ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1878
เย่เฉินยิ้มกล่าว: “ลุงกู้ครับ ทางนี้โอเคทุกอย่างครับ ลุงและน้าหลินสบายดีไหมครับ?”
“ดี! พวกเราสบายดี!” กู้เย้นจงพยักหน้าติดต่อกัน ในตอนนี้ หลินหว่านชิวก็ได้ยืนอยู่ที่ด้านหลังของเขา มองดูเย่เฉินที่อยู่ในวิดีโอคอ และยิ้มกล่าว: “เฉินเอ๋อ เมื่อไร่จะมาพักที่เย่นจิงสักระยะ? ช่วงนี้ลุงกู้ของนายคิดถึงนายมาก ในหนึ่งวันบ่นถึงนายอยู่หลายครั้ง จนหูของน้าแทบเกิดรังไหมขึ้นมาแล้ว”
เย่เฉินยิ้มกล่าว: “ลุงกู้ น้าหลินครับ รอผมเสร็จธุระ ผมจะหาเวลาไปเยี่ยมทั้งสองท่านที่เย่นจิงนะครับ”
กู้ชิวอี๋ที่ยืนอยู่ด้านข้างของกู้เย้นจงทำปากจู๋บ่นอย่างไม่พอใจ: “อะไรที่บอกว่าเยี่ยมพวกท่านทั้งสอง แล้วฉันจะทำยังไง? ไม่ต้องเยี่ยมฉันแล้วเหรอ?”
เย่เฉินรีบกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม: “เยี่ยมสิ จะต้องเยี่ยมอย่างแน่นอน พี่พูดผิดไป มีเวลาพี่จะไปเยี่ยมเธอและลุงกู้ น้าหลิน! ตอนนี้พอใจหรือยัง?”
กู้ชิวอี๋กล่าวอย่างได้ใจ: “ยังพอว่าหน่อย!”
ในตอนนี้เอง กู้เย้นจงก็ได้เอ่ยขึ้น: “ใช่แล้วเฉินเอ๋อ ฉันได้ยินมาว่าอาหญิงของนายได้ไปที่เมืองจินหลิงเหรอ?”
“ใช่ครับ” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “ลุงกู้ได้ข่าวแล้วเหรอครับ?”
กู้เย้นจงยิ้มเล็กน้อย กล่าว: “เช้าวันนี้คุณปู่ของนายได้โทรมาหาฉัน และเล่าเรื่องนายและอาหญิงของนายให้ฉันฟัง”
เย่เฉินกล่าวอย่างตกใจ: “ท่านรู้เรื่องที่ผมได้พบกับลุงแล้วเหรอครับ?”
กู้เย้นจงส่ายหัว: “ท่านยังไม่รู้หรอก ดังนั้นท่านก็เลยคิดว่าฉันยังไม่ได้รับข่าวคราวของนาย ถึงได้เล่าเรื่องของนายให้ฉันฟัง”
เย่เฉินถามอย่างไม่เข้าใจ: “ทำไมท่านถึงได้เล่าเรื่องพวกนี้ให้ลุงฟังล่ะครับ?”
กู้เย้นจงยิ้มกล่าว: “ดูจากความหมายของท่านแล้ว หลัก ๆ ก็คือต้องการบอกข่าวคราวของนายกับฉัน จากนั้นก็ถามฉันว่ายังยินดีที่จะทำตามข้อตกลงที่ได้คุยกับพ่อของนายในตอนนั้นหรือเปล่า ให้นายกับหนานหนานแต่งงานกัน”
กู้เย้นจงพยักหน้ากล่าว: “อยู่ที่เย่นจิงอาหญิงของนาย เป็นคนขึ้นชื่อว่ายากที่จะกัดการได้ คิดไม่ถึงว่าไปที่เมืองจินหลิงจะถูกนายจัดการได้
เย่เฉินกล่าวอย่างสงบ: “ถ้าหากเธอไม่ทำมากจนเกินไป ผมเองก็ไม่อยากจะไปอะไรกับเธอหรอกครับ”
กู้เย้นจงยิ้มเบา ๆ กล่าว: “คุณปู่ของนายยังอยากจะให้ฉันเกลี้ยกล่อมนาย ถ้าหากมีเวลา ก็กลับไปดูที่บ้านตระกูลเย่หน่อย ปีนี้เมื่อผ่านตรุษจีนไป ค่อยฉลองเทศกาลโคมไฟ ก็จะเข้าเดือนสามแล้ว เขาหวังว่าเทศกาลเชงเม้งนายจะกลับไปที่บ้านตระกูลเย่ ร่วมงานพิธีบูชาบรรพบุรุษที่ตระกุลเย่จัดขึ้นที่ภูเขาเย่หลิงซานกับพวกขา”
เย่เฉินกล่าวด้วยความประหลาดใจ: “จัดพิธีบูชาบรรพบุรุษเหรอครับ?”
“ใช่” กู้เย้นจงกล่าว: “แต่ในแต่ไรมาตระกูลเย่ของพวกนายจะจัดพิธีบูชาบรรพบุรุษในทุก ๆ สิบสองปี และเป็นปีนี้พอดี นอกจากนี้ภูเขาเย่หลิงซานได้พัฒนามาสามปีกว่า พึ่งจะเสร็จลงเมื่อฤดูใบไม้ผลิของปีที่แล้ว พอถึงฤดูใบไม้ร่วงตระกูลเย่ถึงได้อัญเชิญสุสานบรรพบุรุษเข้าไป ดังนั้นเทศกาลเชงเม้งของปีนี้ เป็นเทศกาลเชงเม้งปีแรกหลังจากที่สุสานบรรพบุรุษของตระกูลเย่ได้ถูกเชิญเขามาที่ภูเขาเย่หลิงซาน”
“ดังนั้นคุณปู่ของนายเลยต้องการจัดพิธีบูชาบรรพบุรุษให้ใหญ่โต พอถึงตอนนั้นไม่ใช่เพียงตระกูลของพวกนายที่แซ่เย่ ยังจะมีคนที่แซ่เย่อีกหลายแขนงจากทั่วทั้งประเทศมาร่วมงานด้วย นายเป็นลูกหลายสายตรงของตระกูลเย่ เขาหวังว่านายจะไปร่วมงานด้วย และถือโอกาสกราบไหว้พ่อแม่ของนายอย่างเป็นทางการ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...