เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1900

"คนอื่นร้อยลิ้นกะลาวน ไม่น่าเชื่อถือ ดูอันนี้ แต่คิดอย่างนั้น คิดอย่างนี้แต่หวังสิ่งนั้น เมื่อเลือกจากหนึ่งในหมื่นคน สุดท้ายก็เลือกขี้หมามากองหนึ่ง……"

"แต่เซียวชูหรัน ไม่แก่งแย่ง ไม่เรื่องมาก คุณท่านหาไอ้ขี้หมาเหม็นให้กับหล่อน หล่อนก็แต่งงานกับไอ้ขี้หมาเหม็นอย่างว่าง่าย……"

"ใครจะไปรู้ว่า ไอ้ขี้หมาเหม็นนั่นจะมีเงินทองได้……"

เซียวเวยเวยพยักหน้า แล้วพูดอย่างจริงจังว่า"ถ้ามีโอกาส หนูจะเข้าไปใกล้กับเย่เฉิน ถึงเขาจะดูถูกหนู แต่อย่างน้อยก็ช่วยเหลือครอบครัวของเราได้ เวลานี้แบบนี้ คนข้างนอกพึ่งพาไม่ได้ แต่ละคนยังเทียบกับเย่เฉินไม่ได้ด้วยซ้ำ……"

เฉียนหงเย่นถอนหายใจ แล้วพูดว่า"จะทำอะไรก็ทำเถอะ เมื่อกี้แม่ตื่นเต้นไปหน่อย หิวมากเลย ช่วยพยุงแม่กลับไปนอนที่ห้องหน่อย รอคุณย่าเลิกงาน เราก็มีข้าวกินกันแล้ว……"

……

นายหญิงใหญ่เซียวดึงถุงพลาสติกให้ลูกค้าของซูเปอร์มาร์เก็ตตลอดทั้งวัน

ถุงพลาสติกม้วนใหญ่ของซูเปอร์มาร์เก็ต ดึงปุ๊บเกิดไฟฟ้าสถิตปั๊บ พอดึงมาทั้งวัน มันจึงทำให้ผมของหญิงชราไฟฟ้าสถิตจนผมตั้งชี้ฟูเล็กน้อย

แต่ว่า นายหญิงใหญ่เซียวค่อนข้างพอใจมาก

เพราะกลางวันเธอได้กินอาหารกลางวันในโรงอาหารของพนักงานซูเปอร์มาร์เก็ต

นี่เป็นอาหารเลิศรสที่สุด ในชีวิตของนายหญิงใหญ่เซียวเลย

อาหารไม่มีอะไรพิเศษ ไม่เพียงแต่ไม่ค่อยอร่อย อีกทั้งยังไม่มีความมันอะไร

แต่นายหญิงใหญ่เซียวหิวมานานมากแล้ว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน