ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1899
พอเฉียนหงเย่นได้ยินเซียวเวยเวยพูดแบบนั้น ว่ายอมไปเป็นเมียน้อยของเย่เฉิน จึงกระวนกระวายขึ้นมาทันที
เธอพูดขึ้นมาว่า"เวยเวย!ลูกบ้าไปแล้วรึไง?ลูกเป็นเมียน้อยของใครไม่เป็น ไปเป็นของไอ้ยาจกนั่น เขาคู่ควรกับลูกตรงไหน?!"
เซียวเวยเวยถอนหายใจ แล้วค่อยๆพูดขึ้นมาว่า"แม่คะ ตอนนี้หนูรู้สึกว่าเย่เฉินไม่เลวเลยจริงๆนะคะ รูปหล่อ มีความรับผิดชอบ นิสัยก็ไม่เลว ดีกว่าหวังเหวินเฟยนั่นเยอะเลย "
"พล่ามอะไรของแกน่ะ!"เฉียนหงเย่นถลึงตาใส่เธอ แล้วพูดออกไปว่า"ไอ้ยาจกย่างเย่เฉินเนี่ยนะ ถือรองเท้าให้แกยังไม่คู่ควรเลย!"
เซียวเวยเวยฝืนยิ้มแล้วพูดว่า"ในช่วงเกือบปีที่ผ่านมา สถานการณ์ของตัวหนูเป็นยังไง ตัวหนูเองจะไม่รู้ได้ยังไง?ก่อนหน้านี้หนูเป็นนกฟีนิกซ์เหินอยู่บนฟ้า แล้วตกลงมาจากฟ้าแม้แต่ไก่บ้านที่เลี้ยงอยู่ในหมู่บ้านหนูยังเทียบไม่ได้เลย"
พูดจบ เซียวเวยเวยก็ร้องไห้อย่างทนไม่ไหวอีกต่อไป"แม่คะ แม่ดูหนูตอนนี้สิคะ ชื่อเสียงก็ป่นปี้จนหมด จะมีผู้ชายที่ไหนยอมมองหนูอีก……"
เฉียนหงเย่นเห็นเซียวเวยเวยร้องไห้อย่างหนัก โดยกอดศีรษะของเธอไว้อย่างปวดใจ แล้วพูดปลอบไปว่า"ลูกสาวที่รักของแม่ เราจะคิดแบบนี้ไม่ได้นะ รู้ไหม?ชื่อเสียงนับประสาอะไร?ยังอะไรที่สำคัญกว่าการมีชีวิตอยู่ล่ะ?"
พูดจบ เฉียนหงเย่นก็พูดขึ้นมาว่า"อีกอย่างนะ เมื่อคิดรวมๆแล้วลูกผ่านผู้ชายมาไม่กี่คนอีกเองนะ หวังเหวินเฟยคนหนึ่ง เซียวอี้เชียนคนหนึ่ง เว่ยฉางหมิงคนหนึ่ง เมื่อรวมกับก็แค่ผู้ชายสามคนเองไม่ใช่หรอ?ลูกอายุยี่สิบกว่าแล้ว เคยคบกับผู้ชายแค่สามคนนับประสาอะไรล่ะ?มีผู้หญิงอีกต่างมากมายที่เรียนมหาลัยไม่จบ แล้วนอนกับผู้ชายมาเยอะกว่าลูกอีก พวกหล่อนยังไม่กลัวเสียชื่อเสียงเลย ลูกมีอะไรให้กลัว?"
เซียวเวยเวยร้องไห้แล้วส่ายหัว"แม่คะ มันไม่เหมือนกัน เรียนมหาลัยแล้วมีความรัก นั่นเป็นสังคมแบบปิด ใช้เวลาสี่ปีในการทำแล้วยังไงล่ะคะ จะทำยังไงก็ได้ ขอแค่เรียนมหาลัยจบ จะมีใครรู้ล่ะคะ?"
"แต่ไม่เหมือนกับหนู ในตอนที่หนูคบกับพี่เหวินเฟย ทั่วทั้งเมืองจินหลิงมีใครบ้างที่ไม่รู้?"
"หลังจากนั้นก็คบกับเซียวอี้เชียน รู้กันทั่วทั้งเมืองเหมือนกัน!"
"นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ชื่อเสียงของหนูก็เลวร้ายขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนต่างรู้ว่าหนูคบกับคนที่อายุมากกว่าพ่อของตัวเอง ใครจะเห็นหนูอยู่ในสายตาอีก?"
"ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าถูกเซียวอี้เชียนทำเหมือนเป็นสินค้า ส่งมอบให้กับเว่ยฉางหมิง เรื่องนี้ทั้งเมืองจินหลิงไม่มีใครไม่รู้……"
"อีกทั้ง ไอ้สวะนั่น จะอดทนต่อความยากลำบากและเสียงวิพากษ์วิจารณ์ อดทนต่อการด่าทอ ถึงทั้งโลกจะเย้ยหยันเขา เขาก็ไม่จากเซียวชูหรันไปไหนแม้แต่ครึ่งก้าว……"
"สิ่งที่มีค่ามากกว่านั้นก็คือ ไอ้ผู้ชายสวะอย่างเขา ยังสามารถโต้กลับ เป็นอาจารย์เย่ที่คนชนชั้นสูงเคารพนับหน้าถือตา นี่มันเป็นหุ้นปันผลที่มีศักยภาพที่สุดไม่ใช่หรอ ?"
"ดูตอนนี้สิ ผู้ชายอย่างเย่เฉิน เป็นคนที่พึ่งพาได้ที่สุด……"
"สำหรับหวังเหวินเฟย ถึงจะมีเงินแล้วยังไงล่ะ?"
"ในช่วงวิกฤติ เขายังบินนำหนีจากไปไม่ใช่หรอ ?"
พอเฉียนหงเย่นได้ฟังคำพูดของเซียวเวยเวย จึงตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยความรู้สึกมากมาย"ลูกพูดถูก……เซียวชูหรันเด็กคนนี้ ดูโง่แล้วก็ซื่อบื้อมาก คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนคนฉลาดที่ไม่แสดงความสามารถออกมา!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...