอ่ยถามอย่างเคารพนบนอบว่า “อาจารย์เย่ งั้นผมอ่านต่อ?”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย “ต่อเถอะครับ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...