ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1876
ในตอนนั้นเอง หม่าหลันก็ได้กล่าวโน้มน้าว: “โถ่เอ๊ยชูหรัน ลูกไม่รู้เรื่องฮวงจุ้นสักหน่อย ก็อย่างเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเย่เฉินเลย”
กล่าวไป หม่าหลันก็ได้ปั้นหน้าขึ้นมา และกล่าวด้วยท่าทางจริงจังเป็นพิเศษ: “แม่ไม่ได้คาดหวังให้ลูกช่วยเย่เฉินได้ในทางธุรกิจ แต่แม่ก็ไม่มีทางยอมให้ลูกเป็นตัวของเย่เฉิน! อนาคตครอบครัวของเรา จะต้องอาศัยเย่เฉินเพียงคนเดียวแล้ว!”
“แม่คะ...” ทันทีทันใดนั้นเซียวชูหรันถูกหม่าหลันกล่าวจนพูดไม่ออก
นับว่าเธอได้ดูออกแล้ว แม่ของตัวเองได้ล้มไปยืนอยู่ทางเย่เฉินเป็นที่เรียบร้อย ไม่ว่าตัวเองจะพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์ทั้งนั้น
ดังนั้น เธอจึงทอดถอนใจอย่างจนปัญญา: “เฮ้อ หนูไปที่บริษัทก่อนล่ะ...”
หม่าหลันรีบเอ่ยขึ้นมา: “ชูหรันทำไมลูกไม่รอให้แม่แกะกล่องของขวัญเสร็จก่อนแล้วค่อยไปล่ะ?”
เซียวชูหรันส่ายหน้ากล่าว: “หนูสายมากแล้ว ทุกคนยังรอหนูประชุมสรุปผลอยู่...”
หม่าหลันกล่าว: “ก็ได้ งั้นลูกไปก่อนเถอะ ถ้ามีของดีอะไร ถึงตอนนั้นเดี๋ยวแม่จะถ่ายรูปส่งไปให้ลูกดู!”
เซียวชูหรันอืมตอบรับ และหันไปกล่าวกับเย่เฉินและเซียวฉางควน: “ที่รักคะ คุณพ่อคะ ฉันไปก่อนนะคะ”
เย่เฉินพยักหน้า: “ระหว่างทางขับรถช้า ๆ ล่ะ ดูแลตัวเองด้วย”
เซียวชูหรันกล่าว: “วางใจเถอะ ฉันจะระวังนะคะ”
หลังจากที่เซียวชูหรันขับรถออกไป เย่เฉินถึงได้กลับไปที่ห้องโถงของคฤหาสน์
เซียวฉางควนและหม่าหลันในเวลานี้ต่างก็หอบกล่องของขวัญและเริ่มแกะขึ้นมา
หม่าหลันพึ่งจะแกะของขวัญกล่องหนึ่งออก ก็กรีดร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ: “พระเจ้า! คิดไม่ถึงว่าจะเป็นกระเป๋าชาแนลรุ่นลิมิเต็ด!”
ส่วนเซียวฉางควนนั้นแกะได้เหล้าหมาวถาย หลังจากที่สำรวจดูอย่างละเอียดแล้ว ถึงได้กล่าวด้วยความตกตะลึงจนตาค้าง: “สวรรค์ นี่เป็นเหล้าหมาวถายห้าดาวปี 58! ซึ่งมีอยู่น้อยมากบนโลกใบนี้ ในงานประมูลเมื่อหลายปีก่อนได้ปรากฏขึ้นขวดหนึ่ง ประมูลไปได้ในราคาสองล้านเก้าแสนเก้าหมื่นหยวน!”
“อะไรนะ?!” หม่าหลันกล่าวด้วยความตกตะลึง: “เหล้าหมาวถายขวดหนึ่ง ราคาสองล้านเก้าแสนเก้าหมื่นหยวน? บ้าไปแล้วเหรอเนี่ย!”
เซียวฉางควนกล่าวอย่างโมโห: “นี่เป็นของขวัญที่คนอื่นมอบให้ลูกเขย คุณมีสิทธิ์อะไรมายุ่งด้วย? ลูกเขยของผมบอกว่าจะดื่มก็ดื่มได้ ลูกเขยของผมบอกว่าจะขายก็ขายได้ ลูกเขยของผมบอกว่าให้ทุบมันเพื่อฟังเสียง คุณก็ทำได้เพียงมองดูเท่านั้น!”
“นี่คุณ...”
เย่เฉินเห็นทั้งสองคนทะเลาะกันขึ้นมาอีกครั้ง ก็ต้องส่ายหัวอย่างจนปัญญา
ในตอนนี้เอง จู่ ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมา เป็นการโทรแบบวิดีโอคอ
คนที่โทรเข้ามานั้น เป็นกู้ชิวอี๋
ดังนั้น เขาจึงได้กล่าวกับสองสามีภรรยา: “คุณพ่อ คุณแม่ครับ ผมมีธุระนิดหน่อย ขอตัวกลับห้องก่อนนะครับ”
กล่าวจบ เขาไม่รอให้ทั้งสองคนตอบ ก็ได้เข้าไปในลิฟต์ทันที
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...