ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1915
เมื่อเผชิญหน้ากับการยืนยันของเจ้าหน้าที่ตำรวจ นายหญิงใหญ่เซียวพยักหน้า และกัดฟัน และกล่าวว่า “ใช่ สองร้อย!”
ในเวลานี้เจ้าหน้าที่ตำรวจยังคงคิดว่าหูของตัวเองฝาดไป
“นายหญิงใหญ่ที่อาศัยอยู่ในวิลล่าที่ดีที่สุดของ Tomson Riviera จะโทรแจ้งตำรวจเพราะเงินจำนวนสองร้อยหยวน? มันช่างน่าแปลกประหลาดมากเลย.....”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็แอบคิดอยู่ในใจอีกครั้งว่า “เป็นไปได้ไหมว่าคนรวยจะใช้คำพูดแบบนี้เหมือนกันทั้งหมด เงินสองล้านแต่พูดว่าสองร้อยแบบสั้นๆ? งานเลี้ยงรุ่นเมื่อครั้งก่อน ทายาทเศรษฐีในห้องเรียนก็เหมือนกันตอนที่เขาพูดถึงรถหรูของเขา ทั้งๆ ที่เป็นรถโรลส์รอยซ์ที่มีมูลค่ามากกว่าห้าล้าน แต่เมื่อพูดถึงราคาของมัน เขาก็พูดอย่างเรียบง่ายว่าประมาณห้าร้อยกว่าๆ เท่านั้นเอง หรือว่านี่จะเป็นนิสัยที่ติดต่อกันได้ของคนรวยงั้นเหรอ?”
แต่เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกหดหู่เล็กน้อย “หากว่าตามเหตุผลแล้ว นายหญิงใหญ่คนนี้มีทรัพย์สินมากกว่าพันล้าน ถึงแม้เงินสองล้านจะหายไปก็คงไม่ถึงกับจะต้องมีอาการที่ตื่นเต้นขนาดนี้หรอก?”
ดังนั้น เขาจึงมองไปที่นายหญิงใหญ่อีกครั้ง และพูดว่า “สวัสดีครับนายหญิงใหญ่ ผมจะขอยืนยันกับคุณอีกครั้ง คุณบอกว่าลูกสะใภ้ของคุณ ซึ่งก็คือเฉียนหงเย่นขโมยเงินของคุณไปสองร้อย สองร้อยนี้ หมายถึงสองล้านใช่ไหม? ”
“ไม่ใช่” นายหญิงใหญ่เซียวพูดว่า “ก็คือเงินจำนวนสองร้อยหยวน เงินสด สองร้อยหยวน แบงค์ร้อยสองใบ!”
“หา?!” เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนต่างพาอยากจะล้มลงกับพื้น
คนที่เป็นหัวหน้าพูดอย่างอักอ่วนว่า “นายหญิงใหญ่ ลูกสะใภ้คนโตของคุณเอาเงินคุณไปสองร้อยหยวน คุณก็โทรแจ้งตำรวจจับกุมเธอเลยงั้นหรือ?”
นายหญิงใหญ่เซียวเลิกคิ้ว และถามกลับว่า “ทำไม? ไม่ได้เหรอ? เธอขโมยเงินที่หามาอย่างยากลำบากของฉันไป ฉันยังโทรแจ้งตำรวจไม่ได้งั้นหรือ?”
เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดอย่างอักอ่วนว่า “เธอขโมยเงินคุณไปเท่าไหร่ มันก็ขึ้นอยู่กับการสืบคดี ถึงคุณจะบอกว่าสองพันในตอนนี้ เราตั้งคดีฟ้องร้องแล้ว คนถูกจับกุมได้แล้ว สุดท้ายพบว่าคุณกำลังโกหกอยู่ หากอีกฝ่ายไม่ได้เป็นไปตามมาตรฐานของการฟ้องคดีเลย งั้นคุณก็ต้องรับผิดชอบต่อการโกหกของคุณตามกฎหมาย”
ในขณะที่เขากล่าวว่า เจ้าหน้าที่ตำรวจก็เตือนเธออีกครั้งว่า “อีกอย่าง นายหญิงใหญ่ผมต้องทำความเข้าใจให้คุณอีกสักหน่อย ถึงแม้ว่ามันจะถึงสองพันหยวนแล้วก็ตาม มันก็แค่ถถูกควบคุมดูแลเท่านั้น ไม่ใช่การคุมขัง คุณเข้าใจความหมายของการควบคุมดูแลหรือไม่? ไม่ได้คุมขังอีกฝ่าย เพียงแค่จำกัดความเป็นอิสระส่วนบุคคลในบางประการเท่านั้น และทำการปรับประพฤติตามชุมชนเป็นประจำ ถึงในเวลานั้นก็อาจจะถูกจำกัดไม่ให้ออกจากเมืองจินหลิง หรือเส้นถนนที่วิลล่าของคุณตั้งอยู่ แล้วก็ทำการปรับประพฤติตามชุมชนเล็กน้อย ก็ถือว่าพ้นผิดไปได้แล้ว”
“อะไรนะ!” นายหญิงใหญ่เซียวพูดโพล่งออกมาว่า “การจัดการของพวกคุณมันอ่อนเกินไปหรือเปล่า! นี่คือการโจรกรรมเลยนะ!”
เจ้าหน้าที่ตำรวจถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “เอาเป็นแบบนี้นะนายหญิงใหญ่ การโจรกรรมเป็นการก่ออาชญากรรมก็จริง แต่การที่จะกล่าวโทษหรือไม่มันก็ต้องเป็นไปตามความเหมาะสม ถ้ามีนักเรียนคนหนี่งมาแจ้งความว่าเพื่อนร่วมโต๊ะของเขาขโมยยางลบของเขาไปก่อนหนึ่ง มีมูลค่าหนึ่งหยวน เราก็ต้องไปคนเหรอ? นี่มันไม่เหมาะสมไหม!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...