ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1885

ได้ยินน้องสาวพูดแบบนี้ ซูจือเฟยก็ไม่ลังเลที่จะตบอกตอบตกลงทันที “แกวางใจได้ กลับไปแล้วฉันต้องช่วยแกอย่างเต็มที่แน่”

ซูจือหยูพยักหน้าอย่างพอใจ กำลังจะพูดคุยกันต่อ ตรงประตูทางเข้าของห้องโถง ก็มีสองชายสองหญิงเดินเข้ามา

ที่เดินเข้ามา มีสมาชิกในบ้านกู้เย้นจงสามคน กับ น้องรองของตระกูลกู้กู้เย้นเจิ้ง

พอเห็นกู้ชิวอี๋เดินเข้ามา ซูจือเฟยก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที ฝ่ามือเริ่มมีเหงื่อผุดออกมา

ซูจือหยูที่อยู่ข้างๆเห็นเข้า ก็รีบใช้นิ้วมือสะกิดเขาไปเบาๆหนึ่งที ส่งสายตาแจ้งเตือนให้เขา จากนั้นก็รีบลุกขึ้นยืน ยิ้มและพูดกับผู้ที่กำลังเดินเข้ามาว่า “ลุงกู้ น้าหลิน ยังมีพี่ชิวอี๋ สวัสดีทุกคน ขอโทษด้วย ที่มารบกวน ขออวยพรล่วงหน้าให้ทุกคนมีความสุขในวันขึ้นปีใหม่ ”

ระหว่างพูด ก็รีบเอากล่องของขวัญใบยาวออกมาหนึ่งกล่อง ยื่นส่งให้กับหลินหว่านชิว พูดว่า “น้าหลิน นี่เป็นของขวัญปีใหม่ที่นำมามอบให้คุณน้ากับคุณลุงกู้ ”

หลินหว่านชิวเห็นซูจือหยูที่ชิงพูดขึ้นก่อน ก็ต่อบทสนทนาด้วยตนเอง พูดยิ้มๆว่า “โธ่เอ๋ย เป็นจือหยูเองเหรอ ไม่เจอหนูตั้งหลายปี ยิ่งอยู่ก็ยิ่งสวยขึ้นแล้ว”

ซูจือหยูยิ้มอย่างดีใจ พูดว่า “น้าหลินชมกันเกินไปแล้ว ถ้าจะพูดถึงเรื่องสวย พี่ชิวอี๋สวยกว่าหนูเยอะมาก”

หลินหว่านชิวพูดว่า “ดูสิเด็กคนนี้เกรงใจกันเกินไปแล้ว มานั่งเล่นที่บ้านทำไมต้องเอาของขวัญอะไรมาด้วย...”

ซูจือหยูพูดว่า “สมควรอยู่แล้วน้าหลิน ไม่ใช่ของขวัญล้ำค่าอะไรมาก เป็นภาพวาดภาพหนึ่งของจางต้าเชียนตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ ”

หลินหว่านชิวพูดอย่างจริงจังว่า “จือหยู นี่มันมีค่ามากเกินไป น้ารับไว้ไม่ได้”

ซูจือหยูรีบพูดขึ้นว่า “น้าหลิน น้าอย่าเกรงใจเป็นอันขาด พูดตามจริง ภาพวาดภาพหนึ่งก็ไม่แพงเท่าไหร่ ถือเป็นน้ำใจก็แล้วกัน”